Met de trein gaan we van Galle naar Colombo. We rijden af en toe over het strand, lijkt het wel! We zien veel kerkhoven, we denken dat het gaat om slachtoffers van de tsunami uit 2004. En hoe dichter we Colombo naderen, hoe armoediger het wordt. We zien hutjes van golfplaten en er ligt nog meer afval op straat dan gewoonlijk.

Maar Colombo zelf is een stad zoals we die nog niet gezien hebben in Sri Lanka. Dit is een grote stad met een flink treinstation, nog meer verkeer dan we gewend zijn, Westerse supermarkten en fastfoodketens én hoge wolkenkrabbers. Ons appartement ligt maar liefst op de 26e verdieping! De dag dat we aankomen blijven we in het appartement, blij om opeens weer een heel huis tot onze beschikking te hebben. De kinderen gaan meteen winkeltje spelen met de spullen die er staan en ik kan de wasmachine gebruiken.

De volgende dag is onze laatste dag in Sri Lanka en het wordt een lange dag. Ons vliegtuig naar Singapore vertrekt pas om 1.10 ’s nachts. ’s Morgens nemen we een tuktuk naar het Dutch Museum, een koloniaal pand dat vroeger van de Nederlandse gouverneur was. Het vertelt de geschiedenis van de Nederlanders in Sri Lanka. Een van de suppoosten geeft ons uitleg over wat we zien: oude landkaarten en VOC-munten, een contract dat de Nederlanders het alleenrecht gaf op specerijenhandel met de koning van Kandy uit 1638, meubels, pistolen en grafstenen van Nederlanders. De suppoost is helemaal verliefd op Carien en laat haar hand niet meer los. Ook maakt hij speciaal voor ons een kamertje open (hij stuurt een Chinees echtpaar weg “No, no, this is closed”) waar nog het oude bed en 2 kinderbedden van de gouverneur staan. Hij vertelt dat het vandaag na 35 jaar zijn laatste werkdag is, morgen gaat hij met pensioen en terug naar Matara, waar hij vandaan komt. Als hij in Colombo aan het werk was, sliep hij altijd in een pension. Zijn vrouw en twee dochters heeft hij verloren bij de tsunami, een andere dochter woont nog in Matara. Hij vraagt een andere suppoost een foto te maken van hem met Wouter Jan en Carien en dan gaan we door naar een belangrijke Hindu-tempel. Het is er druk met mannen -en een paar vrouwen- die komen bidden en offeren. Brandende kokosnoten, handen boven kaarsen, bloemen bij de beelden van de verschillende goden. We begrijpen niet alles maar het is fascinerend om te zien.

Na een korte stop bij een Boeddhistische tempel rijden we terug naar ons appartement om uit te checken. De bagage kunnen we gelukkig nog even daar laten en we gaan naar het Galle Face hotel, een enorm en chique hotel uit de 19e eeuw, aan zee. Voor mijn 41e verjaardag had ik van Marie, Fem en Sophie een high tea gekregen in dit hotel dus die gaan we nu bestellen. De kinderen eten de taartjes op en Wout en ik de sandwiches en scones. We zitten er heel relaxt, een goed cadeau!

De zee is er wel vies en stinkt een beetje maar er is een mooi zwembad bij het hotel. Helaas staat er dat alleen hotelgasten er gebruik van mogen maken maar Wouter Jan raakt aan de praat met de badmeester (de gebruikelijke vragen: Where do you come from? How long in Sri Lanka? Wouter Jan kan het nu zonder moeite allemaal beantwoorden :-) en dan vraagt de badmeester of de kinderen misschien even willen zwemmen, 5 of 10 minuutjes, dat mag wel even. Wouter Jan wil niet in zijn onderbroek maar Carien heeft haar jurk natuurlijk al uit.

Om 18 uur lopen we langs de zee terug. Het is er gezellig met eetkraampjes en lokale mensen die wel de zee in gaan. Dan nemen we een tuktuk om de bagage op te halen en worden we onderweg nog getrakteerd op een stoet versierde olifanten in een Boeddhistische ceremonie. Wat een mooie laatste dag! We zullen Sri Lanka nog wel gaan missen, denken we.