Poor Zoey part 2 & the dead pug

Vanochtend begonnen we met de maandelijke vergadering van alle tech’s en deze keer kon ik er wel bij zijn. Iedere eerste woensdagochtend van de maand hebben alle tech’s vergadering en worden belangrijke dingen besproken en krijgt iedereen tips. Deze keer ging het vooral over de nieuwe Facebook pagina en over communicatie.
Na de vergadering kwam Zoey, de Dobermann, weer binnen om een nieuw bloedje te nemen. We hadden afgelopen maandag de antibiotica die nefro- en hepatotoxisch was stopgezet in de hoop dat de nier- en lever waardes nu beter waren. Resultaat: verslechterd. Dat kan dus betekenen dat er nog een andere oorzaak is voor haar orgaanfalen. We besloten een abdominal ultrasound te doen en deze op te sturen naar een radioloog om te laten beoordelen. Binnen twee dagen krijgen we hier de uitslag van. To be continued…

Daarna kwam de Duitse Herder Estrella binnen, die we een tijdje terug ook al hadden gehad met een gebroken poot. De

splint moest vervangen worden, maar eigenlijk wilde de eigenaar van de hond af. Iedere week of twee weken moet de splint namelijk vervangen worden want het wordt vies onder de splint en dit kost alleen maar meer en meer geld. Het was zo’n lieve hond dat we aan iedereen in de kliniek hadden gevraagd of iemand haar wilde overnemen. Als ik haar mee naar NL kon nemen had ik het misschien nog wel gedaan ook, maar al dat papierwerk… daarom besloot de eigenaar haar naar de Germen Shepherd opvang te doen, zodat zij een goed huis voor haar konden vinden.

Onze volgende patiënt was een hele mooie donkere slanke Golden Retriever met vergrote lymfeknopen. Zowel de mandibulare als de retrofaryngeale & de prescapulaire lymfeknopen waren vergroot en dit zegt al een beetje dat er een groot proces aan de gang is. Lymfeknopen reageren op een ontsteking, maar de hond zag er niet ziek uit en had ook geen koorts. Een andere oorzaak kan een lymfoom zijn, maar dan op meerdere plekken dus dit is meestal geen goed nieuws. We namen een aspiratiebiopt om onder de microscoop te kijken wat voor cellen erin zaten, maar hier konden we weinig uit opmaken. Omdat de hond er gezond uit zag zei dr. Bangston dat de eigenaren zich niet zo’n zorgen hoefde te maken. We namen een biopt en stuurden dit op voor pathologie.

Niet veel later, toen je net dacht dat het weer een beetje rustig zou worden, kwam er een spoedgeval binnen. Een pug die doodziek in een handdoek de kliniek binnen kwam. Je zag aan hem dat die veel pijn had en daarom gaven we hem zo snel mogelijk een pijnstiller en een abdominal ultrasound om te kijken wat er aan de hand is. Ook deden we er een infuus in om het hart weer een beetje te kalmeren. Op de ultrasound zagen we niet veel bijzonders, dus stuurde we een spoed consult in bij de radioloog zodat je de uitslag binnen een uur terugkrijgt. Diagnose: ernstige peritonitis of een mucocele en dat zou dus chirurgie betekenen. Omdat de hond alleen al zo ziek en zwak was zou een operatie al een risico zijn laat staan de peritonitis wat al een hele slechte prognose heeft. De eigenaar was op haar weg naar de kliniek en wilde de hond meenemen naar de spoedkliniek om daar de operatie te laten doen, maar toen eenmaal aangekomen was, was de pug al overleden. Ze barstte in tranen uit en in de hele kliniek kon je het horen. Deze eigenaar vangt verzwakte of verwaarloosde dieren op en daarom heeft ze er al drie verloren deze maand.

Als laatste hadden we nog een consult met twee eigenaren van een Australian Shepherd, wat de broer van Janet bleek te zijn. Ook voor deze hond hadden we geen goed nieuws want we zagen een milttumor op de X-rays, waarschijnlijk is dan een hemangiosarcoom. Ik zag het niet maar gelukkig zag dr. Nick het wel. En zo eindigde onze dag vol met slecht nieuws en dramatische afloop.