Het is alweer aftellen joh

Alle gekkigheid is achter de rug en we moeten ons onderhand alweer mentaal gaan voorbereiden op onze terugkeer naar Nederland.
Wat gaat de tijd toch bizar snel. Maar dat is een goed teken zeggen ze, toch? Van de laatste 2,5 week wilden we ten volste genieten en daarom hebben we er het maximale uitgehaald.

In Lelydorp bevindt zich een heuse vlindertuin. Bijna een hele dag hebben we hier vertoefd. Zo kregen we uitleg over hoe de vlinder zich ontwikkelt, maar we kregen ook babyschildpadjes te zien die we zelfs mochten vasthouden. Slangen, grote schildpadden en uiteraard vlinders... echt prachtige vlinders hebben we gezien.

Café Loco, onze stamkroeg, is een plek die ik nooit meer zal vergeten. Wat een prachtige avonden hebben we hier beleefd. De vele beerpong-avonden en feestjes die hier zijn gevierd waren top. Net zoals die ene avond dat er een schuimparty werd georganiseerd. Wel twee keer gevallen door de gladde tegels, maar dat mocht de pret uiteraard niet drukken.

We woonden praktisch naast Fort Zeelandia, en toch hadden we dit museum nog nooit bezocht. Hoog tijd om dat maar eens te doen. Ik moet toegeven dat dit museum interessanter was dan ik me had voorgesteld. Mooi om te zien hoeveel klederdracht en gebruiksvoorwerpen bewaard zijn gebleven. Daarnaast was het uitzicht over de Surinamerivier van bovenaf echt adembenemend.

Upperclub, de club waar we al veel verhalen over hadden gehoord maar nog nooit waren geweest. Dat moest dan toch gaan gebeuren. Els, Art en ik gingen als de drie musketiers maar weer eens op pad. Vergeleken met Loco en Tequila is dit echt een prachtige club. Een club die je ook in Nederland zou kunnen vinden. Het was wel een beetje een vreemde avond. Een gast, waar Els ooit een leuke avond mee heeft gehad, was er ook. Hij was, zoals ze dat hier zo mooi zeggen 'een typische Hindoestaan tijdens het uitgaan'. Hiermee wordt onder andere gedoeld op het continu jezelf filmen met een gigantisch dure fles drank en vooral het imponeren van de dames.

De hele avond stond hij een beetje half bij ons om indruk te maken op Els. 'Dag dames, kan ik jullie misschien een drankje aanbieden'? Toen we dat aanbod vriendelijk afwezen kregen we 10 minuten later een bak in onze handen gedrukt met een fles wodka, Sprite en een aantal glazen. Het was achteraf misschien niet zo verstandig om dit samen met hem te nuttigen, want werkelijk waar, we kwamen niet meer van hem af.
Els ging op een gegeven moment naar de wc. Art en ik keken elkaar blij aan toen we merkten dat die gast wat meer afstand nam. Maar helaas, toen Els de zaal weer in kwam pakte hij snel de fles wodka en danste hier uitvoerig mee in de nabijheid van Art en mij. Typisch...

In de vroege morgen was het weer tijd om naar huis te gaan. Ik had Art aangeboden om naar huis te rijden, zodat hij ook eens een avondje echt kon drinken. Daar zat Evelien dan, met het stuur rechts en links rijdend. Wat een belevenis was dit. Of dit achteraf gezien helemaal verantwoord was laat ik maar even in het midden. Maar ik moet wel stiekem toegeven dat ik het heel erg leuk vond. We reden richting Commewijne, de plek waar Art woont. In het centrum van Paramaribo is de weg nog wel redelijk intact maar eenmaal in Commewijne maakt de 'verharde' weg plaats voor zandwegen. Op zich geen probleem, maar het had de laatste tijd ontzettend veel geregend. Overal zaten flinke kuilen in de weg met grote plassen water. Het leek wel een safaritocht toen we richting het huis van Art reden.
De auto werd geparkeerd voor zijn huis en op het moment dat ik uitstapte kreeg ik even een besefmomentje. Het huis waarin Art woont lijkt, echt met alle respect, meer een hutje. Ik wist dat Art het niet breed had maar ergens schrok ik er toch wel een beetje van de situatie waarin hij leefde. Ik merkte dat hij het moeilijk vond om zijn woning aan ons te laten zien. Misschien was hij bang dat we hem hierom minder aardig zouden gaan vinden.
Els en ik stapten weer in de auto en reden naar huis om eindelijk naar ons bedje te gaan na een nogal bijzondere avond.

Wat is nou een mooi souvenir om mee te nemen uit Suriname voor mezelf? Over deze vraag heb ik lang nagedacht, maar uiteindelijk kwam ik op het idee om een hangmat te kopen. In de enige echte grote hangmattenwinkel heb ik dus een mooie tweepersoons hangmat gekocht.

Een grote wens van Els en mij was om een helikoptervlucht te maken boven Paramaribo. En ik kan je vertellen... wat was dat prachtig zeg!