Kyra:

Op donderdag 2 augustus startte onze driedaagse tour in Bolivia. We hadden hier allemaal, zowel wij als de hele groep, enorm naar uitgekeken aangezien dit als een van de mooiste plaatsen ter wereld beschouwd wordt en hét hoogtepunt van deze groepsreis! We stegen eerst weer een heel stuk met de bus tot aan de grensovergang en tevens ook de ingang van het natuurreservaat: Eduardo Avaroa National Reserve of Andean Fauna, op een hoogte van +4000m. Bij het oversteken van de grens vinden we het telkens spannend waar ze nu juist die stempel zullen plaatsen in je paspoort. Meestal doen die douaniers totaal geen moeite om de lege gaten op te vullen of de volgorde te respecteren en wij komen er vaak een beetje onnozel van :p. Maar superleuk hier was dat we een flamingostempeltje konden laten plaatsen in ons paspoort, juuuj :D. Extra punten voor Bolivia! Eenmaal hier aangekomen, lieten we de bus achter ons en stapten we de jeeps in waar we de volgende drie dagen mee zouden rondrijden. Kim en ik zaten met twee broers in de jeep, Kaleff en Kelson. We mochten ook onze eigen muziek afspelen van de chauffeur. Kortom: K4 was sowieso de leukste auto ;)!

Net zoals de vorige dagen, was het weer hier niet zoals het hier meestal is: geen zon en heldere hemel dus voor ons, maar wolken en sneeuw. Volgens onze gids, die deze landschappen al superveel keren gezien heeft, was dit zeker niet in ons nadeel. Onze eerste stop was bijvoorbeeld aan de Laguna Blanca en Laguna Verde. Zoals de naam zelf al laat blijken, was Laguna Blanca een wit meer, deels bevroren deze keer en met een vulkaan op de achtergrond, wat op zich ook wel weer een spectaculair beeld gaf. Laguna Verde is een van de bekendste stops hier tijdens deze tour en 'dankzij' de slechte weersomstandigheden was de appelblauwzeegroene kleur van het meer veel mooier dan bij blue sky! Het meer dankt zijn heldere kleur blijkbaar aan de hoge concentratie mineralen die in het water zitten.

Onze volgende stop: Salvador Dali's desert, een grote open woestijnvlakte om vervolgens eventjes te relaxen in de natuurlijke warmwaterbronnen met alweer een meer en vulkaan op de achtergrond. Zalig om eventjes van de vrieskou in een superwarm bad te kunnen springen middenin de prachtige natuur! Hier hebben we nadien dan ook geluncht. Erna stonden er niet zoveel stops meer op de planning behalve een aan een meer met flamingo's, maar die vlogen jammer genoeg weg toen ze ons zagen afkomen. Tegen de late middag kwamen we aan op onze slaapplaats van vanavond. We liepen een toertje door 'het dorpje' die bestond uit amper tien gebouwen, drie straten en een voetbalpleintje middenin het nationaal park op een hoogte van +4000m. 's Avonds aten we nog samen met de groep, speelden nog wat kaartspelletjes enzovoort om nadien niet te laat in ons bed te kruipen. Ikzelf heb die nacht echt goed kunnen slapen, wat ik niet verwacht had omdat ik in de Himalaya soms superslecht sliep door de hoogte. Kim had hier ook totaal geen last van. Natanya net iets meer, want zij had amper een oog toe gedaan.

Op naar Laguna Colorada vandaag! Dit vond ik persoonlijk het mooiste meer van alle meren die we onderweg tegengekomen zijn tijdens de driedaagse. Het meer is eigenlijk een beetje bordeauxrood van kleur waarin de besneeuwde vulkaan vanop de achtergrond supermooi weerspiegelt in het water. De vele flamingo's die drijven op en vliegen over het water, maken deze plek alleen nog maar stukken mooier. Sowieso een van de toppers van dit park dus!

Onderweg naar de lunchplaats stopten we nog aan Arbol de Piedra, allerlei soorten steenformaties en Siloli's desert. Terwijl ik de flamingo's op Laguna Colorada al mooi vond, was onze lunchstop nog duizend keren zotter!!! Ik vind dit echt zooo'n mooie en toffe beesten, heb er zeker 100 foto's van getrokken omdat ik niet kon stoppen, ze zijn té fotogeniek :D. Deze plaats kon wel tellen als een van de beste lunchplekken ooit!

Van de flamingo's op naar een uitzicht over alweer een andere vulkaan deze keer. Dit vond ik echter net iets minder spectaculair. Soms was het ook wel door de koude en het slechte weer dat we per plaats slechts enkele minuten bleven om te kijken en foto's te nemen om nadien snel terug in de jeeps te springen. Dit was aan de ene kant wel een beetje jammer, omdat je er bij volle zon volgens mij nog net iets meer van kunt genieten, maar klagen zul je ons zeker niet horen doen :). Van hieruit reden we tot aan een plaats vol planten en oud koraal. Het is zo vreemd te denken dat deze plaats (tussen de 4000 en 5000m) vroeger onder een meer lag, maar dit valt wel heel duidelijk terug te zien in de natuur hier. Onze volgende stop was aan een oud treinspoor waar vroeger allerlei goederen vervoerd werden van Bolivia doorheen het Andesgebergte tot aan de kust van Chili. 's Avonds verbleven we in een supergezellige lodge, nooit verwacht dat we hier zoveel luxe zouden hebben!

Zaterdag hadden we allemaal gehoopt op supermooi weer, want zo komen de zoutvlaktes van Uyuni het mooiste tot hun recht, maaaar helaas! Terwijl het hier zo goed als nooit sneeuwt, mochten wij bij "de gelukkigen" zijn die dit zeldzaam fenomeen konden meemaken: sneeuw op de zoutvlaktes :p. Eerst maakten we een stop op Isla Incahuasi, een klein eilandje vol met cactussen, besneeuwde cactussen deze keer, het is eens iets anders. Op naar dé zoutvlaktes nu! De gidsen zochten een goed plaatsje uit om de fameuze perspectieffoto's te trekken. Helemaal niet zo simpel, maar ik had op voorhand al enkele foto's in gedachten die ik wou en had meteen ook onze gids (die tevens ook fotografe is) ingeschakeld ;). De ene foto was al beter gelukt dan de andere, maar ik mocht zeker niet klagen over de mijne :). Erna gingen we nog naar het zoutmuseum dat vroeger een hotel was, helemaal gemaakt uit zout. Vervolgens stopten we nog aan een lokale markt met allerlei souvenirtjes waaronder veel kledij gemaakt van alpacawol en lamavlees om erna te eindigen bij het treinkerkhof waar enkele oude locomotieven lagen. Terug over naar de beschaving nu: een middagje chillen in het stadje van Uyuni, voldaan na drie supertoffe dagen!

De volgende ochtend zat de zon uit en we zaten amper op 2u rijden van de zoutvlaktes... Marc, een gast uit onze groep, wist van aanpakken en had het geniale idee om een jeep en chauffeur te regelen zodat we met enkelen opnieuw naar de zoutvlaktes konden, deze keer bij mooi weer! Marc, de twee broers, Kim en ik besloten mee te gaan aangezien we hier de tijd voor hadden en de kans dat we hier snel nog eens terug zullen komen, niet zo heel groot is. En dit was het dan ook zeker meer dan waard geweest!! De grote open witte vlaktes zout zijn echt zó spectaculair! Én we hebben ze gezien in twee totaal andere omstandigheden, hoe zalig is dat wel niet! Zeer tevreden vertrokken we diezelfde namiddag nog met de bus naar onze volgende stop, Potosí.