Jill:

Verloren gegaan...

Wilot:

Drie jaar geleden heb ik dus stage gedaan in Zuid-Afrika. Dit was toen in het binnenland maar recent hebben zij een tweede ‘farm’ geopend niet ver van Kaapstad. Uiteindelijk bleek dit maar een halfuurtje vanuit Stellenbosch te zijn. Ik was ondertussen terug in contact geraakt met een van de personeelsleden daar, en zij had het dus ook heel leuk gevonden dat ik nog eens op bezoek zou komen en een beetje kon bijpraten. Ik wilde ook wel heel graag zien wat ze van die nieuwe plaats hadden gemaakt en hoe de dieren het stelden dus de beslissing was snel gemaakt om een dagje op bezoek te gaan. Aangezien Emma doodgraag beestjes ziet zag zij het direct zitten om met me mee te gaan. Wat ze er daar van hebben gemaakt is echt prachtig! De locatie alleen al is om je ogen uit te kijken, tussen de wijngaarden en de bergen, ongelooflijk! De dieren hebben echt prachtige en gigantische verblijven gekregen wat ik alleen maar toejuich EN er zijn recent plannen gemaakt om enkele cheetahs uit te zetten in het wild. Dus het was eigenlijk alleen maar super nieuws! Het is volledig anders dan waar ik verbleef maar het is er zo rustig en mooi dat je hier zou kunnen blijven naar buiten staren. Het was heel leuk om de mensen terug te zien en om te zien dat de dieren het zo goed stelden. Emma was ook mega enthousiast over het volledige bezoek, zeker omdat ze zo dicht bij de cheetahs tijd kon spenderen (het had dus toch een klein beetje voordeel om met me mee te gaan) dus de dag op zich was echt zalig. In de namiddag zijn we teruggekeerd richting Stellenbosch om toch nog te kunnen genieten van een welverdiend wijntje, we zijn hier in de wijnstreek voor iets e! Samen met Sybrandt (de Zuid-Afrikaan die Kyra en ik in Vietnam hadden ontmoet) zijn we dus een aperitiefje gaan drinken vooraleer we de anderen terugzagen om te eten.

Kyra:

Ondanks de suuupermooie omgeving en topactiviteiten hier in Stellenbosch, zijn we wel voor de eerste keer in 5 maanden tijd bestolen geweest op onze reis en HOE! Tijdens de rit naar hier met de bazbus, had ik nog maar net mijn uitgaven in Zuid-Afrika uitgerekend en wist ik dan ook perfect hoeveel cashgeld ik nog zitten had. Wanneer we de zondagavond gingen eten, merkte ik dat er een pak geld verdwenen was uit mijn portefeuille. Ik vond dit echt superraar en kon me geen enkel moment herinneren waarop ik mijn zak met portefeuille alleen achtergelaten had of een moment waarop ik mijn portefeuille boven gehaald had en er geld uit gevallen of verloren kon zijn… Ik vertelde dit aan de rest, maar dacht op dit moment nog niet aan een geval van diefstal. De enige twee momenten waarop ik mijn zak met portefeuille in niet bij me had, was tijdens het ontbijt die ochtend en een halfuurtje voordat we die avond gingen eten. Mijn zak stond toen telkens in onze privékamer die op slot was. Ik ging er dus vanuit dat het mijn eigen domme schuld geweest moest zijn en ik ergens onoplettend geweest was met mijn geld. De rest vond ook dat hun geld snel minderde, maar niet opvallend. Zij hadden ook veel minder cash over als mij en wisten ook totaal niet hoeveel ze nog bij zich hadden. ’s Avonds had Emma haar cashgeld ook wel eens nageteld en Jill had van elk briefje eentje opzij gehouden omdat ze deze wou sparen als souvenir voor thuis.

