Hug me, it's my birthday

Om circa 12 uur 's avonds Nederlandse tijd arriveren we op de luchthaven van Singapore. Een grote luchthaven waarbij we voor de vlucht binnen Azië naar een andere terminal moeten dan bij de intercontinentale vluchten. De overstaptijd is kort en we zitten achterin het vliegtuig bij de vlucht naar Jakarta waardoor we al tijdig worden omgeroepen om te boarden. Eenmaal in de lucht ontvangen we hetzelfde ontbijt als bij de intercontinentale vlucht, al moet ik bekennen dat die eerste er veel beter uit zag en dat die tweede hierdoor een beetje een domper is... Rond 3 uur 's ochtends Nederlandse tijd en 8 uur in de ochtend Indonesische tijd arriveren we op de luchthaven van Jakarta. Na onze bagage en een ATM gevonden te hebben, wagen we ons aan het lokale busvervoer. De bus staat volledig vast in het verkeer waardoor de busrit nog wel enige tijd duurt. Naast de Indonesische mannen sukkelt Kim dan ook logischerwijs nog even in. Na aankomst in het hostel moeten we nog anderhalf uur wachten voordat we de kamer in kunnen/mogen. We

zijn kapot en besluiten toch even te wachten zodat we een powernap van 2 uur kunnen doen voordat we de stad in gaan. Veel mensen zijn hier tegen in verband met de jetlag, maar voor ons is het juist fijn :)
Na ons schoonheidsslaapje (voor zo ver dat kan na zo'n reis) gaan we de stad in. Veel mensen gaven al aan dat Jakarta niets is, en wij missen ook wel een beetje het gevoel met de stad. We lopen naar één van de weinige bezienswaardigheden die wij weten. Een soort van pilaar midden in de stad, zo mooi vanwege zijn architectuur. Juist. Onderweg hadden we het al een beetje door, mensen waren foto's aan het nemen van ons... Zonder te vragen, 'onopvallend', maar wel zodat je het ziet. Bij het monument vroegen mensen zelfs of ze met ons op de foto mochten. Dit zijn natuurlijk bekende taferelen van toen in China, maar dat er iemand op je af komt rennen en een briefje ontvouwd waar 'Hug me, it's my birthday!' op staat hadden we nog nooit meegemaakt... Ook hij wilde nog even met ons op de foto, en ja, wees maar gerust, onze zakken zaten nog gewoon vol met de spullen die ons toe behoren.
We hadden het al snel gehad bij het monument en besloten weer terug te lopen naar het hostel. Al lijkt de andere route welke we gekozen hadden veel langer dan de heen tocht... Bij het diner geven we aan nog niet te spicy te willen, waarop de serveerster antwoord dat dat oké is. Mijn maaltijd blijkt vrij spicy te zijn, maar ik dacht dat ik er maar weer aan moest wennen ofzo... Na een verkeerd gebracht menu bij Kim bleek ook bij mij het verkeerde te staan, meevallertje! Rustig opbouwen hoor, dat spicy voedsel, voor zover ik dat eigenlijk überhaupt zou willen nuttigen...