Bali & Lombok

Vanaf de haven van Banyuwagi op Java is het maar 20 minuten met de veerboot naar Gilimanyuk op Bali. Je kunt het bijna zwemmen. Toch bemerk je direct een wereld van verschil tussen beide eilanden. Ten eerste het uur tijdsverschil, Indonesië telt in totaal 3 tijdzones. Ook de taal is anders, men spreekt en schrijft in het Balinees, alhoewel men ook het Bahasa Indonesia, de Indonesische taal beheerst. En hoewel de Moslims de meerderheid vormen qua religie in Indonesië, is juist op Bali het overgrote deel (93%) Hindoeist. Dus in plaats van moskeeën en hoofddoekjes in het straatbeeld zie je op Bali overal (huis-)tempels en offerplaatsen.

Zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen had ik al een lange dag achter de rug met de nachtelijke beklimming van de Ijen vulkaan voordat ik op de ferry naar Bali stapte. Omdat ik weinig tijd en wifi had gehad de

afgelopen dagen, had ik nog geen plan voor Bali. Ik had wel wat tips gekregen en had voor mezelf besloten om vooral in het noorden van het eiland te blijven, omdat het zuiden extreem toeristisch zou zijn.

Bali is met 5633 km2 een behoorlijk groot eiland, maar ondanks het snel groeiende toerisme is er geen goed openbaar vervoer systeem. Als toerist ben je vaak aangewezen op taxi’s, wat flink prijzig kan zijn als je bedenkt dat een rit van west naar oost al 4 uur duurt over de smalle enkelbaans dorpsweggetjes. Ik hoopte dus eigenlijk tijdens de ferrytocht een mede-reiziger tegen te komen met plannen voor het noorden van Bali om zo het vervoer te kunnen delen. Maar helaas gingen mijn 5 medereizigers allemaal naar Denpasar, de

hoofdstad van Bali in het zuiden. Ik besloot daarom maar mijn eigen plan te trekken en een Balinees hielp me op weg naar het busstation van Gilimanuk, het plaatsje waar de ferry had aangelegd. Ik had de tip gekregen om naar Lovina te gaan, een rustig vissers- en surfersdorpje in het noorden, en dat leek me wel een goed plan. Ik vond warempel een bus die die kant op ging, echter deze ging pas rijden zodra er voldoende passagiers waren.

Anderhalf uur later was het zover, de oude gammele bus vertrok, stuiterend over de weg, zonder airconditioning. Tot overmaat van ramp bleek het gebruikelijk dat iedereen in de bus mocht roken, de buschauffeur gaf hierbij het goede voorbeeld. Gelukkig duurde de rit maar 2,5 uur! Eenmaal in Lovina vond ik al snel een relatief luxe guesthouse, direct aan

het strand. Opvallend was wel dat ik in de 100 meter tussen bushalte en guesthouse heel vaak werd ‘lastig’gevallen door locals die me van alles wilden verkopen, bedelaars, taxi-chauffeurs, masseurs. Als het hier al zo erg was, hoe zou het dan in het zuiden van Bali zijn? Eenmaal ingecheckt nam ik snel een hete douche ondanks het warme weer, en daarna dook ik lekker in mijn geweldige hemelbed. Tijd om even bij te slapen!

De volgende dag had ik ingepland om lekker bij te komen, een beetje wandelen over het strand. Ik ontmoette een Spaanse dame in het guesthouse die werk en reizen combineerde, ze werkte als vertaler en maakte haar opdrachten afwisselend vanuit India en Bali. We hielden elkaar prima gezelschap op het mooie terras dat direct aan het strand grensde; zij deed haar werk, ik kon mijn mail en planning bijwerken en ondertussen kletsten we wat en aten samen.

Ook een strandwandeling in Lovina stond garant voor veel

aandacht van verkopers, feitelijk kon ik geen voet buiten het terrein van het guesthouse te zetten zonder aangesproken te worden door iemand die me iets wilde verkopen. Zo erg heb ik het nog nooit meegemaakt, en ik werd er knap onrustig van. Dus na 2 nachten in Lovina besloot ik mijn heil elders te zoeken.

Het stadje Amed in het noord-oosten was mijn volgende plan, maar ja hoe kwam ik daar? Ik besloot een ‘driver’, een chauffeur te regelen via ‘grab’, een soort uber. En dat was een schot in de roos. Puti sprak prima Engels dus we hadden leuke conversaties tijdens de rit, daarnaast wierp hij zich op als mijn gids door onderweg wat mooie plekken te laten zien. Zo stopten we bij een prachtig uitzicht op de Agung vulkaan, met 3.031 meter de hoogste berg van Bali. Puti liet me een goede

snorkelplek vlakbij Amed zien en hij bracht me naar een indrukwekkende Hindoeistische tempel. Gelukkig heb ik standaard een sarong in mijn tas om mijn blote benen snel mee te kunnen bedekken. Puti vroeg nog discreet of ik niet ongesteld was (dan mag je als vrouw namelijk niet op heilige plekken komen) en daarna werd ik door de priester met wijwater en een paar korrels rijst op mijn voorhoofd gezegend. Ik kreeg een rondleiding door het complex dat prachtig aan het water gelegen was; deze specifieke tempel werd ook wel gebruikt om een zegen te vragen voor behouden vaart van de lokale schepen.

In Amed sliep ik in een kleine homestay, een huis met een aantal gastenkamers die beheerd werden door een lokale familie, met een klein restaurantje erbij. Ook dit complex lag

direct aan het strand, met zwart vulkanisch zand en prachtig helder zeewater. De Agung vulkaan vormde een mooie achtergrond van het tafereel. Mijn ritme bestond hier uit zwemmen, boek lezen in de hangmat op het strand, lekker eten, blogs schrijven en veel slapen. Lekker om even bij te komen van het drukke programma van de afgelopen weken. Dit voelde echt als vakantie!

Na 3 dagen nam ik vanuit Amed de ferry via de Gili-eilanden (Trawangan, Meno, Air) naar het eiland Lombok. Lombok is één van de kleine Soenda-eilanden ten oosten van Bali met een oppervlakte van 4.725 km2 en 2,4 miljoen inwoners. Ik vond er

ten zuiden van de havenplaats Bangsal een heel gezellig hostel, vlak aan een bijna verlaten strand. Voor de kust was het supermooi snorkelen, met heel veel soorten felgekleurde kleine vissen en ook opvallende blauwe zeesterren. In het hostel kon je de hele dag gratis pannenkoeken bakken, er was een openluchtbioscoop met zitzakken en er was iedere avond een kampvuur op het strand. Erg gezellig sfeertje daar!

Hoe de sfeer is op mijn volgende avontuur is nog even afwachten: op 27 april vertrek ik voor de Komodo tour – 4 dagen op een klein en eenvoudig schip door de wateren en langs de eilanden van Komodo National Park. Uiteraard gaan we zoek naar de Komodo varanen, er zal veel gesnorkeld worden en gewandeld op de onbewoonde eilanden die we passeren. De eindbestemming is het eiland Flores (Oost Nusa Tenggara). Meer over deze trip vertel ik in mijn volgende blog.