Veelzijdig Vietnam

Oké, met welk hoogtepunt van Vietnam zal ik eens beginnen? Ik had van medereizigers al super-enthousiaste verhalen over dit Aziatische land gehoord, en die waren zeker niet overdreven; de 1e week is omgevlogen en wat heb ik genoten! En ik heb ook nog eens het geluk dat ik dit bijzondere land mag beleven met 3 goede vrienden uit Nederland: Pieter, Michael en Nico, die ik al jaren ken van beachvolleybal en eerdere gezamenlijke reisavonturen. Zij landden half februari in de noordelijke hoofdstad Hanoi, een dag nadat ik er was aangekomen vanuit Laos.

Omdat zij maar drie weken vakantie hebben en we zoveel mogelijk van Vietnam (en later Cambodja) willen zien, is mijn reistempo flink opgeschroefd, rustdagen staan niet meer op het programma. Voor blogs schrijven blijft geen tijd meer over, en qua mail, appjes en berichten loop ik

verder achter dan ooit…..maar de gezelligheid die ik ervoor terug krijg is geweldig! Wat leuk om deze avonturen met bekenden te mogen ervaren!

Na een dag sightseeing in het knusse Old Quarter van Hanoi vertrekken we dezelfde avond met de nachtbus naar Sapa. Ja, weer die nachtbus….dit keer een systeem van boven elkaar geplaatste stoelen met een uitloop voor de benen in de vorm van een kunststoffen bak – helaas niet geschikt voor lange mensen. Dus met nauwelijks nachtrust startten we de volgende ochtend in Sapa aan onze tweedaagse trekking.

Sapa ligt in het Noorden van Vietnam, op zo’n 30 kilometer van de zuidelijke grens van China, en kenmerkt zich door rivieren en bergen. Een ideale plek voor rijstteelt (exportproduct nr.1 in

Vietnam); in de hele regio zijn de bergen bedekt met een indrukwekkend gelijkmatig reliëf van rijstterrassen. Klimaattechnisch gezien regent het veel in Sapa, wij hadden het geluk dat het alleen mistig was – de bergpaden waren echter wel modderig en vooral glibberig, dat resulteerde in nogal wat slidings en modderige broeken en natte schoenen. Mi, een jonge Vietnamese dame, was onze gids tijdens de tocht, onderweg aten en slapen we in kleine dorpjes bij lokale mensen. We volgden de bedding van de rivier en kwamen langs bijzondere watervallen en mooie vergezichten. Een prachtige tocht die ons een goed inzicht gaf in het leven van de Hmong-bewoners van de bergdorpjes.

Met een tas vol modderige kleding stapten we weer in de bus naar Hanoi, waarna we na een gezellige avond in één van de

levendige straatjes (het leven speelt zich daar grotendeels op straat af, en de temperatuur leent zich daar ook prima voor) de volgende ochtend met schone was weer vertrokken voor onze volgende trip, dit keer naar de kust.

Halong Bay was onze bestemming: een prachtige blauwgroene baai met karstgebergte, prachtig uitgesleten bergtoppen in zee en door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed. We maakten een boottocht door deze baai en de naastgelegen Lanha Bay, onder het genot van de nodige cocktails. In een mooi baai legde de boot aan waarna we overstapten in kayaks waarmee we de omgeving van dichter bij konden verkennen. Zo konden we ook in grotten komen en peddelden we onder de karstbergen door via uitgesleten doorgangen. Wat een mooie tocht!

Eenmaal terug bij de grote boot vaarden we verder om uiteindelijk bij een onbewoond eiland aan te komen, waar alleen een strandje en een verlaten resort was. Met een klein groepje medereizigers aten we van de BBQ en brachten de avond door bij het kampvuur. De volgende ochtend (met een prachtige zonsopgang voor de vroege vogels) maakten we een korte hike naar de top van het eiland, hier hadden we een prachtig uitzicht over de baaien aan beide zijden van het eiland. Aan het einde van de middag kwamen we via boot/bus/boot en bus weer terug in Hanoi.

Zoals je op de kaart kunt zien is Vietnam een langgerekt land, ingeklemd tussen China, Laos en Cambodja, met aan de oostelijke en zuidelijke zijde zee. Vietnam is relatief dichtbevolkt (287,8 personen per vierkante kilometer), maar

nog niet zo erg als Nederland (409,6 per km2). Maar als we het over de scooterdichtheid gaan hebben, wint Vietnam het zeker. Ze zijn overal, als zwermen mieren gaan ze over straat. En als je er niet bijna door wordt ondersteboven gereden tijdens het oversteken, dan blokkeren ze wel de stoepen. In de grote steden loop je namelijk eigenlijk altijd op de straat, want de stoepen staan vol met scooters en verkoopstalletjes.

Ieder gezin heeft wel één of meer scooters, en 3 of meer personen op één scooter is ook heel gewoon. Verder kun je je volledige marktkraam met gemak kwijt op één scooter, en ook levende dieren (bijvoorbeeld varkens in op maat gemaakte kooien) passen prima achterop. In de Vietnamese hoofdstad Ho Chi Minh City (het vroegere Saigon) zou de scootergekte nog groter zijn; dit zullen we volgende week ervaren. Maar

eerst gaan we vanuit Hanoi verder naar het zuidelijker gelegen Dong Hoi – en om de variatie in het reizen te houden hebben we gekozen voor de dagtrein, een trip van bijna 11 uur. Onderweg is er genoeg te zien van de groene omgeving, en ondertussen kunnen we ook een dagje relatieve rust pakken met een boek of een puzzel.

We gaan naar Dong Hoi om twee van de mooiste grotten ter wereld te bezoeken, over dit tripje vertel ik meer in mijn volgende blog!