Wilot:

Terwijl Kyra terugkeert naar Rio om haar zus op te wachten reis ik verder naar Sao Paulo. Sao Paulo spreekt me op zich niet meteen aan (een grootstad), maar ik ben hier om een vriend op te zoeken. Zoals verwacht was de stad echt mijn ding niet, veel grote gebouwen, druk verkeer en geen mooie natuur te bezichtigen. Ik heb hier wel de levendigheid van de stad ‘s avonds leren kennen. Op het moment dat ik hier verbleef was er net een match van Brazilië tijdens het WK en deze heb ik dus ook tussen de locals beleefd. Ik kon het niet laten om toch stiekem voor de tegenstander te supporteren maar eenmaal Brazilië gewonnen had was er geen ontkomen meer aan. De volledige stad stond in rep en roer, honderden mensen op straat die de overwinning tussen het volk kwamen vieren. Op zich was dit dus wel eens leuk om mee te maken en om te zien hoe hard de inwoners achter hun voetbalteam staan.

Mijn voorlaatste avond hier zijn we naar een concertje geweest van een lokale groep die een beetje Afrikaans getinte muziek speelde, het is echt zalig om te zien hoe centraal muziek hier in de mensen hun leven staat.

Mijn laatste voormiddag ben ik hier nog naar het grootste park van de stad geweest, toch nog een klein beetje natuur in de drukte. Het valt ook enorm op hoe sportief de mensen hier zijn, je ziet heel veel mensen die allerhande sporten uitoefenen in het park.

Sao Paulo heeft in mijn ogen dus niet veel te bieden, wat duidelijk ook de reden is waarom er hier niet veel toeristen naartoe komen. Ik zag er dus enorm naar uit om weer een beetje natuur op te zoeken, op naar de Pantanal waar Kyra en ik terug samen verder gaan!