Ja! De zon schijnt! En dus een nieuwe poging voor de korte broek. We dachten dat de metro bij de openbaar vervoer kaart/pass van Kyoto hoort, maar dit blijkt niet het geval. Gelukkig hebben we onze Japanse Railway kaart mee, waar we vandaag ook mee op pad kunnen. We gaan allereerst naar de Bamboo Forest. Op de foto's van andere ziet het er wel magisch uit en ook de Lonely Planet zegt dat het 'magical' is (lezen we achteraf). Wat treffen wij? Natuurlijk heel veel mensen. Een foto zonder mede toerist is niet mogelijk... Dit haalt eerlijk gezegd het magische wel een beetje weg. Het pad is niet zo lang en de bamboo's lijken mega geplant te zijn. Er liggen ook begraafplaatsen tussen door, maar met al die toeristen en de trein op de achtergrond is dat 'Rest in Peace' hier niet zo van toepassing... Er zijn ook verschillende tempels, maar na ons bezoek van gisteren hebben we niet zo'n behoefte om hier telkens entree voor te betalen. Wel kunnen we een kijkje nemen bij Nomiya Shrine. Een kleine tempel voor 'matchmaking'. We gaan terug naar de trein en maken koers richting Fushimi-Inari Taisha Shrine. Het beeld van vele rode shrines achter elkaar is kenmerkend voor Kyoto en dus moeten wij hier natuurlijk ook naar toe! Om eerlijk te zijn verwachten we, net als de Bamboo Forest, een pad van circa 100 meter ofzo. Maar nee! Het is een mega lang pad, welke ook nog flink door gaat in de hoogte en dus vele trappen op omhoog! We beginnen het bezoek weer in polonaise, waar wij nog verwachten dat we zo klaar kunnen zijn. Het wordt om ons heen steeds rustiger en wanneer we de plattegrond zien begrijpen we waarom. We zijn nog niet eens op de helft! Al die Japanners weten dat natuurlijk, houden het voor gezien en maken rechtsomkeert... Als wij ergens aan beginnen maken we het natuurlijk af ook en dus zetten we koers omhoog. Het mega aantal shrines zet zich ondertussen gewoon voort. Ondertussen passeren we ook een uitzichtpunt over Kyoto zelf, maar wanneer we de top bereiken blijkt hier verder geen uitzichtpunt te zijn maar is het een kleine tempel. Achteraf lezen we dat er een spiegel zou moeten zijn maar die hebben we dan net even gemist. Helemaal boven gekomen moeten we de trappen natuurlijk ook weer naar beneden, wederom door een mega aantal shrines. Ondertussen hebben we wel honger gekregen. We stappen het volgende treinstation uit, het dichtsbijzijnde station waar we met onze JR pass kunnen komen, maar wel op nog zo'n half uur wandelen. Wanneer we de eerste de beste hoek om wandelen horen we bij een tempel zoveel geluid en muziek dat we polshoogte gaan nemen. Er blijkt een festival aan de gang te zijn met eten, muziek en bier. We besluiten hier dan ook wat te eten, een worstje op een stokje, noodles en frietjes. Ondertussen is er een voorstelling bezig van Hawaiiaanse dans. Hierna komt er een iets traditionelere voorstelling. Een voormalige krijger komt met masker en al het podium op, gevolgd door een geisha. Daarna stelen vier slangen de show, maar dat laat de krijger natuurlijk niet gebeuren en dus onthoofd hij ze alle vier. Onze benen zijn moe van het lopen, de trappen en nu het lange staan, dus we maken het verder niet te bont en zetten koers terug naar het hostel.