Suriname

Een nieuwe week op de IC. Wederom was een een vrouw opgenomen die net is bevallen. Mijn hart smolt dan ook toen haar baby op de IC kwam. Helaas is die nacht het toestandsbeeld van de moeder verslechterd. De volgende ochtend heb ik samen met de doktoren de labuitslagen doorgenomen. Dokter Nahar vertelde me hoe alle bloedgassen elkaar beïnvloeden en wat hier de gevolgen van zijn, super interessant! Diezelfde ochtend moest ze naar de CT-scan. Iemand die aan de beademing ligt, vijf verschillende infusen krijgt, aan twee verschillende monitoren ligt en erg instabiel is, is lastig te transporteren hier. Met twee doktoren en vier verpleegkundigen, waaronder ik, gingen we op pad. Het was de bedoeling dat ze alleen gedurende de CT-scan met het mobiele beademingsapparaat werd beademend. Dit omdat we niet genoeg zuurstof hadden voor de gehele rit. Gedurende het transport moesten we haar dus met een ambuballon beademen. Er was alleen één probleem, het ziekenhuis is er niet op gebouwd dat er een bed van de IC, dat breder is dan een regulier ziekenhuisbed, door een deur moet met eromheen zes mensen. Op het moment dat we door de deur gingen kwam de dokter, die de patiënt beademde, klem te zitten terwijl het bed doorreed. Ik zag dat ze de ballon niet meer vast kon houden dus heel impulsief spring ik half op het bed van de vrouw om haar te beademen. Ik hoorde een aantal mensen opgelucht en zuchtend zeggen 'oooh gelukkig'. Gedurende een minuut heb ik haar beademend en dat voelde best vreemd. Want ik had gewoon haar leven in mijn handen.

Dit weekend was ook de Gay Pride in Paramaribo. Vol trots liet iedereen zijn geaardheid zien. Tof dat homoseksualiteit in Suriname zo wordt geaccepteerd. Die avond gingen we stappen en kwamen we een aantal homoseksuele mannen uit Frans-Guyana tegen. Na aardig wat shotjes, geklets en veel sensuele dansjes kwamen we erachter dat ze helemaal niet homoseksueel waren! Wat bleek: ze deden zich voor als homoseksuele mannen om zo meer aandacht te krijgen van vrouwen... wauw.

Al schrijvend zit ik weer aan m'n muggenbulten te krabben. Ik snap niet dat Noach deze domme beesten heeft meegenomen op zijn ark. Heb nu al zoveel littekens op m'n benen. Dit weekend zijn er dan ook zeker weer een paar bijgekomen in Overbridge. Beetje chillen in je hangmat aan het water, af en toe zwemmen, klinkt niet verkeerd toch?

Evelien ten Have

34 chapters

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

October 11, 2016

Een nieuwe week op de IC. Wederom was een een vrouw opgenomen die net is bevallen. Mijn hart smolt dan ook toen haar baby op de IC kwam. Helaas is die nacht het toestandsbeeld van de moeder verslechterd. De volgende ochtend heb ik samen met de doktoren de labuitslagen doorgenomen. Dokter Nahar vertelde me hoe alle bloedgassen elkaar beïnvloeden en wat hier de gevolgen van zijn, super interessant! Diezelfde ochtend moest ze naar de CT-scan. Iemand die aan de beademing ligt, vijf verschillende infusen krijgt, aan twee verschillende monitoren ligt en erg instabiel is, is lastig te transporteren hier. Met twee doktoren en vier verpleegkundigen, waaronder ik, gingen we op pad. Het was de bedoeling dat ze alleen gedurende de CT-scan met het mobiele beademingsapparaat werd beademend. Dit omdat we niet genoeg zuurstof hadden voor de gehele rit. Gedurende het transport moesten we haar dus met een ambuballon beademen. Er was alleen één probleem, het ziekenhuis is er niet op gebouwd dat er een bed van de IC, dat breder is dan een regulier ziekenhuisbed, door een deur moet met eromheen zes mensen. Op het moment dat we door de deur gingen kwam de dokter, die de patiënt beademde, klem te zitten terwijl het bed doorreed. Ik zag dat ze de ballon niet meer vast kon houden dus heel impulsief spring ik half op het bed van de vrouw om haar te beademen. Ik hoorde een aantal mensen opgelucht en zuchtend zeggen 'oooh gelukkig'. Gedurende een minuut heb ik haar beademend en dat voelde best vreemd. Want ik had gewoon haar leven in mijn handen.

Dit weekend was ook de Gay Pride in Paramaribo. Vol trots liet iedereen zijn geaardheid zien. Tof dat homoseksualiteit in Suriname zo wordt geaccepteerd. Die avond gingen we stappen en kwamen we een aantal homoseksuele mannen uit Frans-Guyana tegen. Na aardig wat shotjes, geklets en veel sensuele dansjes kwamen we erachter dat ze helemaal niet homoseksueel waren! Wat bleek: ze deden zich voor als homoseksuele mannen om zo meer aandacht te krijgen van vrouwen... wauw.

Al schrijvend zit ik weer aan m'n muggenbulten te krabben. Ik snap niet dat Noach deze domme beesten heeft meegenomen op zijn ark. Heb nu al zoveel littekens op m'n benen. Dit weekend zijn er dan ook zeker weer een paar bijgekomen in Overbridge. Beetje chillen in je hangmat aan het water, af en toe zwemmen, klinkt niet verkeerd toch?

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.