Toen we de volgende ochtend weer alle vier een halfuurtje samen beneden waren geweest om te ontbijten, ons nog van geen kwaad bewust en de zakken opnieuw in een gesloten kamer achter hadden gelaten, was het na het ontbijt opeens duidelijk. Er was weer wat geld kwijt! Ik dacht eventjes dat ik begon te flippen, maar toen de rest in hun eigen portefeuille keek, waren er ook bij hen enkele briefjes weg… Er moest dus iemand in onze GESLOTEN kamer geweest zijn in dat kleine halfuurtje waarbij we alle vier tegelijk beneden zaten. En als er een iets is waar ik niet tegen kan, dan is het zoiets als stelen. Ik ging naar de receptie en lichtte de medewerkster van de hostel hierover in. Zij was zeer lief en behulpzaam. De bazin kwam nog geen vijf minuten later toevallig toe en dus deden we ons verhaal ook nog eens opnieuw bij haar. Zij reageerde echt alles behalve zoals het hoort! Ze haalde twee (zwarte) kuisvrouwen erbij en vroeg ons precies om een van hen aan te wijzen, terwijl wij op dit moment zelfs geen idee hadden wie het gedaan had. Zomaar de schuld op een onschuldige kuisvrouw steken gingen wij dus zeker niet doen!! Wij verbleven hier ook maar twee nachten in deze hostel en onze kamer werd dus ook niet gekuist. De bazin zei dat we maar niet zoveel cash geld bij ons moesten hebben en dat ze niks meer kon doen dan de medewerkers erover aanspreken, waar ze al helemaal geen intentie toe toonde om dit ook effectief te doen. Met een simpele en totaal niet gemeende ‘sorry’ moesten wij het doen bij haar. Ook zei ze expliciet: “Ik was het niet. Ik zat aan mijn bureau.” Ze wist ons ook te vertellen dat als iemand van haar medewerkers dit doet, ze een waarschuwing krijgen en ze pas na drie waarschuwingen ontslaan worden!?? Serieus, stelen is een vuile ziekte en als je een keer steelt, dan sowieso ook meerdere keren en als ik bazin was, zou die persoon ontslaan worden op staande voet! De medewerkster aan de receptie wist ons wel te vertellen dat er toevallig een reservesleutel van onze kamer verdwenen was dat weekend, maar zij had die week niet gewerkt en wist dus ook niet of er een gast deze vergeten terug te geven was of hoe die sleutel precies verdwenen geraakt is. Maar als er een sleutel plots verdwenen is van een kamer, zou je hierin toch ook geen gasten mogen laten logeren zonder het slot te wijzigen he!

Gefrustreerd gingen we die ochtend nog paardrijden, want dit was vastgelegd en wouden we ook niet missen door het hele voorval. Na de horse safari gingen we meteen terug naar de hostel van waaruit we die avond de bus moesten nemen richting Kaapstad. Onze grote rugzak lag hier ook nog, achter de receptie deze keer aangezien we ook al uitgecheckt waren. De bazin was hier niet meer en ging normaal gezien die avond nog terug komen volgens de vriendelijke medewerkster van de hostel, maar we hebben haar nooit meer gezien! Bij de wisseling van shift, werd de nieuwe receptionist ingelicht over de hele situatie, maar dit leek ons niet de slimste persoon ooit, deed alsof hij amper van iets wist terwijl de vorige dame hem alles uitgebreid verteld had en lachte alles zomaar een beetje weg.

