Vandaag hadden we om 11 uur met alle studenten van het Saxion een kennismakingsgesprek gepland staan in het St. Vincentius ziekenhuis. Als echte Nederlanders waren wij natuurlijk keurig op tijd, maar al snel werden we eraan herinnerd dat we in Suriname zijn en dat alles dus op z'n dooie gemak gaat. Een half uur 'te laat' kwam er een vrouw uit het kantoor waar wij op de gang zaten te wachten. Ze vroeg of ik als eerste binnen wilde komen. Ze vertelde me dat we in een gerenommeerd ziekenhuis waren en dat mijn kleding (short met T-shirt) niet gepast was. Ze vroeg me of ik mij alsjeblieft wilde omkleden en vervolgens wilde terugkomen voor het kennismakingsgesprek. Ik had er vanochtend totaal niet bij stilgestaan dat mijn kleding mogelijk ongepast zou zijn. Ik kleedde mij thuis snel om en keerde gehaast terug naar het ziekenhuis. Terug in het ziekenhuis hervatte ze het kennismakingsgesprek. We stelden ons voor, overhandigden de nodige documenten en deelden onze eerdere stage-ervaringen. Er werd ons gevraagd op welke afdeling(en) we graag stage wilden lopen. Ik zei dat ik erg graag op de IC en op de kraamafdeling stage wilde lopen. Omdat ik in bijna geen enkele verpleegtechnische handeling bekwaam ben, leek het me zeer interessant om op de IC stage te gaan lopen.
De kraamafdeling lijkt me fantastisch vanwege al die schattige baby's. Er is afgesproken dat ik de eerste zeven weken van mijn stageperiode ga werken op de IC en de zes weken daarna op de kraamafdeling. Na het kennismakingsgesprek kwam er een zuster die ons een korte rondleiding gaf door het ziekenhuis. Ja ja, het is hier de bedoeling om elkaar aan te spreken met 'zuster' of 'broeder'. Dus vanaf vandaag ben ik zuster ten Have. De rondleiding begon en we liepen de verschillende afdelingen op waar we stage gingen lopen. Bij de IC aangekomen maakte ik kennis met de zogenoemde 'hoofdzuster'. Het lastige vind ik dat de Surinaamse bevolking, volgens Nederlandse begrippen, vaak een lastige achternaam hebben. Af en toe kon ik de namen van mensen dan ook slecht verstaan. De hoofdzuster vertelde me dat ik maandagochtend rond 6:50 uur op de afdeling moest verschijnen. Na dit gezegd te hebben draaide ze zich om en liep weg uit het gesprek. Oké... tot maandag dan maar...

Geloof het of niet maar ik had Els beloofd dat ik samen met haar zou gaan sporten. Beloofd is beloofd dus we gingen vandaag samen naar Helen's Gym om onze innerlijke fitgirl tot uiting te brengen. Ik denk dat ik hier nog wel spijt van ga krijgen gezien m'n spierpijn.

Met alle huisgenootjes hebben we vanavond gegeten bij de Waag. Eenmaal thuis ging ik snel naar bed. Toen ik m'n raam open deed schrok ik me dood omdat er een gekko op m'n voet viel. Dit is een van de meest voorkomende huisdieren bij ons in huis. Eigenlijk zijn ze best wel schattig.