Shitloads of Shepherds & pumping veins

De nieuwe week begon rustig met het bekijken van een paar heupfoto's van de Engelse Bulldog genaamd George W. Bush. Op deze foto's was een ernstige vorm van heupdysplasie te zien waarbij één heup zelf helemaal geluxeerd was. Door deze heupdysplasie ontstaat er artrose en hier door wordt het ziekteproces alleen maar erger totdat de femurkop niet meer in het acetabulum past.

Niet veel later kwam er een spoedgevallen binnen. Een grote herder met een opgezwollen mond, lethargisch, omvallen, diarree, koorts, overgeven, uitdroging en kortademig. Een typisch geval van een anafylactische shock. Bij honden zorgt dit meer voor leverfalen wat je bij je bloedwaarden kan zien als verhoogde leverenzymen en bij katten zorgt dit meer voor respiratoire klachten. Wat er precies gebeud was met de hond is nog steeds niet duidelijk maar wat we wel wisten is dat die zo snel mogelijk medicijnen moest krijgen. We gaven hem een grote hoeveelheid dexamethason, epinefrine en een

infuus met een grote hoeveelheid vocht. Gelukkig waren we op tijd en met deze therapie kwam hij er weer bovenop.
Een andere herder lag inmiddels op de tafel onder anesthesie voor een gebitsreiniging. Hij had één afgebroken tand en dit kan leiden tot een abces van de bovenkaak. De eigenaren wilde de voortand er alleen niet uithalen want het was een showhond en het gebit moet hiervoor compleet zijn ivm erfelijke afwijkingen. Gelukkig konden we een document opstellen waarin we verklaard hadden dat deze tand afgebroken was en een risico vormt op abcesvorming en dat dat de reden is dat hij één tand mist. De eigenaren gingen akkoord en wij konden verder. Na de reiniging moest het hematoom aan zijn oor ook nog worden opengehaald. Er kwam eigenlijk meer vocht uit dan bloed en daarom konden we het snel dicht hechten.
De volgende Herder had nog meer problemen. Niet alleen kwam die voor een recheck voor chronische bronchitis, terwijl die pas 12

weken oud was, ook bleek dat hij een hernia perinealis had, hij was (nog steeds) cryptorch aan één kant en hij heeft mogelijk heupdysplasie. En dat terwijl de man deze hond zelf gefokt heeft en ook nog alleen Spaans spreekt. Het was één groot drama. De man werd naar huis gestuurd en als het er op de X-rays die morgen gemaakt gaan worden niet goed uit ziet, zit er maar één ding op.

Hierna was het even klaar met de herders en kreeg ik een bruine Husky in mijn schoot geworpen. Hij had mogelijk rattengif gegeten en daarom hadden we hem alvast een vitamine-K1 injectie gegeven. Hierna gaven we hem apomorfine, een braakmiddel, maar er gebeurde niks. Zelfs niet na 3 injecties. Ons laatste middel was hydrogen peroxide en dit moesten we als vloeistof in een husky zien te krijgen. Het was een gevecht. Nog geen minuut later leek het alsof er iets ging gebeuren bij de hond, maar het kwam er niet van voren uit maar van achteren. Een enorme lading diarree met de stukken rattengif er nog in. Dat betekende dus dat het gif helemaal door het darmkanaal gegaan is en dat het mogelijk opgenomen is. We moesten er dus zo snel mogelijk actieve kool in doen om te voorkomen dat er nog meer gif zou worden opgenomen. Ongeveer

500ml vloeibare actieve kool moest erin en dit was een nog groter gevecht. Merissa & ik zaten van onder tot boven zelf onder de actieve kool, lekker zwart dus, de husky was inmiddels zwart met bruin ipv wit met bruin en we zaten onder de haren.

Gelukkig kon ik daarna naar de operatiekamer ontsnappen waar een exploratory aan de gang was van een pitbull die iets had opgegeten. Op de X-ray zagen we al dat er iets te vinden was en daarom moest die open op tafel. Toen we de darmen af gingen om te zoeken naar het 'vreemde voorwerp' zagen we ineens een kleine tumor die het hele darmlumen in beslag nam waardoor het stukje tennisbal niet verder kon. Dit zorgde voor een opstopping en voor pijn. We namen biopten van de lymfeknopen in het mesenterium en namen de tumor en de tennisbal uit de darmen voor pathologisch onderzoek. Daarna maakte we een darmanastomosen, waarbij we eerst de bloedvaten afbinden, een stuk darm uitsnijden en daarna de 2 darmdelen weer aan elkaar hechten. Je zag dat alle bloedvaten in het mesenterium nog leefde, iets wat ik nog nooit gezien had in het echt. Zo bijzonder om van een levend dier, met echt bloed in de bloedvaten dat echt rondgepompt werd, de darmen op tafel te hebben. Inmiddels duurde de operatie onverwachts ruim 2 uur langer en was ik om 9 uur s avonds pas thuis. Het was weer een super leerzame dag.