Soit, toen ik zelf verder nadacht over de hele situatie, herinnerde ik mij dat ik de vorige avond eventjes buiten de kamer gezeten had in de gang omdat er geen wifi was in de kamer en ik dus eventjes naar de gang gegaan was om te sturen. Jill zat datzelfde moment in de badkamer op de gang. Kim en Emma waren toen al in de stad. En ik herinner mij dat ik toen deuren heb horen open en toegaan op het einde van de gang waar onze kamer was, maar toen nooit heb gekeken omdat ik dacht dat het Jill was. Bleek dat Jill nog steeds in de badkamer zat toen ik die deuren gehoord heb. Net voor onze kamer was er nog een deur zonder klink en enkel met een slot. Ik wou dus weten wie of wat zich daar afspeelde. Bleek dat daar al twee maand een man van rond de 40 verbleef van Mozambique die hier doctoreerde aan de universiteit. Hij was zogezegd getrouwd met een Portugese en had al kinderen. Of dat is toch hetgene wat we ons allemaal laten wijsmaken hebben, want de receptionist wist zijn naam niet of kon niks van gegevens over hem terug vinden in de computer… Er klopte hier dus sowieso iets niet aan. Toen ik de man zijn kamer binnen zag gaan de maandagmiddag, heb ik hem dan ook aangesproken over de hele situatie, vriendelijk maar wel met hem als verdachte in mijn achterhoofd. Hij was superkalm, zei dat ik gerust zijn kamer mocht doorzoeken, naar zijn ‘office’ mocht bellen om te bevestigen dat hij daar aanwezig was die laatste ochtend dat er geld gestolen was. Hij wou me zelfs helpen en naar de politie brengen enzovoort. Hij kwam heel rustig en verstandig over en alles behalve als de persoon die ons bestolen had.

Een gast die na ons al ingecheckt was in de kamer waar wij die twee nachten verbleven hadden, had heel ons verhaal opgevangen en was ook al geld kwijt. Wij hadden de moed al wat opgegeven omdat zowel de man van Mozambique, de bazin als de receptionist volgens mij onder een hoedje spelen. De nieuwe gast had wel nog goede moed en wou alles beginnen uitpluizen. Hij heeft ons achteraf nog gecontacteerd en gezegd dat hij de politie erbij gehaald heeft, de bazin volledig beginnen flippen is en ons bestempelt als racisten omdat de man van Mozambique is!? Blijkbaar heeft die gast ook nog de universiteit gecontacteerd en was hij zelfs helemaal niet ingeschreven als doctoraatstudent! Ook waren zowel hij als de bazin heel die middag niet meer in de hostel aanwezig geweest nadat we zowel de bazin als de man aangesproken hadden. De bazin was zogezegd in Kaapstad en de man van Mozambique is 10 minuten nadat wij op de bus zaten richting Kaapstad, terug binnen gekomen in de hostel volgens de nieuwe gast…

Ik ben helemaal geen politie of detective en kan dus denken wat ik wil, maar volgens mij zit het hele verhaal dus zo in elkaar: De Bazin zit blijkbaar in een scheiding met haar man waardoor ze geld nodig heeft. Zij werkt samen met de man van Mozambique of heeft met hem een verhouding, weet ik veel. Maar ze werken sowieso samen en stelen geld van mensen die in deze kamer rechtover het privékamertje van meneer verblijven, telkens in kleine hoeveelheden zodat het niet zou opvallen. Want er waren telkens enkele briefjes kwijt, niet alles. Ook geen andere spullen, maar enkel geld werd telkens gestolen. Zowel zij als hij kennen de hostel goed en zijn daar veel aanwezig waardoor ze ons perfect in de gaten kunnen houden wanneer we alle vier samen de kamer uit zijn om dan toe te slaan. En de ene receptionist is te achterlijk om dit te doen, maar wordt volgens mij ook wel beloond om hen allebei in bescherming te nemen. Het komt precies recht uit een film of een boek, maar het klopt allemaal als een bus.

Ik kook er nog steeds van als ik er allemaal aan terug denk en dat we zo machteloos zijn en niks kunnen bewijzen! Bij mij is er minstens €200 gestolen geweest. Bij Kim, Jill en Emma veel kleinere bedragen en zij weten ook niet exact hoeveel, maar het is nog steeds meer dan erg genoeg voor ons allemaal! Als er mensen ooit naar Stellenbosch gaan, verblijf dus nooit in Banghoek place! Jammer van de hele situatie, want het was ondanks dit hele voorval een supermooie en leuke hostel.

Maar ale, vanaf nu ben ik dus nog waakzamer over mijn spullen en ga ik de rest van mijn reis hier niet door laten verpesten. Maar mijn zegje moest toch eventjes gedaan worden. Ugh.