Vanochtend ging de wekker om half 7 en was ik al vroeg op weg naar een nieuwe dag in de kliniek. Gister liep het allemaal een beetje anders dan verwacht, maar vandaag zou mijn échte eerste hele dag zijn. 's Ochtends begonnen we met kijken welke patiënten we allemaal hadden. We begonnen met een hond, soort terrier achtig, die lethargic was, overgeven, diarree, slechte vacht, de typische verschijnselen. Ik mocht bloed afnemen en ik spoot het hormoon in. De hond had verschijnselen van Cushing en gebruikte al een lange tijd Vetoryl en met deze test wil je weten of de medicijnen niet te veel remming geven op de cortisol aanmaak in de bijnieren. Dus twee keer bloed afnemen en tussendoor hormonen inspuiten. De uitslag weten we helaas nog niet want dit moet worden opgestuurd naar een laboratorium.
Niet veel later kreeg ik nog een naald in mijn handen gedrukt want er kwam een Australian Shepherd binnen die geprikt moest worden voor progesteron. In één uur heb ik al vaker bloed afgenomen bij een hond dan in drie jaar diergeneeskunde. Dit beloofde een leerzame dag te worden. Ook dit bloedje moest worden opgestuurd want de progesteron bepaling die ze in huis hebben is niet betrouwbaar genoeg. Er werd een nestje golden retriever puppy's binnengebracht en dr. Nick vroeg mij of ik mee wilde helpen met het enten, en zo gaf ik het vaccin aan negen kleine schatjes. Allemaal gezond, met één cryptorch.

Daarna stond er een operatie op het programma. De hond was gister al binnengebracht met overgeven en diarree. Op de röntgenfoto was te zien dat er ergens een soort verdikking zat in de darmen dus het zou een exploratieve operatie van de buikholte en de darmen worden op zoek naar een corpora aliena. Uiteindelijk werd het een operatie van bijna twee uur want de hond reageerde niet goed op de anesthesie. Hij kreeg bupronorfine als pijnstiller, propofol als narcotica en gasanesthesie voor onderhoud. Aangesloten op de machine bleek dat het zuurstofgehalte in het bloed alleen maar bleef dalen. Normaal gesproken zit dit rond de 98-100% maar bij dit hondje daalde het tot bijna 50. Bijna dood dus. Gasanesthesie teruggedraaid, zuurstof omhoog en snel een röntgenfoto gemaakt om te kijken of er niks mis was met de longen en het hart. Voor de zekerheid nog furosemide gegeven voor het geval dat er oedeem optreedt in het hart en hopen dat het hondje beter gaat ademen. En dit gebeurde. De operatie ging verder en na drie kwartier waren we klaar. Het leek op een propje papier of een soort rubber achtig spul. Anyway, wat het is geweest weten we niet maar de hond knapte weer op en de eigenaren waren 2000 dollar armer.

Na de lunch volgde gelijk de volgende operatie. Tumor verwijdering van een kat. Hij had een aantal bulten aan de rechterkant en één daarvan zag eruit als een melanoom. Ook had de kat een dikke poot en was deze een tijdje geleden gebroken. Het leek er dus op dat dit een uitzaaiing was van de huidtumor. De tumoren werden eruit gesneden en opgestuurd naar pathologie en er werd een punctie genomen van het gewricht. Hier bleek geen vocht in de zitten (wat je verwacht bij een ontsteking) maar weefsel. Meest waarschijnlijke dus een tumor/uitzaaiing. Ik mocht zelf wat dingetjes hechten bij de kat, maar niet veel later werd ik geroepen door dr. Nick om te kijken bij een echo van een zwangere hond. En ze was zwanger! Van sowieso 5 puppies die we konden zien.
Tussendoor deden we nog een spreekuur van een halve chinees/spanjaard die met 2 puppies langs kwam. Hij had geen idee hoe oud ze waren, geen idee of ze gevaccineerd waren en ook geen idee welk ras het was. Het leek op een pitbull en de andere puppy leek op een chihuahua. Allebei onder de teken. De jongenman vertelde dat hij 5 maanden geleden parvo had gehad in huis en dat zijn puppy van toen hieraan is doodgegaan. Parvo kan alleen wel een half jaar tot twee jaar in de omgeving overleven. Het leek erop of dit straathonden waren, en Michelle (de technician waar ik mee liep) vertelde mij dat dit hier heel veel voorkomt. Mensen handelen hier in dieren alsof het eten is. De honden werden voor alles gevaccineerd wat normaal in het boekje hoort te staan, maar een chip of ontwormingspilletjes wilde hij niet. Dat werd dan te duur. Ook geen vlooiendruppeltjes of tekenspul, dus op hoop van zegen enten we de hondjes.

Rond 7 uur was het dan eindelijk tijd om naar huis te gaan. We zagen nog snel een röntgenfoto van een puppy met ascites en dr. Nick bracht mij daarna thuis., want het was al donker inmiddels. Met fiets en al in de bmw convertible. Een probleempje was de accu, want die was leeg. Dus er moesten startkabels te voorschijn worden gehaald. Gelukkig heeft iedereen die wel hier in zijn auto dus uiteindelijk was ik sneller thuis dan met de fiets. Thuis keek ik nog de nieuwe serie Westworld met jen & chris, knuffelde ik met lieve kleine mango en daarna kon ik mijn ogen niet meer open houden.