The heavy material

Vanochtend stonden de hondjes al bij de deur om uitgelaten te worden en zat ik alweer om half acht in de auto. Toen ik op de kliniek aan kwam was er hond binnen gebracht die bijna dood was, de eigenaren wilde het zeker weten. Ik weet niet precies wat ermee was, want ik was druk aan het skypen met Rob & Joëlle. De bruiloft in Nederland was in volle gang en zo was ik er toch nog een beetje bij. Het was een verrassing voor hun en ik zag Bert, Ingrid & Erik ook nog even.
Niet veel later stond er een chihuahua voor mij klaar waarvan de anaalklieren moesten worden uitgeknepen. Gister had ik dit ook gedaan en toen ging het niet geweldig, maar vandaag ging het een stuk beter. Nog iets vaker oefenen dus. Na een korte break stond er ineens uit het niks een box voor de deur met vier kleine kittens erin. Ze waren ongeveer zes weken oud en nog héél erg klein. Een zwarte, een rode, een gevlekte en een zwart/wit. We deden eerst

een kleine check up om te kijken of ze allemaal gezond waren, dus we deden een algemeen onderzoek en wogen ze. Daarna probeerden we bloed af te nemen voor een FIV/FELV test in de jugularis en de cephalicus maar dit mislukte tot drie keer toe. Omdat de diertjes zo klein waren konden we de bloedvaten haast niet aanprikken en ze waren ook niet gewend aan mensen. Uiteindelijk lukte het ons en konden we de snaptest doen.
Tussendoor kwam Nancy binnengerend met een hond die het uitgilde van de pijn. We hoorden van de eigenaren dat de hond een adenomacarcinoom had die uitgezaaid was naar de longen en dat ze dachten dat de hond aan het doodgaan was. We keken naar de X-rays en je zag dat de longen vol zaten met uitzaaiingen. De eigenaren waren in tranen en de hond kon niet meer lopen. We moesten dit beestje euthanaseren.
Nadat de rust weer een beetje teruggekeerd was konden we teruggaan naar de snaptest. Deze was gelukkig negatief. Omdat dit allemaal goed was konden we de kittens inenten. Ze worden nu opgegeven voor adoptie. Daarna kwam Rufus binnen, een rhodesian ridgeback van 107 pounds. Een enorme reu. De eigenaren wilden hem gebruiken als dekreu, maar omdat hij een blaastonsteking had

gehad moest er eerst urine worden afgenomen onder echogeleiding en een röntgenfoto voor blaasstenen. Het was best een workout om zo'n zware hond op de tafel te tillen maar gelukkig hadden we genoeg hulp. De foto's zagen er goed uit en de urine werd opgestuurd voor onderzoek. Grote Rufus kon weer veilig naar huis.
Niet veel later stond er een afro-amerikaanse familie in de spreekkamer met twee doodzieke pupjes: mager, veel te klein voor acht weken oud en overgeven & diarree. Ze waren helemaal uitgedroogd en meer dood dan levend. Waarschijnlijke diagnose: parvo. De eigenaren hadden alleen geen geld en hadden de (zieke) pupjes voor 10 dollar per stuk gekocht. Toen ze de mogelijke rekening van opnamekosten zagen (van ongeveer 1500 per pupje) vroegen ze ons gelijk waar ze de pupjes konden dumpen. Zo gaat dat hier. Hopelijk worden ze gebracht van de Fresno humanity center waar ze de pupjes gaan behandelen en voor adoptie gaan opgeven. Op hoop van zegen gingen de mensen weer weg. Hierna kwam er een nog grotere hond: een Leonberger van 158 pounds. Deze kwam binnen omdat ze sinds maandag al loops is en de eigenaren willen een progesteron test doen om ermee te fokken. Ik nam bloed af en de ader in de poot was énorm. Na twintig minuten, toen het bloed gestold was, konden we het afdraaien en het plasma in een ander

buisje spuiten wat naar het laboratorium wordt gestuurd. De uitslag volgt nog. Ondertussen was dr. Bangston bezig met een operatie waarbij er blaasstenen werden verwijderd en deze waren super groot (zie de foto!). Altijd weer grappig hoe ze op de röntgenfoto niet heel groot lijken totdat je ze eruit gaat halen. Ook als je de blaas uit de buikholte haalt lijkt het eigenlijk maar een heel klein ding. Nadat de stenen eruit waren gehaald wordt het altijd helemaal leeg gespoeld om te zorgen dat al het gruis en kleinere steentjes weg zijn en ook wordt de buikholte zelf gespoeld zodat er geen urine achterblijft. Ze laten dan een beetje vocht zitten zodat dit kan worden opgenomen door de lymfe ter voorkoming van uitdroging. Er werden twee hechtingen boven op elkaar gebruikt, om er zeker van te zijn dat er geen lekkage ontstaat.