Is kunst

''Wij prediken niet onszelf, maar Christus Jezus als Here. Hij is Heer, Hij is Heer, Hij is opgestaan want Jezus Hij is Heer. Elke knie zal zich buigen, elke tong zal belijden, want Jezus Hij is Heer".
Dit is de dagvers van 24-10-2016 die ik heb voorgedragen. Op het moment dat ik de dagvers voorlas bedacht ik me hoe snel de tijd gaat. Ik zit nu alweer in week zes van mijn stage. Er zijn nog zoveel dingen die ik moet maar vooral wil doen hier. Waar haal ik de tijd vandaan?

Er was deze week een Nederlandse man opgenomen op de IC. Hij was de afgelopen drie maanden in het binnenland om een foto- en videoreportage te maken van verschillende inheemse stammen. Hij vertelde me dat zijn compositie vanaf volgend najaar in het tropenmuseum te aanschouwen is. Die expositie ga is sowieso bezoeken!
Verder gaat m'n stage wel prima. Sommige collega's zijn heel aardig en ik kan en mag al iets meer doen hier. We hebben een nieuwe dokter op de afdeling, Dokter Wijnands, een Nederlandse intensivist en anesthesioloog, werkzaam in het UMC Utrecht. Om zijn kennis over te dragen op de Surinamers zal hij een paar maanden werkzaam zijn op de IC en op de operatiekamer. De klinische lessen die dokter Nahar en dokter Wijnands verzorgen vind ik zeer interessant. Zo hebben we het over de beademingsapparaten, verschillende soorten shocks en hersenbloedingen. Wel grappig om te zien dat de doktoren heel anders met mij omgaan dan met mijn collega's. Beide doktoren hebben in Nederland gestudeerd en in Nederland communiceren ze toch anders dan hier in Suriname. Waar wij elkaar groeten met 'Jo Evelien, lekker geslapen?' en 'Jo dok!' blijft het voor mijn collega's nog 'Goedemorgen dokter Nahar' en 'Goedemorgen zuster Nabibaks'. Ik zal dan ook niet snel vergeten dat dokter Nahar half hysterisch naar me toe kwam gerend met 'EVELIEN!!! Heb je gezien dat m'n bananenboom is omgevallen?! Nu kunnen we echt naar elkaar zwaaien als we beiden op het balkon zitten'. Even een detail: hij woont schuin achter mij. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Daarnaast discussiëren we over protocollen en richtlijnen die hij hier wil implementeren. Eindelijk een beetje overstijgend denken. Je hersens worden namelijk niet altijd evenveel geprikkeld hier.

De afgelopen weken waren er veel verschillende patiënten. Zo hadden we Javanen, Chinezen, Hindoestanen en een Nederlander. Heel erg leuk om met zoveel verschillende culturen te mogen werken. Iedere cultuur heeft namelijk zo zijn eigen rituelen die men graag terugziet in de zorg.

Fantastisch om te zien hoe huisgenootjes zulke goede vriendinnen worden. We zijn continu samen en iedereen kan goed met elkaar. Leuk ook dat je inside jokes ontwikkelt haha. De meestgebruikte is toch wel 'is kunst'. Een van onze vrienden, Aisen, is een beroemd kunstenaar in Suriname. Als je hem vraagt waarom hij iets op een bepaalde manier doet zegt hij 'is kunst'. 'Aisen, waarom haal je bier in plaats van wodka

voor me?' Dan zegt hij 'is kunst'. Dit om eigenlijk te verbloemen dat hij vergeten was wat de bestelling was haha. Fantastisch dat je met 'is kunst' elk gesprek en dus ook discussie kunt afkappen.

Gail kwam lang op de IC om te kijken hoe het met mij ging. Hij vroeg me wanneer ik weer terug kwam naar de AOA om weer gezellig samen te werken. De huidige stagiaires vond hij maar niks haha. Wat zijn sommige collega's toch schatjes zeg.

Donderdag ging ik niet mee naar Havana. Nu konden m'n huisgenoten me niet missen dus namen ze een foto van me mee (zie foto op de vorige bladzijde). Deze foto hebben ze continu aan iedereen getoond. Kennelijk heb ik een hele heftige nacht met hen beleefd. Zo zou ik veel sjans hebben gehad, maar ook met veel mannen hebben gezoend. Ik kwam echt niet meer bij van het lachen toen ze me dit de volgende dag vertelden.

Zaterdag stond er een poolparty op de planning. Het feest was echt bagger. Er waren veel te weinig mensen en de mensen die er waren stonden een beetje aan de kant. Als huis hadden we besloten dat wij dan maar het voortouw moesten nemen. Het een na het andere drankje werd gehaald en de beste dancemoves werden getoond. Op een gegeven moment hoorde ik iemand zeggen 'die meiden zijn echt niet goed'. Daar zit natuurlijk wel een kern van waarheid

in haha. Aan het einde van de avond, toen bijna iedereen weg was, kwam Eline met het fantastische idee om te gaan zwemmen. Ik hoor mezelf nog zeggen 'Eline, ik heb geen bikini bij me'. Vijf seconden later vervolgden we onze dansjes in het water. Leuk detail is dat het een poolparty was en dat wij als huis de enigen waren die ook maar in contact kwamen met het water haha.

Zondag was het pas echt feest. We gingen naar de dierentuin! Zo blij als een kind liep ik langs miereneters, piranha's, aapjes en een reuzenanaconda. Zo kinderachtig als we waren wilden we de piranha's in actie zien. Els begon met een naald in haar vinger te peuteren waarna er een zielig druppeltje bloed tevoorschijn kwam, maar tevergeefs, de piranha's kwamen niet in actie.

Binnen het hindoeïsme zijn er diverse belangrijke feestdagen en een ervan is Divali, ook bekend als Lichtjesfeest. De viering van 'de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van het licht over de duisternis, overwinning van de gelukzaligheid over de onwetendheid'. Tijdens het feest worden door het huis en op de erven lichtjes aangestoken. Des te langer ik nadenk over de achterliggende gedachte van dit feest des te mooier ik het vind.