Na vier dagen op avontuur met Janet, waarvan ik pas maandagmiddag thuis ben gekomen, was het vandaag weer tijd voor serieuze dingen. ’s Ochtends kwam de inspectie langs op de kliniek, waar Janet ons al voor gewaarschuwd had. Gelukkig kwamen ze alleen maar de medicijnen op houdbaarheid en de X-ray tafel controleren en was er verder niks aan de hand. Toen ik op de kliniek kwam konden we gelijk beginnen met een orthopedische operatie: een kleine teckel-achtige hond die zowel zijn tibia als zijn fibula gebroken had. Dat is ook de reden dat het geopereerd moet worden, want als alleen de tibia gebroken was kon het nog gespalkt worden maar omdat de fibula ook gebroken was zou het nooit meer goed kunnen herstellen.
Het zou een lange dag worden, want zo makkelijk was het nog niet. Van te voren hadden we al een soort plan gemaakt en ook de materialen die we nodig hadden voor de operatie hadden we al besteld. Het zou een fracture repair met external fixation worden en dat betekende dus dat we schroeven en pinnen nodig hadden om het via de buitenkant de stabiliseren. Hiervoor hadden we verschillende pinnen nodig die je kon onderscheiden doordat ze een verschillende bovenkant hadden. Sommige hadden een gladde bovenkant want meer voor extra stabilisatie was en andere hadden meer een soort schroefvorm die echt in het bot geschroefd moesten worden en deze zouden dus ook meer zorgen voor het tegen elkaar drukken van het bot. Dit betekent dus ook dat de hond bedrust moet hebben voor ten minste 6 weken. We begonnen eerst natuurlijk met het scheren, schoonmaken en klaarleggen van de hond nadat de propoflo was ingewerkt en de hond op de anesthesie machine was aangesloten.
Daarna begonnen we met het vrij prepareren van het bot, zodat je de botbreuk goed kon zien. Ook moesten de het bot eronder, dus dat van de onderpoot zichtbaar maken want hier zouden we schroeven in plaatsen. Daarna boorden we schroeven in het bovenste deel van de tibia wat dus boven de breuk zat en er was maar een hele kleine kans dat het bot ging splinteren ondanks dat je met de schroeven en de boor zoveel kracht zet op een gebroken bot. Ook boorden we pinnen in het bot van de onderpoot en pinnen in het kleine stukje bot onder de breuk. Dit was niet makkelijk want dit stukje bot was al heel klein. Daarna werden al deze pinnen met elkaar verankerd met verschillende opzetstukjes en schroeven en werd het één stabiel geheel. Dit alles bij elkaar duurde ongeveer 5,5 uur en daarom waren we ook helemaal op maar héél blij met het resultaat toen het klaar was! Het zag eruit als een echt kunstwerk. Na de operatie maakten we nog X-rays om te kijken of alle pinnen er goed in zaten en dit was gelukkig het geval. Operatie geslaagd!