Poor Zoey & Trick-r-treat night

Vanochtend kon ik gelukkig iets langer uitslapen, want op maandagochtend is het nooit zo druk. En dit kon ik wel gebruiken na dit weekend. Ik begon met een X-ray van een heup wat er niet zo goed uit zag. Die eigenaar van die honden traint politiehonden, dus het zijn voornamelijk herders & Duitse herders. In totaal heeft hij er drie en twee daarvan hebben hele slechte heupen, heupdysplasie. Gelukkig was het bij deze hond niet zo erg dat hij niet gebruikt kon worden als politiehond, maar ermee fokken zou in NL echt niet mogen volgens rasverenigingen. Hier doen ze daar helaas niet aan. Hierna namen we een bloedje van een klein katje die we verdachten van FIP. Helaas was er (nog) niks te zien in het bloedbeeld en konden we dus nog niet zoveel doen. We gaven hem vloeistof subcutaan om te voorkomen dat die zou uitdrogen en hoopten dat hij niet terug zou komen met verschijnselen van FIP.
Hierna kwam er een hond met een groot abces binnen, wat uiteindelijk allemaal bloed bleek te zijn toen we er een naald inzette. Gelukkig voor de hond was dit geen pus en hoefden we er geen drain in zetten maar zou dit vanzelf oplossen. Daarna werden we

gebeld door de Sunnyside Veterinary Hospital of wij een hond konden behandelen met een paraphimosis, dit is letterlijk vertaal eigenlijk een constante erectie. Vaak wordt dit veroorzaakt door hormonen, dus vaak bij een intacte reu, die door een te lange erectie zijn penis niet meer terug kan krijgen. Hierdoor gaat die opzwellen en kan die al helemaal niet meer terug. Dit is erg pijnlijk en kan uiteindelijk zo erg worden dat door de zwelling het weefsel gaat afsterven. Toen de hond binnenkwam bleek het een Rhodesian Rhidgeback kruising met een Mastiff te zijn van wel 140lbs! We gaven de hond een lichte anesthesie zodat die rustig zou worden, zodat we iets konden doen. Ook moet je de penis spoelen met een suikeroplossing, zodat die én niet uitdroogt en de dextrose in de oplossing zorgt dat het vocht wat de boel heeft doen opzwellen wordt aangetrokken en afgevoerd. Dit helpt de zwelling verminderen. Uiteindelijk is het gelukt om het zaakje terug te duwen en kon de hond diezelfde avond nog naar huis. Als dit nou niet lukt kan je het nog operatief proberen te verhelpen, maar dit kan soms beschadigingen geven aan de urethra dus dit wil je liever voorkomen.
Hierna kregen we nog een recheck van een kat met wat vage klachten en toen we bloed afnamen van deze kat leek het net water! Het kon bijna niet goed zijn want toen we de Ht hadden bepaald kwam dit echt zo laag uit. Je kon het al zien aan het bloedje in het buisje dat we hadden afgenomen.

De volgende patiënt die binnenkwam was een vaste klant van de kliniek: de Dobermann Pincher Zoë van zes jaar oud. Zij is een jaar geleden geopereerd aan haar nek, ze heeft congestief hartfalen en is daarom sinds een jaar persistent aan de furosemide en ze heeft al een aantal jaar last van blaasontstekingen en ze heeft de Von-Willebrand afwijking, wat een stollingsstoornis in het bloed geeft. Omdat ze al een aantal jaar blaasontstekingen heeft zijn veel bacteriën in de blaas resistent geworden tegen de hele rits antibiotica die je normaal gebruikt voor een blaasontsteking. En dit maakt het natuurlijk alleen nog maar moeilijker om het te voorkomen. Net als bij mensen is de ene hond er gevoeliger voor dan de andere. We deden een bloedtest om te kijken hoe het met haar organen was en hieruit bleek dat haar leverwaardes véél te hoog waren (ALT >800 en ALKP>600) en haar nierwaardes waren te hoog (creat>2 en bun >25). We besloten dat ze af moest van de antibiotica die ze nu kreeg omdat die nefrotoxisch en hepatotoxisch is en daarom nog meer schade kan aanbrengen aan de nieren en dat ze een ander middel moest krijgen. Dit zou alleen wel veel duurder zijn omdat ze zo resistent was voor alles, het zou een exotisch medicijn worden. Daarna zouden we op woensdag een tweede bloedtest doen om te kijken of haar nierwaardes beter zouden worden. Ook werd er een abdominal ultrasound en een set X-rays ingezet die zouden worden bekeken door de specialist. Hierna kregen we een foto's doorgestuurd van een andere kliniek van een hond met een gebroken heup. Dit moet alleen echt gemaakt worden door een orthopedisch specialist want dit is echt een te moeilijke operatie. Ook kregen we nog een hond met gingivale hyperplasie, in principe een

onschuldige aandoening die vaak rasgebonden is. Ik had het nog nooit zo erg in het echt gezien!

Voor mij was de dag in de kliniek nu klaar en vanavond was het tijd om de échte Halloween mee te maken: de trick-r-treat. Janet had al allemaal snoep in huis gehaald en toen ze mij had opgehaald en terugreden naar haar huis zag ik al hoe druk het was in de tower. De meeste kinderen komen hierheen met hun ouders omdat dit de wat duurdere wijk is van Fresno. We hadden twee grote tassen vol snoep en binnen dertig minuten was álles op. Zoveel schattige kindjes, verkleed van prinses tot zombie, kwamen langs en op een gegeven moment stond er gewoon een enorme rij voor haar deur. We waren er snel doorheen maar het was ontzettend leuk om een keer te doen. We bestelden nog een pizza en keken nog een horrorfilm. De perfecte halloween!