De nachtvlucht terug naar Europa is lang, maar verloopt goed. In het vliegtuig zitten voornamelijk Japanners dus is het erg rustig en kunnen we redelijk wat uurtjes slapen. Omdat we met de tijd mee vliegen, komen we vroeg in de ochtend aan in Catania. Voor ons gevoel is het drie uur ’s middags. We nemen een shuttlebus naar het centrum van de stad en na even zoeken vinden we ons appartement. We zijn iets vroeger dan gepland en de eigenaar is er nog niet. Een behulpzame winkelier ziet ons voor de deur staan met alle bagage en gaat meteen voor ons bellen.

Het is een mooi, oud appartement met balkonnetjes en een slaapkamer die groter is dan onze woonkamer thuis. Na een douche gaan Wout en ik boodschappen doen, de kinderen blijven thuis. Het is heerlijk om weer in een echte supermarkt te zijn na alle Lawsons en Seven Elevens in Japan. Er is heel veel fruit dus ik laad ons mandje vol. Dat heb ik gemist in Japan. Af en toe kochten we daar appels of bananen, maar het meeste fruit was er schrikbarend duur. Na de lunch gaan we toch maar even slapen, de dag duurt nog lang in Italië maar we zijn allemaal moe van de reis en de jetlag. ’s Middags verkennen we de stad en eten ons eerste Italiaanse ijsje. Het is wel een cultuurshock, veel meer dan ik had verwacht. Het is zo druk en lawaaierig, met toeterende auto’s die niet stoppen bij zebrapaden. Ook zijn de mensen zo bloot, dik en schreeuwerig vergeleken met de Japanners. Meestal voel ik me direct thuis in Italië, maar nu heb ik alleen maar heimwee naar Japan. Wouter Jan vindt het wel meteen prachtig, al die oude gebouwen.

De volgende morgen zijn we om half vijf allemaal klaarwakker. We scharrelen wat rond in het appartement en om zeven uur vertrekt Wout naar de bakker maar die heeft dan nog geen brood, alleen maar zoete koeken. Daarmee ontbijten de Sicilianen, maar daar kunnen wij ook wel aan wennen. Daarna lopen we wat door de stad en komen terecht op een markt. De huizen rondom het plein zijn vervallen en er ligt veel afval op straat. De kinderen vinden het op Sri Lanka lijken, maar dan zonder tuktuks. Twee mannen gaan bijna met elkaar op de vuist, de marktverkopers schreeuwen om hun waar aan te prijzen en je moet op je spullen letten in de drukte. Het is zo’n culture shock na Japan, waar nooit iemand boos was en je je nooit onveilig voelde, ook niet in de grote steden.

Maar Catania is ook mooi. Er zijn prachtige palazzi (stadspaleizen), pleinen en kerken. Toch vind ik het niet erg als we na drie dagen weggaan uit deze drukke en chaotische stad. We halen onze huurauto op van het vliegveld en vertrekken naar Cefalú, aan de noordkust van het eiland.