Kyra:

Deze keer niet met de bus, maar mooi op tijd om de bekende trein te halen richting Nuwara Eliya! De treinrit tussen Kandy en Ella behoort tot de mooiste ter wereld en terecht! Er waren geen plaatsen meer vrij op de zeteltjes, maar dit was helemaal niet erg aangezien de deuren van de trein open blijven en het zelfs aangeraden wordt om in de gang te zitten omdat je vandaar nog een mooier zicht hebt op de natuur! Ik zou mensen al aanraden om naar Sri Lanka te komen enkel en alleen al om het openbaar vervoer hier te gebruiken :p.

Eenmaal aangekomen in Nuwara Eliya, was het hier wel beduidend iets frisser. Het dorpje ligt redelijk hoog in de bergen en het hoogste punt van Sri Lanka (rond de 2500 meter) bevindt zich hier ook. ’s Avonds hadden Chris en mama zin in een lekker aperitiefje, maar alcohol is hier niet zo gemakkelijk te vinden :p… Drank wordt enkel verkocht in etablissementen die hier een vergunning voor hebben (en dit zijn enkel de meer toeristische zaken) en tijdens de dagen dat het volle maan is, de zogenaamde poya days, is het hier zelfs verboden alcohol te drinken in het openbaar. Perfect land dus voor mama die graag enkele kiloo’tjes kwijt wil ;).

De volgende dag, woensdag 21/2, gingen we richting de Pedro tea factory. Sri Lanka is gekend voor hun thee en de theeplantages hier zijn dan ook supermooi! Veel mooier dan de rijstterrassen uit Indonesië en Vietnam als je het mij vraagt. We dronken een kopje thee met een mooi uitzicht en liepen door de theevelden richting de Lover’s leap fall. Nadien gingen we meer naar het centrum van de stad. Hier was een rijker deel met een golfterrein, een park en mooie koloniale gebouwen, echt een beetje te vergelijken met het Zoute vonden Kim en ik. ’s Avonds gingen we nog eens lekker Thaïs eten, want dit missen Kim en ik hier ondertussen wel al! Bij het hapje waren ze gemist, m’n curry was jammer genoeg veel te pikant en de gekende mango sticky rice was vandaag niet voorradig :(. Lekker eten in Sri Lanka is ons duidelijk niet gegund. Ofwel zijn we gewoon iets te veel gewoon sinds het lekkere eten uit Thailand…

Donderdagochtend vertrokken we al vroeg naar het Horton plains national park. Hier maakten we een mooie wandeltocht met twee leuke stops op de route, namelijk Baker’s falls, een grote waterval en World’s end. Dit is een berg met een bijzonder abrupt einde en een klif van 1200 meter hoog. De meeste mensen komen hier heel vroeg in de ochtend omdat je dan het beste uitzicht hebt. Wij waren hier iets later in de ochtend, maar hadden nog steeds een relatief mooi zicht, hoewel het er wel snel begon te overtrekken en in een wolkenveld terecht kwam eenmaal we hier wat langer waren. Nog net goed getimed dus!

Van hieruit namen we opnieuw de trein richting Ella. Deze zat deze keer wel wat voller, maar dit maakte het voor mij niet minder aangenaam :p. Mama kreeg een plaatsje aangeboden door een oud Sri Lankaans meneertje die wat opschoof voor haar zodat ze naast hem kon zitten en hij vond het precies leuk om af en toe eens subtiel langs mama haar bil te passeren met zijn hand, haha. Touche had ze hier zeker, ook al zat zijn vrouw aan de andere kant van hem :p.