Day with zoo-vet Shannon Nodolf

Toen ik op de kliniek kwam vroeg Mo mij wat voor eten ik precies lekker vond en of ik wel eens écht Mexicaans gegeten heb. Natuurlijk is het hier totaal anders dan de taco's in NL van mama en daarom wilde ze voor mij een Potluck organiseren waarbij de moeders van alle meiden écht Mexicaans gaan koken voor mij. Super leuk! Er hing een lijst waarbij ze allemaal een gerecht konden opschrijven.
Vandaag kregen we een waarnemende dierenarts in de kliniek want dr. Madsen is op vakantie. En wie was het? Dr. Shannon Nodolf, de dierentuin dierenarts waar ik een dag mee had gelopen in de spoedkliniek. Ze verontschuldigde zichzelf dat ik haar mailtje niet had ontvangen, want ik had gevraagd of ik een dag met haar mee kon in de dierentuin. Ze zou het zo snel mogelijk nog regelen. We begonnen de dag met zowel een zwarte labrador als een blonde labrador met ontstoken oren, hier komt dat nou eenmaal heel veel voor omdat het water waar ze in zwemmen niet

schoon genoeg is zoals in NL. De oren werden gewassen en ze kregen medicatie mee naar huis om het schoon te houden en te behandelen.
Hierna kregen we een zwarte hond binnen die van het een op andere moment verlamd was geraakt van achter. Ook kon ze niet meer zelfstandig plassen en poepen dus moesten de eigenaren haar blaas dagelijks leegknijpen. Je zag dat als ze lag ze de voorpoten gestrekt voor zich had en als de achterpoten gebogen: dit is typisch voor het Shiff Sherington syndroom, een probleem in de wervels. We namen X-rays en stuurde deze op naar de radioloog om te kijken wat deze kon zien. Een operatie zou namelijk heel veel geld zijn en als het niet goed zou komen, was dit ook geen goed leven voor een hond natuurlijk.
Ook zagen we een hond met huidproblemen, die waarschijnlijk allergisch was geworden voor vlooien of voor vlooibestrijdingsmiddelen. Hierdoor krijgt de hond jeuk door de histamine omdat er een ontstekingsreactie in de huid ontstaat. Daardoor gaat de hond likken en zie je typische zwarte plekken ontstaan op de pootjes en de plekken waar de hond likt, door een stofje in het speeksel. Antihistaminica en weer naar huis.

Daarna kregen we de uitslag van de echo van Zoey, de Dobermann. Hierop zagen wij een hele echodense plek op de lever en het leek haast wel of dit veroorzaakt werd door levercirrhose. Levercirrhose & een Dobermann.. daar gaat bij een belletje rinkelen, namelijk koperstapeling. Dit ras is er typisch voor gepredisponeerd en met deze verschijnselen en leverwaardes zou het nog wel eens koperstapeling kunnen zijn. Om dit te weten te komen moeten we een leverbiopt doen, maar hier hadden de eigenaren weinig zin in, want ze hadden al zoveel geld gespendeerd aan deze hond en wat de uitslag ook mag zijn, het is nooit goed nieuws. Ook zagen ze een massa op de bijnieren, wat een metabole stoornis kan veroorzaken, en ook dit kan duiden op een tumor. Zoey hebben we diezelfde dag nog geëuthanaseerd, om pijn te besparen.
Ook de uitslag van het biopt van de lymfeknopen van de Golden Retriever met gezwollen lymfeknopen kwam binnen. Wat ik eigenlijk al dacht was waar, en wat dr. Bangston dacht was niet waar: lymfoma. En omdat het in meerdere lymfeknopen verspreid zat betekende dit al maligniteit want er was metastase. Chemo en bestraling is een optie, maar waarschijnlijk zou dit niet goed aflopen.

Lunchtijd: en dr. Shannon nam mij mee naar Taco Bell, een soort afhaalrestaurant voor Mexicaans eten. Ik nam twee taco’s met dorito smaak en het was heerlijk! Ze hadden wel weer hele aparte dingen, alles frituren wat je frituren kan is hier volgens mij het gezegde.
Na de lunch was het operatie tijd. We hadden vanmiddag een cryptorche hond en een laceration op het programma staan.

Gelukkig kon je bij de cryptorche hond zien waar de missende testikel zat dus was het niet heel moeilijk om deze te vinden. Soms zit deze nog zo diep in de buikholte dat je eigenlijk een explorotory moet doen. Dat was nu gelukkig niet zo en binnen een kwartiertje was het gepiept, en ik mocht hem dichthechten. Ook de laceration, waarbij de hond was gebeten door een andere hond en er een heel stuk vel los hing ter hoogte van de ribwand mocht ik dichthechten. Ik had er wel bijna vijf hechtsetjes voor nodig omdat het een wond was van wel bijna 20cm. Tussendoor kon ik even met Bas, Talis, Amand en Marco skypen want die waren lekker met z'n allen aan het eten in NL. Heel gezellig! Daarna kregen we een dental behandeling op de operatietafel, waarbij rotte en losse tanden worden getrokken en alle tanden worden schoongemaakt. Hiervoor maken we altijd eerst dental X-rays waarbij je kan zien welke tanden er getrokken moeten worden. Deze keer was de eigenaar alleen zelf mondhygiëniste en wilde ze niet dat er wat getrokken werd, want ze wist het zelf allemaal beter. We konden deze keer dus helaas niks doen, maar wisten er nog wel twee foxtails uit te halen.

Als laatste patiënt kregen we een spoedgeval van een C-section van een hele mooie Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Zij was al sinds de ochtend aan het bevallen en de eigenaren wilde er maar eens een einde aan maken, want ze waren ‘echte’ fokkers. Wij besloten echter dat een progesteron test eerst het beste was om te kijken of ze wel echt in labor was. Ook dit wilde ze niet. Dan maar een oxytocine shot om te kijken of de bevalling vanzelf op gang kan komen en dit gebeurde! Zeven levende kleine Toller pupjes!