Maleisië Part III: Kuala Lumpur & Langkawi

Veel afwisseling is een belangrijke voorwaarde voor een geslaagde wereldreis: na al het groen in de Cameron Highlands en Taman Negara is het tijd voor wat cultuur: na een bustripje van 5 uur kwam ik op vrijdagavond weer terug in Kuala Lumpur, dit keer om de stad wat uitgebreider te verkennen. Ik keerde terug naar hetzelfde hotel (met goede Wifi, voldoende om nog net even de spannende finaleaflevering van ‘Wie is de Mol’ te kijken) en vandaar uit verkende ik deze imponerende stad van bijna 2 miljoen inwoners.

De volgende ochtend vroeg nam ik metro en trein naar de Batu Caves, een grottencomplex van 100 meter hoog en 400 meter lang, dat 10 kilometer ten noorden van de stad ligt. In de grotten bevinden zich rijkversierde Hindoeïstische tempels en dit is dan ook een bedevaartsoord voor Hindoes, die prachtig gekleed in groten getale toestroomden op

de zaterdagochtend.
Alhoewel de Islam de staatsgodsdienst is, hebben de Chinese immigranten (30% van de bevolking) het boeddhisme en confucianisme meegenomen en de Indiërs (8%, Sri Lankanen, Pakistani) het Hindoeïsme. Deze laatsten werden in de 19e eeuw door de Engelsen naar Maleisië gebracht om op de theeplantages te werken. Hierdoor is in Maleisië een mix van culturen en religies ontstaan.

Lokale restaurants serveren daarom geen varkensvlees (moslims), geen rundvlees (hindoes) of helemaal geen dierlijke producten (strenge hindoes). Eén overeenkomst hebben ze helaas wel: waar in de andere Aziatische landen gerechten vaak niet standaard pikant waren, en je er de chilisaus los bij kreeg, wordt in Maleisië standaard alles pikant gemaakt, zelfs als je

vraagt om ‘no spicy’. Helaas kan ik niet goed tegen pittig eten, hoe vaak ik het ook probeer, zelfs een beetje chili is al teveel voor mij. Het is dus best een uitdaging om hier lekker en gevarieerd te eten!

Terug in het centrum van de stad liep ik even één van de enorme shopping malls binnen: als je van winkelen houdt is dit een paradijs want alle grote merken zijn vertegenwoordigd in de mooiste winkels. Nou ben ik niet zo’n shopper, maar aangezien mijn zonnebril het net die ochtend had begeven, had ik een doel voor mijn shopping missie.
In het centrum van de stad rijden 4 gratis bussen, en één ervan gebruikte ik om op mijn volgende bestemming te komen: de Petronas Twin Towers, waarvoor ik van tevoren online al kaartjes had gereserveerd, omdat de entree al dagen van te voren is uitverkocht. De torens zijn 452 meter hoog, en waren in 1998 de hoogste van de wereld (inmiddels alweer ingehaald door andere torens in de Emiraten). Wel zijn de Petronas Towers nog de hoogste identieke gebouwen ter wereld. Eerst

werden we naar de ‘Skybridge’ gebracht, het wandeldek tussen de twee torens op de 41e verdieping. Dit dek hangt tussen de torens in, maar zit er niet aan vast om de torens voldoende speling te geven bij wind en andere natuurverschijnselen. En daarna was het tijd voor het echte werk: een bezoek aan de 86e verdieping. Wat een uitzicht! Het was niet helemaal helder, maar toch kon ik best ver kijken, onder andere naar de skybars en rooftop pools op het dak van andere gebouwen.

Met de gratis bus liet ik me nog wat rondrijden door de stad, daarna ging ik terug naar het hotel. Net na binnenkomst begon het te stortregenen…. ‘s Avonds maakte ik plannen voor het vervolg van mijn trip, met zulke goede wifi ging dat gelukkig erg goed. Ook kon ik die avond weer een paar vriendinnen spreken via Skype, heel fijn!

De volgende ochtend vloog ik naar Langkawi, een paradijselijk eilandje voor de westkust van Maleisië, bijna op de grens met Thailand. Eerdere edities van de tv-hit Expeditie Robinson zijn hier opgenomen, maar ik kan je verklappen dat dit eiland verre van onbewoond is. Ik had online een leuk dorpje (Kuah) op het eiland uitgezocht met goede accommodatie, een strandje op loopafstand en restaurantjes vlakbij. Maar in de praktijk viel dat enorm tegen (gelukkig overkomt me dat niet vaak): het strandje was volledig verlaten, er waren geen medereizigers in het guesthouse (dat ook nog eens raamloos was en slechte wifi had) en in plaats van restaurantjes waren er alleen maar gesloten rolluiken in de buurt.

Toen ik ‘s avonds ook nog eens vanuit het donker werd

aangevallen door een man (geen idee waar die op uit was, maar ik wist hem snel af te schudden – goed om te weten dat ik in dit soort bedreigende situaties alert weet te reageren), besloot ik dat ik daar niet langer zou blijven. Ik had gelukkig ook maar voor 1 nacht geboekt. De volgende ochtend nam ik een taxi naar het toeristische Cenang Beach en vond er een superfijn hostel. Ook ontmoette ik er twee gezellige Nederlanders, Doris en Bart, en met hen bracht ik de 2 dagen erna door. De eerste dag maakten we een strandwandeling en bleven vervolgens op het strand hangen tot de zon onder ging. De dag erna maakten we een tour door de mangroves aan de noordkant van het eiland. We zagen er aapjes, adelaars en een grot vol vleermuizen. De gids wist ons in goed Engels een hoop te vertellen over mangroves – alhoewel dit zeker de 5e keer was dat ik in een mangrove bos was, leerde ik weer veel nieuwe dingen.

‘s Avonds gingen we naar de night market, een marktje 5 kilometer ten noorden van Cenang Beach waarbij allerlei

lokale gerechten werden verkocht voor backpacker-vriendelijke prijzen– dat werd natuurlijk één groot proeffestijn waarbij ik Doris en Bart kon laten voorproeven om te kijken of het niet te pittig was. We vierden mijn laatste avond op het strand onder het genot van een paar goede cocktails en ook de Iraniër die we hadden ontmoet bij de trip in de mangroves kwam nog even langs. Een prima afsluiting van een paar dagen (veel) zon, zee en strand.

De komende dagen staan 2 van de 4 rijkste landen ter wereld op het programma – meer daarover in mijn volgende blog!