Paris Baguette 2.0

Na het ontbijt moeten we door naar het busstation. Naar het plekje waar we vandaag naar toe reizen gaat drie keer per dag een bus. De laatste vertrekt om 10.30 uur, een mooie tijd voor ons. Na 4,5 maand reizen zijn we wel gewend dat de bus onderweg moet tanken, maar dat we door de carwash gaan hebben we nog nooit meegemaakt... Al zal 'car'wash voor de bus ook niet de juiste benaming zijn ;). Onderweg merken we de spetters op de ruiten op, welke nog niet verdwenen zijn bij aankomst in het plaatsje Donghae. Door de spetters heen gaan we op pad naar ons hostel. Het is een lang stuk, wat we doorbreken met een lunch stop bij de bushalte. Een bus zoeken die de kant van het hostel op reist is onmogelijk, die Koreaanse symbolen zijn nog niet helemaal voor ons weggelegd. Wanneer we eindelijk arriveren bij het hostel, blijkt deze dicht te zijn. Gesloten. De vraag schiet door ons heen of ie echt gesloten is, of misschien verhuisd is zoals bij het eerste verblijf in Seoul. Maar we houden hoop want de inchecktijd is na 16.00 uur. Om de tijd te overbruggen vertoeven we wederom bij Paris Baguette. Fijn dat deze in verschillende Koreaanse steden aanwezig is. Alleen

deze keer heeft de beste man niet echt een zitgedeelte en geen warme chocolademelk in de aanbieding met dit natte weer. Wel biedt ie ons na twee uur wachten een broodje met roomkaas aan, lief! We proberen het nog een keer voor 16.00 uur, maar we kunnen echt pas 16.05 uur bij het hostel terecht. Daar aangekomen blijken we de enige gasten van het hele hostel te zijn. Bijzonder. Want de kamers zijn best groot, bijvoorbeeld onze kamer van 16 bedden. Waar wij hadden verwacht een tentje in de kamer te hebben (ja, wij waren ook benieuwd naar die constructie), hebben we toch een kamer met 16 'hokken'. Rechtuit je bed in duiken en een gordijntje dicht doen. Er zit een knopje voor verwarming, maar we zijn nog erg benieuwd waar die verwarming vandaan moet komen. Totdat ons 'bed' lekker warm wordt. Het betreft een dun matje op de grond waardoor je de vloerverwarming goed voelt. Dun matje is een min, maar de verwarming dan weer een plus. Na wat geneuzel gaan we maar op tijd op pad, wederom op zoek naar avondeten. Een nieuwe poging, wederom ellendig. De man van het hostel om advies gevraagd, maar dat desbetreffende restaurant gaf aan dat ze gesloten waren. Of ze wilde natuurlijk geen buitenlanders ontvangen... De volgende had (hoe kan het ook anders) geen Engelse kaart. Omdat het in Korea steeds ellendig is om eten te vinden zijn we er alweer snel klaar mee, is het dus maar pizza geworden. Wel fijn is dat we het drinken er gratis bij kregen. Voor terug in het hostel hebben we maar waar soju (Koreaanse rijstwijn) mee genomen om alles weer een plekje te geven.