Kyra:

Zaterdag 28 april staken we in de ochtend de grens over van Namibië naar Botswana. Dit ging, i.t.t. de vorige grensovergang, gelukkig allemaal supervlotjes. Rond de middag kwamen we aan in de Okavango delta, de grootste binnenlandse delta ter wereld en tevens ook UNESCO werelderfgoed. Hier maakten we ’s middags een motorboottochtje van zo’n drie uur over de rivier richting een eilandje waar we de komende twee nachten in opgezette tenten zouden slapen. Het boottochtjes zelf was in het begin heel leuk. De omgeving was heel mooi en we spotten enkele gigantische krokodillen (en ook heel wat vogels uiteraard ;)). Behalve dit hebben we jammer genoeg niet veel gezien waardoor de tocht ook wel een beetje langdradig werd. Iedereen was dan ook blij wanneer we aankwamen in het kamp. Hier sliepen we in het midden van de delta waar de big five terug te vinden is en deze ook zomaar tussen onze tenten door kunnen wandelen… Ik was stiekem toch blij dat ik ’s nachts niet naar het toilet hoefde :p! Enkele anderen van de groep hebben die nacht dan ook een olifant horen passeren voorbij de tenten en hem horen eten van de amarullabomen om daarna terug in het water te plonzen. ’s Ochtends zagen we dan ook duidelijk zijn pootafdrukken net voor Kim en mijn tent! Kim baalde natuurlijk enorm dat ze hier niet wakker door geworden was.

’s Nachts hadden we de olifant dan wel gemist, de volgende ochtend gingen we te voet met twee gidsen op pad door het gebied en hebben we drie olifanten gezien op enkele meters van ons! Na al heel wat olifanten gezien te hebben ondertussen, bleef dit wel extraspeciaal omdat we er gewoon op enkele meters te voet van stonden!! In Botswana is er trouwens een wapenverbod voor de gidsen. Het was dus heel belangrijk dat we precies deden wat de gidsen ons opdroegen zodat de olifanten zich zeker niet bedreigd zouden kunnen voelen. Na nog enkele baboons gespot te hebben, voeren we met de typische lokale Mokorobootjes over de smalle aftakkingen van de rivier tussen de hoge planten door. Dit was wel echt leuk om te doen en de natuur was er ook heel mooi en rustgevend. Na het boottochtje, maakten we nog een lange wandeling. Deze keer helaas zonder het zien van dieren. Wel werden er twee verschillende afdrukken van leeuwen gezien in het zand, maar de leeuwen zelf zijn we (gelukkig of niet?) niet tegengekomen… Ik weet niet of ik het leuk zou vinden moest er plots een leeuw op enkele meters van mij staan. Zolang alles goed afloopt, is het natuurlijk de max van een verhaal, maar ik weet niet of ik mij zo op mijn gemak zou voelen. Hierna voeren we met de bootjes terug richting het kamp. Ook tijdens deze tochtjes werden geen nijlpaarden of niks gezien. Jammer, maar de omgeving op zich was wel heel mooi en de olifanten die we gezien hadden, dat was wel een topmoment! Het waren trouwens de eerste olifanten hier tijdens onze groepsreis!

’s Middags vlogen elf van de zeventien mensen met de helikopter boven de delta. Ik had dit niet geboekt omdat het wel redelijk wat geld kostte, ik al veel centjes had uitgegeven aan het skydiven, al een paar keer in een helikopter gevlogen had en ook niet zo goed wist of het zijn geld waard zou zijn of niet. Toen iedereen suuuperenthousiast terug kwam en sommigen zelfs zeiden dat dit waarschijnlijk de beste reiservaring was in hun leven, had ik natuurlijk wel megaveel spijt van deze beslissing!! De eerste keer tijdens mijn hele reis dat ik echt baalde bij het nemen van de foute beslissing denk ik. Blijkbaar waren de deuren open van de helikopter en kon je grote kuddes zien lopen van nijlpaarden tot olifanten, buffels enzovoort! Ook leeuwen werden gespot en dit allemaal vanuit de lucht waarbij je een fenomenaal zicht had over de hele delta. Kim zal jullie hier ongetwijfeld nog veel meer over kunnen en willen vertellen.

