Kyra:

Woensdagavond was het niet Sam die kookte vanuit de truck, maar een goeie chef hier in de lodge! We kregen een driegangenmenu voorgeschoteld aan een grote tafel met allemaal kaarsjes, superlekker en gezellig! Eten aan een tafel en kaarslicht zijn twee simpele dingen die je wel gelukkig kunnen maken na heel wat avonden eten op een kampeerstoeltje met een kampeerlichtje op je hoofd. Wat op zich ook wel superleuk is natuurlijk. Ik hou echt van kamperen in de vrije natuur, maar deze avondmaal stak er toch nog net ietsje bovenuit ;).

Donderdag 3 mei was iedereen vrij om te doen wat hij/zij wilde. Wij bezochten met de vijf meisjes, Luana, Ankie, Andrea, Kim en ik, de Victoria falls in de ochtend. Gelukkig had Luca ons die ochtend zelf nog gewaarschuwd dat we beter een regenjas en geen camera meenamen, omdat we nat zouden worden. Ikzelf was de enige van ons die wel degelijk een regenjasje mee genomen had, maar dan vooral om mijn rugzak te beschermen en niet mezelf. Luca had duidelijk niet overdreven, want we waren echt doorweekt!! Dit is niet altijd het geval bij het bezoeken van de Victoriawatervallen, maar het water stond op dit moment echt superhoog! Het was niet enkel wat waterdamp die boven de watervallen hing, maar het goot echt regendruppels en hoe dichter je naar de watervallen toe ging, hoe minder je er ook nog van kon zien. Er waren ook wel uitkijkpunten waar je nog iets kon zien en de watervallen waren dan ook gigantisch! De ene vond het al iets leuker dan de ander, maar ik ben persoonlijk wel echt onder de indruk van de watervallen en vond het wel een grappige ervaring om deze in zo’n toestand te bezoeken :p. De watervallen zijn geloof ik de tweede breedste ter wereld na de Iguazu Falls in Zuid-Amerika. Ze zijn 1708 meter breed, hebben een maximale valhoogte van 128 meter en er valt ongeveer 500 miljoen liter water per minuut over de rotswand. Je kunt ze zowel bezichtigen vanuit Zimbabwe als vanuit Zambia aan de overkant van de Zambezirivier. Na ons nat avontuur, lunchten we aan een mooi viewpoint in het zonnetje! Zo waren we snel terug relatief droog. ’s Middags liepen we nog wat door het stadje en deden enkele winkeltjes om nadien nog wat te relaxen in de lodge. ’s Avonds gingen we met een deel van de groep eten in het stadje en erna nog iets gaan drinken in het enige echte café daar, verbonden aan een hostel. De ene al wat nuchterder dan de andere :p.

De volgende dag deden we een avondsafari met twee jeeps in het Hwange conservation area. Ik had opnieuw veel hoop omdat het de eerste keer was dat we in het donker op zoek zouden gaan naar dieren en veel katachtigen dan pas actief worden. De hoop was jammer genoeg tevergeefs. We zagen enkel een olifant die een boom omver liep, wat wel heel cool was, en nog een grote kudde olifanten die in het donker vanuit de bossen plots de baan overstak. Jammer genoeg geen leeuwen, luipaarden, cheeta’s of hyena’s te bespeuren :(. De gids had ook geen lamp bij zich, dus ik vroeg me af hoe hij dieren in het donker zou kunnen spotten... Onze jeep werd dan weer bestuurd door Luca, onze gids in opleiding en we kregen hem in het midden van de safari plots niet meer in gang… Terwijl de gids op voorhand gezegd had dat je geen armen uit de jeep mocht laten hangen of zeker niet mocht uitstappen, stapte een deel van ons hier uit, gelukkig nog met zonlicht, om de jeep voort te duwen en zo terug te doen starten. Mét resultaat en zonder aangevallen te worden door een of ander wild dier ;). Ik heb die avond wel het gegrom van een leeuw gehoord vanuit mijn tent! Zo heb ik geen leeuw gezien, maar toch op z’n minst eentje gehoord.

Zaterdag maakten we een korte stop in Bulawayo, de tweede grootste stad van Botswana. Hier zag je wel dat Zimbabwe alweer volledig anders was dan Namibië of Botswana. Het leek me hier op het eerste zicht ook iets minder veilig om als blanke alleen rond te lopen. In de namiddag stond de rhino tracking by foot op het programma, een activiteit waar iedereen al van in het begin enorm naar uit keek. Dit ging door in Matobo. De gids zijn introductie zei al genoeg over hemzelf. Deze man was echt zooo gepassioneerd. De neushoorns zijn precies zijn kinderen. Neushoorns zijn met uitsterven bedreigd aangezien ze doodgeschoten worden omwille van het belachelijke geloof dat hun hoorn gebruikt kan worden voor het maken van viagra, welke geheel onwaar is. Als er niet snel iets drastisch verandert, zullen er binnen enkele jaren geen enkele meer van rondlopen. Eerst zagen we een oude neushoorn vanop een kleine heuvel, superdicht bij ons. Ik had helemaal niet verwacht zo snel al een te zien en vond het eigenlijk totaal niet angstaanjagend om zo dicht bij dit gigantische beest te staan aangezien het dier banger leek van ons dan wij van hem. De gids kent alle neushoorns in het park dan ook zeer goed en zei dat deze normaal niet zo graag gestoord wordt. Een beetje zoals een oude opa die niet te veel meer lastig gevallen wil worden tijdens zijn oude dagen en gewoon zijn eigen leventje wil leiden. Nog net voor zonsondergang spotten we nog drie andere neushoorns waarvan een kindje op nog geen vijf meter van ons! Dit was echt een geweldige ervaring!!

De laatste twee dagen stond er niet zoveel speciaals meer op het programma. Zondag zaten we een hele dag in de truck, staken opnieuw de grens over naar Botswana en overnachtten op een toffe camping. Maandag was officieel de laatste dag van de tour! In de ochtend staken we de grens over naar Zuid-Afrika om in de middag te arriveren in de lodge in Johannesburg van waaruit we dinsdagavond onze vlucht terug nemen richting België!

De rhino track was voor mij (en ik denk eigenlijk voor iedereen van de groep) het absolute hoogtepunt van onze tijd hier in Zimbabwe! Ik ben ook heel blij dat ik de Victoria falls gezien heb, maar zou ze misschien toch liever met laagwater bezocht hebben :p.