Green ocean

We hebben geluk! Er is niet veel regen gevallen dus de tour naar de Green Valley en de Green Canyon gaat door. Met onze surfdudes die ons twee dagen terug nog telkens op die plank in het water hielpen, Simon - de gast uit de UK die mee ging hard lopen, een Nederlands meisje en nog een Nederlands stel stappen we op vier scooters en gaan we op pad. Een geweldige rit langs straatjes, steegjes en rijstvelden die je misschien maar net moet weten. Het uitzicht over de rijstvelden is onvergetelijk en naar mijn mening niet vast te leggen op een foto. De surfdude bij wie ik achterop zit noemt het de 'Green Ocean' en dat beschrijft eigenlijk het geweldige uitzicht. Hoe ver je ook kijkt, het is groen, met hier en daar een stalletje en af en toe een medewerker met de welbekende ronde hoeden. En daar tuf je dan door heen met vier scooters achter elkaar... Ik zat uiteraard achterop bij de lolbroek, Simon gaf al aan dat hij mijn chauffeur gemeen hoorde lachen achter hem, waarop ik aan gaf dat dat was omdat meneer zelf bukte voor een tak, ik dat niet zag en ik deze zelf dus in mijn gezicht kreeg... Ach ja, toeristen rijden hier met helm dus die ving de 'klap'. Wat mij ook nog op viel was de snelheid waarop men de palmboom in klimt. Het verhaal dat hij twee keer per dag 70 bomen in moest klimmen verklaarde al een beetje zijn snelheid, maar het zien van de 'tredes' die in de bomen gehakt zijn maakte ook veel duidelijk...
Allereerst maken we een stop bij een houten poppenmaker. Een creatieve man met poppen in allerlei soorten en maten maar die wegens de precisie circa vijf dagen over één pop doet. Ze vertellen ook dat ze zo nu en dan een poppenshow hebben, van zeven uur, dat dan weer wel... Na deze stop gaan we door naar de Green Valley. Het pad omhoog door de bossen en langs het water is nog glad van de regen maar we klauteren rustig door. Op een gegeven moment wordt ons aangekaart dat de kleding en schoenen uit kan en de bikini en blote voeten te voorschijn kunnen komen. Zo glibberen we door tot het punt waar we tussen de rotsen het water in mogen. Er is een sterke stroming dus je moet voorzichtig verder naar de overkant. Aan de overkant klimmen we omhoog wat stiekem wel doodeng is omdat je geen grip hebt en het spekglad is, maar het is de moeite omdat we vervolgens vanaf de rotsen weer het water in springen. Vanaf hier gaan we verder. Stukjes zwemmen, stromingen over steken en rotsen over klimmen wisselen elkaar af. Na weer gewoon een stuk gelopen te hebben zwemmen we echt een grot in, vanwaar het binnen ook echt pikdonker is...! Wanneer we terug de grot uit zwemmen, klimmen de mannen voor de ingang van de grot

omhoog. Via de takken van de bomen en dus eigenlijk een onbegaanbaar pad, totdat zij opnieuw het water in kunnen springen. Vanaf hier gaan we weer verder door het water via rotsen en dmv ons te laten dobberen. Dit totdat we het uitstappunt voor onze lunch bereiken. Na de lunch gaan we door naar de Green Canyon. Onze beste man uit de UK dacht dat we al klaar waren met de trip en verwacht nu eigenlijk een rustig boottochtje. Niks blijkt minder waar. In het bootje krijgen we reddingsvesten om en om de boot uit te komen klauteren we gelijk op een hoge steen. Vanaf hier gaat het echte werk beginnen... Nu echt tegen de stroom in proberen we langs de rotsen omhoog te klimmen. We stuiten met zijn zessen op een grotere groep van tien/ twaalf man. Samen gaan we door, waarbij we door de stroom naar de overkant springen en naar touwtjes vissen die de Indonesiërs vast houden die ons door de Canyon helpen. Op een gegeven moment kunnen we echt niet meer verder en staan we met zijn allen oncomfortabel te wachten wat ons nu staat te gebeuren. We krijgen het akkoord om in het water te springen en ons mee te laten dobberen door de stroming. Door ons zwemvest blijven we heerlijk drijven. Wel moeten we er op letten dat we niet tegen de rotsen aan knallen waar onze hulpers op staan... Voor we het weten zijn we eigenlijk al weer terug bij de boot en terug op de scooter richting Pangandaran. Het lijkt wel spitsuur met een wirwar van scooters en brommers die voor het donker ergens willen/ moeten zijn in verband met eten en de ramadan. Na terugkomst vinden we dat we na al deze inspanning wel een biertje verdient hebben. Hierna en na een douche gaan we nog met deze groep eten op het strand. Onze surfdudes lopen ook hier weer rond waardoor we blijven plakken bij de strandtent. Ze hebben ook weer de inmiddels bekende Arak (rijstwijn) bij zich, maar hier blijven we maar wat voorzichtig mee...