Wilot:

Ik had dus op goed geluk wel de helikoptervlucht geboekt en ik moet zeggen, het was een hele dure activiteit maar het was het allemaal meeeeeer dan waard! Dit was echt het zotste wat ik ooit al heb gedaan en zo onrealistisch allemaal! Het gevoel om in een helikopter met open deuren te zitten was al heel cool omdat dit ook de eerste keer was voor me en de Okavanga delta op zich is eigenlijk gewoon al een supermooie omgeving maar het feit dat we zooooo veel dieren hebben gezien maakte het echt een ervaring om nooit te vergeten. Ik wist niet waar eerst te kijken, en was de volledige vlucht aan het denken en ook luidop aan het zeggen ‘wtf hoe cool is da!’. Zoals al vermeld hebben we zoveel dieren gezien: olifanten, neushoorns, nijlpaarden, krokodillen, antilopen, buffels, wrattenzwijnen EN met heel veel geluk ook leeuwen! We waren verdeeld in drie helikopters en mijn groep is de enige die de leeuwin heeft gezien dus we hebben heel veel chance gehad! En alles zagen we gewoon ook in zo’n grote aantallen, je kan het echt niet vatten als je ernaar kijkt, het zijn precies allemaal kleine legofiguurtjes. Je ziet ook sommige dieren reageren op de aanwezigheid van de helikopter en anderen dan weer totaal niet. Het was gewoon geschift, beste beslissing ooit! Jammergenoeg heb ik ook heel veel tijdens de vlucht aan Kyra gedacht dat ze zoveel spijt ging hebben maar daar konden we niets meer aan veranderen, het zal voor de volgende keer zijn als ze naar hier komt...

Kyra:

Vanaf vandaag begon iedereen zijn mening over Sam, onze hoofdgids, ook wat te draaien trouwens. Aangezien er nog één plaatsje over was in een van de vluchten, had de groep dit cadeau gedaan aan Sam. Hij had gezegd dat hij de helikoptervlucht zelf nog nooit gedaan had, maar bleek achteraf dat hij dit wél al gedaan had! Ook had hij de groep amper bedankt terwijl iedereen die de vlucht maakte 20 dollar extra betaald had voor hem. Ikzelf nam het hem vooral kwalijk dat hij ons echt niet goed genoeg geïnformeerd had over wat deze vlucht exact inhield en dus ook niet wist dat het zijn geld meer dan waard zou zijn! Hij mag dan wel een goede chauffeur en kok zijn en hij doet ook veel voor de groep. Als het op geld aankomt, merk je wel dat hij wat profiteert en ons als rijke westerlingen beschouwt die wel voor hem zullen betalen. Ook geeft hij echt nooit een deftige uitleg of briefing, antwoordt hij telkens volledig naast de kwestie als je hem iets vraagt en is hij redelijk dominant en arrogant. Ik denk dat de gids wel heel veel meespeelt in hoe je de tour ervaart en ik merk hier dan ook dat ik toch veel liever zelf de touwtjes in handen neem en mijn eigen reis plan, dan amper te weten hoe of wat. Ik had wel enorm uitgekeken naar de groepsreis omdat ik me dan eens 24 dagen van niks moest aantrekken en hier wel deugd van zou hebben na vijf maanden alles zelf te regelen, maar merk toch dat ik het ook wel mis en het niet gemakkelijk uit handen kan geven.

Soit. ’s Avonds keken we nog naar de mooie zonsondergang vanop het water. Uniek hier was dat net op hetzelfde moment dat de zon onderging, de volle maan opkwam! Die avond werd er geen olifant naast de tent gehoord, maar wel nog steeds enkele andere geluiden iets verder van o.a. nijlpaarden en leeuwen.

