Ja, vandaag ga ik dan eindelijk doen wat je kort na aankomst op een bestemming 'behoor' te doen. Rond lopen, kijken, en zien wat voor stad het is. Ik heb wel weer een rustige start van de dag en neem met Antoinet ook eerst nog een duik in het zwembad. Zij gaat richtig Barbara voor een meditatie cursus en Kim gaat op weg naar de man van Barbara voor het plaatsen van een tattoo. Nadat ik van het hotel weg loop vragen al verschillende brommers en batjeks of ze me kunnen vervoeren. Het lijkt mij eigenlijk wel eens heerlijk om te kunnen wandelen en bedank ze uiteraard vriendelijk. Ook vragen mensen waar ik vandaan kom, hoelang ik al in Yogyakarta ben en waar ik op dat moment naar toe ga. Zo ook een meneer op de hoek van de straat. Hij zegt, dat als ik al richting Borobudur, Prambanan en Kraton ben geweest, dat de art school leuk is om te bezoeken omdat daar nu een expositie is. Omdat ik niet een onwijze kunstfan ben, heb ik dat maar een beetje gelaten voor wat het is. Althans, dat probeerde ik. Even verderop in deze straat begon er weer iemand te praten en vragen te stellen en te stimuleren dat ik echt naar die art school moest want de expo had zijn laatste dag. Ik dacht nog, zo'n vaart zal het wel niet lopen maar deze jongeman begon al zo voor me uit te lopen om me weg te brengen dat ik moeilijk de andere kant op kon gaan lopen. Daar aangekomen kwam ik inderdaad bij een grote 'zaal' met kunst gemaakt van olieverf (die je niet makkelijk mee kan nemen) en op batik doeken (die je wel makkelijk mee kunt nemen). Nog steeds dacht ik, ik moet me niet gek laten maken, maar ik besefte mij ook dat ik weinig dingen/spullen van mijn reizen in huis heb en dat het eigenlijk best eens een keertje mag. Er zaten twee Nederlandse meisjes en nog een groep Westerse van vier personen die ook aan het uitzoeken waren. Heb ik me toch laten verleiden... Een doek met het silhouet van een batjek en kinderen en ik kreeg korting omdat ik een half jaar op reis ben. Sstt, mocht ik niet die anderen vertellen, wat we grapjas hè. Bedankt voor het helpen van de studenten zei die man nog, laten we het daar op houden...
Daarna ben ik verder gelopen waarbij ik binnen de stadsmuren kwam en zo rustig verder liep. Ergens even een snack gehaald en natuurlijk moest ik goed water blijven drinken. En toen stopte er wederom iemand met de vragen waar ik heen ging, waar ik vandaan kwam etcetera. De Taman Sari waar ik naartoe onderweg was (buitenplaats van de koning) leek niet de moeite waard te zijn, maar hij wist wel wat. Ooit gehoord van koffie die gemaakt is van de uitwerpselen van een kat...? Dure grap, maar schijnt echt super goede koffie te zijn. Jammer dat ik het niet goed kon testen omdat ik geen koffie drink... Deze meneer die mij hier bracht vertelde overigens ook dat hij geboren was in de keuken van het paleis omdat zijn moeder daar kokkin was, het kunstdistrict aan de andere kant van de stad lag en dat je ze daar daadwerkelijk aan het werk ziet (zie je wel! Er zat inderdaad ook geen één student...) en dat hun koning 'meneer Henky' genoemd wordt omdat Beatrix dat ooit gezegd heeft. Ach, als toerist wordt je nu eenmaal vaak in de maling genomen, als dat je niet zint, dan moet je Nederland ook maar niet verlaten...
Terug bij het hotel zijn die meiden nog niet terug ook al had Kim niet verwacht dat het lang zou duren. Ik kan dus rustig alvast mijn tas pakken voor het vertrek morgen en nog even een frisse duik in het zwembad nemen nu het nog licht is!