Gisteren hadden we er al over gehoord, trail 1 zou de mooiste trail zijn in de omgeving van Cameron Highlands, maar we hadden ook in het dorp gehoord dat deze gesloten is... Een Nederlandse jongen is ons gisteren met twee Amerikanen voor gegaan dus na het ontbijt in het dorp gaan we er voor. Het is de bedoeling dat je al liftend naar het volgende dorp gaat, Brinchang. We hebben beide nog nooit gelift maar het lukt ons om een local aan te houden. Het dorpje is nog zo'n vier/vijf kilometer verderop, waar we de start van de trial zoeken. De Nederlandse jongen had ons al geïnformeerd dat je onder een hek door moet klimmen en vervolgens denk je dat een pad echt niet via een bepaalde manier kan gaan, maar dat is het dan toch... Oké... Het hek is snel gevonden, daar kunnen we prima onderdoor kruipen. Vervolgens moeten we inderdaad verder zoeken maar we moesten ook de app maps.me downloaden van hem, waar de trials op zichtbaar zijn. Daarop zagen we inderdaad een route maar waarbij de start onmogelijk leek. Precies wat die gozer ons verteld had. Na wat klimmen en klauteren staan we toch aan de overkant en beginnen we echt aan trail 1. Het is veel geklim en geklauter, waarbij de boomwortels als traptreden dienen. De trail is inderdaad eigenlijk gesloten, maar er hangen evengoed linten om de weg aan te kaarten. Verdwalen kan ook eigenlijk niet op het parcours. Na een klim van zo'n anderhalf uur komen we uit bij een uitzichttoren om volledig over het gebied uit te kijken. Het duurt even voordat ik boven ben met mijn hoogtevrees, maar half half lukt het me. We hadden verwacht theeplantages te zien, maar eigenlijk zien we tot verre alleen maar bomen en de toeristische dorpen/hotels. Al geeft dat natuurlijk ook een prachtig uitzicht! Wanneer we naar beneden lopen worden we gepasseerd door twee jongens uit Singapore die ons een lift aan bieden in de auto. Één van hen is Maleisisch dus ze kwamen gedurende de public holiday die nu is deze kant op. Ze vertellen ons dat we ook echt naar de theeplantage moeten en omdat dat echt moet, zetten ze ons daar maar gelijk af. De velden zijn erg mooi om te zien en wat lekker is, je kunt hier heerlijke taartjes bij je thee nuttigen! We vinden dat we dat na die klim wel verdient hebben, alleen moeten we er wel een half uur/drie kwartier voor in de rij staan... Na het bezoek aan het museum van de BOH theeplantage, lopen we terug naar de centrale weg. Daar moeten we weer een lift zien te krijgen omdat we nu nog verder van het dorp zijn waar we verblijven. Kim heeft de smaak te pakken en zo mogen we dit keer mee rijden met twee Maleisische jongens die hier ook op vakantie zijn. We eten gelijk beneden in het dorp omdat we geen zin hebben om twee keer heen en weer te lopen. Na de douche sluiten we ons weer aan in de bamboo bar. Dit keer staat er Engelstalige karaoke op het programma en wanneer ze Kim haar zangkunsten horen, willen ze haar natuurlijk vaker die avond horen!