De maandagochtend voeren we opnieuw met dezelfde motorbootjes terug naar de truck. Dit boottochtje vond ik er persoonlijk wel iets te veel aan. We legden opnieuw dezelfde route af, drie uur in een klein bootje en zagen enkel een vijftal krokodillen waar we zelfs niet meer voor stopten en nog wat vogels. De groep was verspreid over twee bootjes en het ene bootje was stilgevallen op een kleine afstand van het aankomstpunt. Zo sleepten we hen met onze boot wat verder tot in het moeras zodat ze niet zouden afdrijven en kwam er hen gelukkig een andere boot relatief snel te hulp. Hierna reden we door richting Maun, de derde grootste stad en het toeristenoord van Botswana. Onze slaapplaats voor die nacht bestond opnieuw uit reeds opgezette tenten aan een supertoffe lodge aan de rivier met zwembadje, een halfuurtje buiten het centrum. In de planning stond dat we hier in de middag nog wat vrije tijd zouden hebben en konden doorbrengen hier, maar we kwamen pas rond 19u ’s avonds aan wanneer het alweer donker was. Iedereen was hier wel wat teleurgesteld omdat we ons verheugd hadden op een chille namiddag. In de plaats daarvan hadden we weer een hele middag in de truck doorgebracht. Dit lag volgens Sam aan de slechte wegen, maar je gaat me niet zeggen dat die wegen enkele dagen daarvoor nog veel beter lagen dan nu en we normaal drie uren eerder al zouden kunnen aangekomen zijn. Nu vond ik het de eerste dagen in Namibië niet zo erg om veel in de truck te zitten, maar hier in Botswana is het wel net iets saaier om naar buiten te kijken aangezien het landschap niet zo gevarieerd is. Ook zijn de uren die we doorbrengen op de baan niet echt in verhouding met de uren die we spenderen aan leuke activiteiten, wat ik wel jammer vind. Botswana doet me van alle Afrikaanse landen tot nu wel het meeste denken aan Oeganda. Dit is wel een beetje nostalgisch en het was dus zeker niet allemaal negatief ook niet ;).

Dinsdag 1 mei zouden we normaal gezien de Makgadikgadizoutvlaktes bezoeken. Dit zijn de grootste zoutvlaktes ter wereld! Aangezien deze jammer genoeg onder water stonden, was deze activiteit gecanceld… In de plaats daarvan mochten we eens uitslapen, brunchten we in de lodge, hadden we wel nog wat tijd hier aan het zwembadje om nadien terug aan te zetten naar de volgende slaapplaats, Elephant Sands. Ook dit was een supertoffe camping waar het vol zit van olifanten in de omgeving en vaak ook in het kamp zelf. Jammer genoeg waren we hier opnieuw pas laat ’s avonds toegekomen, hebben we geen olifanten aan de waterput of in het kamp gezien, maar heb ik er wel enkele gehoord ’s nachts vanuit mijn tent. Ik heb die nacht dan ook amper geslapen van de koude, mijn neus en keel die dicht zaten, de pijn in mijn rug, niet moe te zijn enzovoort. De slechtste nacht tot nu toe voor mij persoonlijk. Maar op naar betere dagen en nachten! Ik ben nochtans geen klager en zager vind ik van mezelf, maar ben nu precies toch wel al eventjes bezig :/.

De woensdag stond er gelukkig een topactiviteit op ons te wachten! We deden een bootsafari in Chobe National Park in Kasane, tegen de grens met Zimbabwe. Tijdens deze bootsafari hebben we echt superveel olifanten gezien en niet zomaar aan de kant van het water, maar echt aan het spelen en zichzelf aan het wassen en drinken en eten IN het water! Echt suuuperleuk om te zien. Iedereen kon hier blijven naartoe kijken en ze observeren denk ik. Ook hebben we heel wat nijlpaarden in het water gezien in families samen! Heel de tijd met hun kopjes naar boven en beneden, soms eens eentje die zijn grote muil opendeed, enkele vogeltjes aan het glijden op hun rug, eentje die zich plonste in het water,… Dit blijft echt zo leuk om die gigantische dieren te zien op deze manier in hun natuurlijke habitat!

We lunchten ook op de boot en hierna staken we de grens over richting het dorpje met de Victoria falls in Zimbabwe. Hier zouden we twee nachten doorbrengen in een lodge.

Ondanks enkele mindere puntjes, vond ik de Okavango Delta en de bootsafari in Chobe NP wel echt twee topplaatsen! Jammer van de helikoptervlucht, maar dat is dan een reden om ooit nog eens terug te komen zeker :D?