Met de bus rijden we van Takayama naar onze volgende bestemming, Kanazawa. Maar eerst maken we een tussenstop in het bergdorp Shirakawago. Een geweldig mooi plaatsje met zo’n 600 inwoners. De weg ernaartoe bestaat voornamelijk uit lange tunnels door de bergen. Voordat die waren aangelegd, was het dorp erg geïsoleerd en dat is ook de reden dat het leven hier nog erg traditioneel is. De huizen herkennen we van wat we een paar dagen geleden in Hida Folk Village, het openluchtmuseum, hebben gezien: de meeste huizen zijn van hout en hebben hoge puntdaken van dik stro tegen de sneeuw. We laten onze rugzakken achter in een bagagedepot en hebben ruim drie uur om rond te wandelen en te lunchen. Na even zoeken vinden we een pad omhoog naar een uitkijkpunt, vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over de huizen en rijstvelden van Shirakawago, de rivier die door het dorp stroomt, de groene bergen rond het dorp en in de verte de witte toppen van hogere bergen. We gaan weer naar beneden en lopen over kleine paadjes door de natte rijstvelden, langs de huizen en schuren. Hoe dichter we bij de hoofdweg van het gehucht komen, hoe drukker het wordt. Er komen bussen vol dagjesmensen dus we zijn niet alleen, het is een hele invasie voor zo’n klein dorp. Als we ergens een ijsje kopen, roept Carien opeens: “een slang!” en ze wijst naar boven. Het duurt even voordat wij hem ook zien. Hij kronkelt onder de dakgoot van een huis en heeft waarschijnlijk net het nest van een zwaluw leeggegeten. De vogel vliegt steeds heen en weer maar durft niet naar het nest te gaan zolang de slang daar nog zit. Wouter Jan is enorm onder de indruk en verontwaardigd over zo’n gemene slang!

Om drie uur halen we onze tassen weer op en stappen in de bus die ons naar Kanazawa zal brengen. We rijden de Japanse Alpen uit, richting het noordwesten.