Een dagje OK

Jaaaa!!! Eindelijk mocht ik een dagje meelopen op de OK. Om 7 uur meldde ik me aan bij de zusterspost. Door een zeer vriendelijke zuster werd ik in een super sexy OK-uniform gehesen en gaf ze me een rondleiding. Ze liet me een groot whiteboard zien waarop de planning stond voor die dag. Vier operatiekamers met daaronder de namen van de patiënten met daarachter de naam van de operatie die ze zouden ondergaan. Mijn geluk was dat dokter Paul, ook wel bekend als dokter Wijnands, mij al snel opmerkte en me mee op sleeptouw nam.
De eerste operatie was niet zomaar een operatie, het was een keizersnede! Dokter Paul legde me alles uit. Van de ruggenprik tot aan het hechten vertelde hij wat er gebeurde en waarom het op die manier gebeurde. Ik kan die man niet genoeg bedanken voor alles wat hij mij heeft geleerd. Ik vind een keizersnede heel erg bijzonder. Net als bij een gewone bevalling voel je ook bij een keizersnede een spanning bij de geboorte. De spanning of het kindje gaat huilen of niet. Als het kindje eenmaal begint te huilen voel je de ontlading bij iedereen, met name bij de ouders. Gelukkig verliep de keizersnede voorspoedig.
Vervolgens mocht ik getuige zijn van een besnijdenis van een klein ventje. De chirurg had ik al vaker gesproken op de IC en hij vond het leuk dat ik zijn operatie kwam bijwonen. Omdat hij het blijkbaar leuk vond dat ik zo geïnteresseerd was in zijn operatie mocht ik tegenover hem komen staan aan de operatietafel zodat ik alles goed kon zien. Ook hij legde me werkelijk alles uit. Ik denk dat zijn operatie wel twee keer zo lang heeft geduurd als dat de bedoeling was haha.
Bij een jongeman werd zijn dialysekatheter opnieuw geplaatst. Ik

besefte me dat voor alle artsen dit soort operaties lopendebandwerk is. Dit omdat de knappe arts (ik ben vergeten hoe hij heet) geen moment stil was om zich te concentreren op de operatie. Hij vroeg me tijdens het snijwerk of ik Bart de Graaff kende! Toen ik zei dat ik hem niet kende moest hij heel hard lachen en noemde me een cultuurbarbaar. De operatie ging heel snel. Nu weet ik niet of het door het gesprek kwam of omdat de operatie zo kort duurde, maar het was gezellig. Een deurtje verder begon een keizersnede. Ik was weer zeer geïnteresseerd aan het kijken totdat de knappe dokter naast me kwam staan. Op z'n telefoon had hij de Wikipediapagina van Bart de Graaff openstaan. Na wat geklets over Bart de Graaff liep hij weer weg voor zijn volgende operatie.
Ik was aan het kijken bij een operatie van een liesbreuk toen dokter Nahar al springend voor de deur stond en seinde dat ik moest komen. Toen ik naar buiten kwam pakte hij me bij m'n arm en half rennend nam hij me mee naar zijn collega die een bijzondere blokverdoving aan het zetten was in iemands arm. Deze vrouw had een shunt (verbinding tussen slagader en ader) die niet werkte zoals de bedoeling was. Hiervoor kreeg ze een operatie maar daarvoor moet haar arm natuurlijk eerst verdoofd worden. Dokter Nahar zei dat hij het mij móest laten zien omdat ze dit niet vaak doen in dit ziekenhuis. Met behulp van een echo-apparaat werd de verdoving gezet. Ik had geen idee wat ik op de echo zag, dus vertelde hij me exact wat de verdoving doet, waar het gezet moest worden en waarom hij precies daar gezet moest worden. Oprecht, ik heb nog nooit iemand gezien die zijn werk doet met zoveel passie. De verdoving was ingewerkt en ze werd naar de OK gebracht. Daar was de knappe dokter weer. De operatie was niet echt heel bijzonder maar ik vond het wel leuk om te zien. Na het volgen van nog een sterilisatie, een verwijdering van een tumor uit de baarmoeder en nog een aantal liesbreuken zat de dag er alweer op. De dag vloog echt voorbij!