Segesta, Sicilie

Zonder opa en oma is het stil. Carien wil het liefst ook naar huis, zegt ze. Maar onze volgende accommodatie is fantastisch en dat maakt het weer een beetje goed. Via een kronkelweg rijden we omhoog. De weg heeft behoorlijk wat gaten en soms is het asfalt weg, maar dan bereiken we de ‘agriturismo’; een oude boerderij die is omgebouwd tot hotel. Vanaf het terras en het zwembad hebben we een geweldig uitzicht over de heuvels vol graan en olijfbomen. We krijgen een grote schaal pasta bolognese als lunch en stellen daarna de navigatie in voor de Griekse tempel en het amfitheater van Segesta. We worden dwars door het kleine dorpje bij onze agriturismo geleid. De weggetjes zijn smal en op een gegeven moment moet ik van de Tomtom naar links, zo ongeveer verticaal naar beneden. En daarna moet ik dan rechts afslaan naar een straatje dat er haaks op staat. Dat durf ik dus niet; wat als ik die bocht niet kan maken en ik in m’n achteruit weer die helling op moet? Ik rijd dus maar door en kom uit op het kerkplein waar ik kan keren. Gelukkig vinden we nog een ander weggetje dat naar de opgravingen leidt. De tempel en het theater zijn goed bewaard gebleven en liggen prachtig, op een heuvel. De

kinderen hebben zoiets nog nooit gezien en Wouter Jan is onder de indruk van de enorme zuilen die al zo oud zijn (ca. 500 v Chr). Carien vindt het maar “‘oude pruts”.

Terug in ons hotel krijgen we een uitgebreid diner. De eigenaar blijft ons maar antipasti voorzetten: gemarineerde oesterzwammen, gebakken paddestoelen, Siciliaanse caponata, gegrilde aubergine, ricotta, ansjovisjes in de olie. Eigenlijk hebben we daarna al genoeg, maar er komt nog een schaal pasta met ragout en Wout krijgt dáárna nog een biefstuk met aardappels. Hoe kunnen die Italianen toch zoveel eten?!

De volgende morgen moeten we helaas weer verder. We rijden door het mooie landschap en zien schapen met een herder en honden op de weg. Dan verlaten we de heuvels en rijden weer langs de kust. Er is hier geen snelweg dus rijden we over kleinere wegen en doorkruisen we plaatsjes die er maar armoedig en vervallen uitzien.