The big surgery day

Vanochtend kon ik met de auto van Christian naar mijn werk, dus ik kon een klein beetje uitslapen. In ruil voor de auto moet ik dit weekend op Mango & Aria passen dus die moest ik vroeg uitlaten. Om half 8 vertrok ik van huis en de eerste patiënt was al binnengebracht toen ik binnen kwam. Dit was de operatie waar ik de hele week naar uit keek want het komt niet vaak voor en het is super leerzaam. Een beagle reutje van 13 jaar met een mucocele. De gal kan hierdoor niet worden afgevoerd waardoor het voedsel niet goed kan worden verteerd (de hond valt dus af) en het is extreem pijnlijk.

Er werd een echo gemaakt en van te voren mocht ik bloed afnemen voor stollingsonderzoek, dit omdat een operatie bij de lever grote en belangrijke bloedvaten kan raken en hierdoor goede stolling van belang is. Na overleg met dr. Nick was er groen licht voor de operatie. De technicians maakten alles voor de operatie klaar en

brachten de hond onder anesthesie en dr. Nick & ik doken de boeken in om de operatie uit ons hoofd te leren. Dit doe je namelijk niet iedere dag. Uiteindelijk werd het een operatie van bijna 2,5 uur.

Eerst werd de hele buikholte open gemaakt en werden alle organen geïnspecteerd, de galblaas was enorm. Daarna werd de galblaas losgemaakt van de lever. Hierbij ontstond een enorme bloeding omdat de galblaas zo groot was en dus ook goed doorbloed was door de lever. Met een hoop handdoeken en gaasjes probeerden we het een beetje te stoppen, maar de galblaas was zo groot dat die bijna niet afgebonden kon worden. We probeerden tevergeefs wat gal op te zuigen zodat de galblaas kleiner werd, maar dit lukte niet want de de gal was heel dik. Na twee uur was de galblaas eruit en namen we nog een biopt van de lever. Nadat het bloeden gestopt was en we alle monsters genomen hadden die we wilde, maakten we de (enorme) wond dicht met een doorlopende hechting en met nietjes.
Na de lunch mocht ik mijn eerste röntgenfoto's maken van een kat die terugkwam voor controle na het breken van zijn tarsus. De eigenaren hadden geen geld voor surgery, waardoor die nu voor twee maanden gespalkt is en werd er nu gekeken hoe de botten aan elkaar gegroeid waren. Dit was helaas niet zoals gehoopt en na overleg met de eigenaren (dus eigenlijk niks meer wilde betalen) hebben we toch nog één maand spalken weten te winnen.

Tussendoor zagen we nog een aangereden labrador puppy die veel bloed in de blaas had. De urine hiervan hebben we opgestuurd. Ook zag ik een pasgeboren poodle pupje van één week oud met een opgezwollen buikje (foto 2). Dit bleek atresia ani te zijn, het ontbreken van de verbinding tussen het colon en de anus. Het kleine beestje kan dus niet poepen. Dit werd euthanasie.

De tweede röntgenfoto was van een mopshondje die is doorgestuurd door een andere kliniek hier in de stad voor een exploratieve operatie. We maakten de foto en zagen dat al het ingeslikte barium nog vast zat in de maag (foto 1&3). De eigenaar vertelde dat hij waarschijnlijk iets van sanitary stuff had ingeslikt en dus waarschijnlijk vast zat in de maag. De operatie werd ingezet en ik kon eindelijk mijn spullen pakken om naar huis te gaan na een lánge operatiedag. To be continued....