Himeji, Japan

Voor de komende twee dagen gaan we even uit elkaar: vanwege de Golden Week konden wij in Takamatsu geen hotel meer krijgen. Papa en mama hadden al eerder geboekt en hebben er wel een kamer. Wij hebben besloten twee nachten in Himeji te slapen, de stad van het grootste kasteel van Japan: de Witte Reiger. Op 4 mei zullen we elkaar dan weer zien in de stad Kobe.

Wij varen met de veerboot terug van Naoshima naar Honshu en dan reizen we verder met twee boemeltreintjes naar Himeji. Als we het station uitlopen, zien we het witte kasteel al uittorenen boven de stad. Maar we bewaren het tot morgen en gaan naar ons hotel. We krijgen daar twee kleine kamers met kleine tweepersoonsbedden, de kleinste tot nu toe. Wouter Jan blijft volhouden dat het grote eenpersoonsbedden zijn en dat zouden we in Nederland inderdaad wel zeggen. Als goedmaker is er in het hotel wel een heel mooie onsen met drie grote baden en een paar kleine eenpersoons ‘keteltjes’. Carien vindt die laatste wel interessant, maar uiteindelijk toch ook te warm. Ze zit liever met haar krukje en teiltje bij de douche en zeept zich wel tien keer in terwijl ik in het bad zit.

We hebben in Japan de afspraak dat de kinderen -en wij dus ook- een keer per week bij de Mc Donalds mogen eten, omdat ze niet elke dag Japans willen eten (niet dat we dat doen, want we eten ook regelmatig Italiaans, Indiaas of Chinees). En vandaag is het weer zover. Carien neemt een ‘happy meal’ want ze spaart de figuurtjes die ze daarbij krijgt. Ze heeft inmiddels al een kleine verzameling en ze speelt er regelmatig mee, bij gebrek aan haar eigen speelgoed. Ze neemt ze mee in bad of ze figureren als leerlingen in haar schooltje. Zelfs bij de Mc Donalds zien we af en toe grappige dingen zoals meisjes die hun frieten met stokjes eten.

Het is goed te merken dat het een Japanse vakantieweek is, want de volgende dag moeten we lang wachten voordat we het kasteel binnen kunnen. Het kasteel van Himeji is het mooiste dat we in Japan hebben gezien. Het is gebouwd rond 1600 en één van de weinige nog originele kastelen in Japan. In de Tweede Wereldoorlog is Himeji, net als vele andere Japanse steden platgebombardeerd maar het kasteel is wonderbaarlijk gespaard gebleven. Het is enorm groot en zeven verdiepingen hoog. Het heeft witgepleisterde muren – vandaar zijn bijnaam de Witte Reiger- en hoge, brede muren die breed aan de onderkant zijn en dan schuin toelopen zodat ze steeds steiler worden en daardoor moeilijker te beklimmen waren door de

vijand. Van binnen zie je zware balken en mooie houten schuifdeuren die de verschillende vertrekken van elkaar scheiden.

Na ons bezoek aan het kasteel lopen we door de mooie Japanse tuinen ernaast. Er zijn verschillende tuinen, gescheiden door muren: een zomertuin, bloementuin, naaldbomentuin. En er is natuurlijk veel water waarin dikke karpers zwemmen.

Na de hele dag gelopen te hebben, doen onze benen pijn en terug in het hotel gaan we meteen de onsen in. ’s Avonds eten we in een druk restaurantje bij het station dat een Engelse menukaart heeft. Dan is het iets minder een verrassing wat je op tafel krijgt. We bestellen gebakken kip, stokjes geroosterd rundvlees, omeletreepjes en een hele pijlinktvis. Ook de kinderen eten met veel smaak van alle gerechtjes. Ze zijn blij dat we morgen opa en oma weer zullen zien in Kobe want ze vinden het maar stom dat we nu niet bij elkaar zijn terwijl opa en oma wel in Japan zijn.