Nog steeds lekker in Melaka en dus alle tijd om in de ochtend een rondje hard te lopen. Ik pak de boulevard langs de rivier want als je eenmaal een parcours weet, dan loop je het lekkerst. Na een douche en ontbijt gaan we op pad naar Bukit China. Een grote Chinese begraafplaats op een heuvel net buiten het centrum van de stad. Wanneer we daar naartoe op weg zijn paseren we met toeval King's Well, een put waar de Nederlanders ook een betekenis in hebben gehad en wat ook een soort highlight van de stad is. De heuvel zelf blijkt met name oude graven te hebben. Wel zijn het familie- en dus grote graven, maar eigenlijk hebben we het dus vrij snel gezien. We gaan verder op pad naar ons eigenlijke doel van de dag; Suisse Hotel. Bovenop dit hotel is een uitzichtpunt, een Skylounge en last but not least een glazen 'duikplank' over de reling van het gebouw. Met de lift kan je tot de 41e verdieping van het gebouw. Vervolgens met een andere lift of trap naar de 42e verdieping waar je een kaartje koopt voor de top floor. Alleen, moet je daar al via een glazen brug boven de Skybar naar toe... Daar heb ik eigenlijk al moeite mee, dus ik mag via een binnenroute omhoog. Maar dan... We staan boven, ik zie de brug en ja... Dat durf ik niet. Ik hou alleen wel echt van het uitzicht over de stad, wil dus wel altijd naar boven, maar dat glazen uithoekje... 'Een brug te ver'. De medewerkster wil ons er toch wel graag op hebben zodat ze een foto van ons kan nemen en Kim staat er ook al vrij snel op. Na heel wat getreuzel en gemiereneuk sta ik er uiteindelijk ook op... Niet naar beneden kijken, niet naar beneden kijken, niet naar beneden kijken en neem die verdomde foto nu maar! Dat gevoel. De foto hebben we dan ook wel gekocht inderdaad. Althans, dat was de bedoeling maar daarvoor moesten we eerst contant geld hebben... Dat betekende dat we weer volledig naar beneden moesten op zoek naar een ATM... In de shoppingmall beneden de toren lopen we eerst tegen een kapper aan. Ik blijf hier hangen terwijl Kim op zoek gaat naar een ATM. Naast de hoogte dus een tweede angst overwinnen; naar de kapper in het buitenland... Bij binnenkomst zitten er ook van die snotapen... Maar, ze spreken gelukkig goed Engels, begrijpen wat ik bedoel en knippen er de gewenste lengte af. Kim en haar speurtocht naar de ATM verloopt minder soepel omdat ook niet alle banken buitenlandse passen accepteren. Uiteindelijk kunnen we beiden weer naar boven de toren in waar we eerst onze foto's ophalen voordat we een drankje op de 41e verdieping doen. Tijdens haar zoektocht liep Kim langs de heerlijke geur van een eettentje, waar we besluiten naar toe te gaan. Ook vanavond lopen we weer een rondje door Jonkerstreet waar nog steeds niets te doen is. Zo belanden we al vrij op tijd bij COD, het cafeetje waar we dinsdag ook waren en weer even bijpraten met de mensen die we dinsdag ontmoet hebben.