De wet van Murphy, we hebben allemaal wel eens zo'n dag. Ik was op tijd wakker, ruim op tijd zelfs. Ik wel ja, maar mijn chauffeur die me naar de luchthaven zou brengen niet. Nu weet ik uit ervaring dat je op het laatste moment nog een vliegtuig kan halen dus ik was nog rustig. Voor de bagage check reed er nog een vrouwtje 2 keer tegen mn enkels met haar bagage wagen, oké, kan gebeuren... Maar toen. Vlucht Pontianak - Kuala Lumpur had al een schema wijziging naar een vertrek van een uur later, komt er nog eens 2 uur vertraging bij... Wat zou betekenen dat ik mijn overstap zou missen. Al gelijk op de luchthaven van Pontianak gevraagd maar omdat het twee aparte boekingen waren kon ze niets doen en moest ik in Kuala Lumpur maar naar de transferbalie. Oké, dan ben ik nog binnen de douane, biedt perspectief... Maar aan boord dachten ze toch dat ik naar de service balie zou moeten. Wat betekend tas ophalen en door de douane... Uiteindelijk bleek dit laatste het geval, opnieuw een stempel voor Maleisië in mijn paspoort en op naar de service balie. Daar stond een lange rij en mensen achter me begonnen al nerveus te vragen of ze voor mochten want ze moesten een vlucht halen. Pff, nou, ik ook! Gelukkig heeft de man aan de balie me gratis weten om te boeken naar een latere vlucht en kon mijn tas opnieuw ingecheckt worden. Ik zei nog tegen hem dat het wel een beetje druk was bij hem, hij was dan ook drie dingen tegelijk aan het doen. Enfin, ik had een nieuw ticket en ging weer verder op weg. Allereerst weer de stempel om Maleisië uit te komen. Vervolgens is de luchthaven natuurlijk mega groot en moest ik een heel parcours af leggen om bij de gate te komen. Kon ik wel mooi even wat eten en chocolade in slaan, dat had ik wel verdiend na al die zenuwen van die doorvlucht! Goed, rustig en wel met een prima doorvlucht kom ik aan in Bangkok. Opnieuw een stempel opgehaald en even wachten voor mijn tas. Maar mijn tas verschijnt niet terwijl het aantal tassen/koffers op de band minder wordt en er steeds minder mensen staan. Nee toch, niet ook dat nog... Ik houd nog moed maar pak alvast mijn bagage sticker erbij die je altijd bij je ticket krijgt als je je bagage inlevert. Als ik daar Nele Schenk als naam op zie staan zie ik dat het echt mis is. Die gast bij het inchecken was toch echt te druk bezig met andere dingen en heeft de koffer label van de dame voor mij nog eens geprint...! Op naar de lost&found balie. De mevrouw doet nog leuk een poging langs de bagage banden maar dat gaat natuurlijk niet lukken, mijn tas is niet in Bangkok aangekomen... Ze gaat achter de computer zitten en met foto's van mijn tas op zoek. Door de bagage label hadden we al een idee en ja hoor... Hoewel ikzelf in Bangkok sta, ligt mijn tas in Kota Kinabalu, Maleisisch Borneo... De dame en heer achter de balie weten me te vertellen dat er morgen een ochtend vlucht is tussen deze twee plaatsen en dat mijn tas rond 9 uur in de ochtend in Bangkok kan zijn. Wanneer ik nog sta te bedenken dat ik dan weer langs deze luchthaven moet terwijl Rick op die andere luchthaven aan komt, vertellen ze me dat de tas bij het hostel bezorgd kan worden en dat ie er dan rond 12.00/13.00 uur kan zijn. Klinkt goed, klinkt heel goed, te goed eigenlijk dus ik ben nog een beetje sceptisch. Vooralsnog kan ik niet meer doen en ga ik maar op zoek naar de bus. In eerste instantie zou er geen bus meer gaan, dan blijkt er een ander type bus te gaan, maar wanneer ik bij de balie kom, lijkt deze toch ook weer niet te gaan. Ik ben echt helemaal klaar voor vandaag en pak een taxi. Op naar het hostel, het is mooi geweest voor vandaag!