Het is natuurlijk leuk om iedereen weer te zien, maar de tijd die volgde was niet de meest gelukkige periode in mijn leven. Mensen zijn blij dat je weer thuis bent, maar hebben volgens mij ook het idee dat alles nog precies hetzelfde is als op het moment dat ik vertrok naar Suriname. Voor mij was het echt lastig om een plek te vinden in de rijdende trein die de naam droeg 'het dagelijkse leven in Nederland'. Opeens moest ik verantwoording afleggen, een minor uitzoeken, afstuderen en weer thuis wonen.

Het is een periode geweest dat ik minder goed in m'n vel zat. Ik wist heus wel dat ik er weer bovenop zou komen, maar het was wel lastig. Gelukkig had ik de minor 'creativity and art at work' gekozen. Deze minor heeft mij zoveel gebracht, en ik kon er goed mijn gevoel in kwijt. Samen met een jongen die werktuigbouwkunde studeert, heb ik een schommel ontworpen voor kinderen die in een rolstoel zitten. Het idee was dat bestaande schommels ook gebruikt moeten kunnen worden door kinderen in een rolstoel. Door een systeem te ontwikkelen dat bevestigd kan worden aan een gewone schommel wilden we het mogelijk maken dat kinderen in hun rolstoel ook gebruik kunnen maken van een reguliere speeltuin, net als hun vriendjes en vriendinnetjes.

Grote zorgen had ik over mijn afstuderen. Vanuit Suriname waren veel verslagen niet beoordeeld. Om een lang verhaal kort te maken... mijn stagebegeleidster wilde ze niet beoordelen. In Nederland heb ik dan ook keihard moeten werken om alles op tijd af te krijgen en op een of andere manier nog beoordeeld te krijgen. Vraag me niet hoe, maar ik ben uiteindelijk met prachtige cijfers afgestudeerd!
Met dit diploma op zak heb ik aangeklopt bij de Boog, een expertisecentrum voor forensische psychiatrie. Het leek me wel tof om hier te gaan werken en voordat ik het wist was ik aangenomen.

Nu, bijna twee jaar na mijn stage in Suriname, werk ik alweer ruim een jaar op de opnameafdeling van de Boog en leg ik tijdens m'n nachtdienst de laatste hand aan dit fantastische reisverslag.
Wat heb ik van mijn grote avontuur genoten maar ook van het maken van dit reisverslag. Want elke keer weer, als ik mijn avonturen opschreef, besefte ik wat voor een waanzinnige dingen ik heb meegemaakt. En dan heb ik nog niet eens de sappige details van mijn stapavonden erin verwerkt haha.

Ik vind het dan ook moeilijk om de laatste woorden te typen. Hoe sluit je zo'n reisverslag nou goed af? Denk namelijk dat geen enkele afsluiting de lading goed dekt...

OKÉ DOEI!