Kyra:

Dinsdagochtend 26/12 namen we opnieuw de bus, richting Danang deze keer. ’s Ochtends besloten we zelf een scooter te huren om de Monkey mountain op te rijden en daar te genieten van het mooie uitzicht en enkele leuke tussenstops. Wanneer we de beslissing genomen hadden om een scooter te huren, was het een beetje bewolkt, maar het weer viel best wel goed mee. Toen we eenmaal aan ons uitstapje begonnen, werd het alleen maar erger en erger :p! We hadden getankt en een meneer aan het tankstation (die Engels kon, want de medewerkers van het tankstation verstonden geen woord van wat we vroegen) had ons gezegd dat we wel zouden toekomen met een halfvolle tank hiervoor. En zo begonnen we de heuvel op te rijden… Hoe hoger we reden, hoe slechter het weer. We kwamen onderweg amper 3 andere brommers tegen op de terugweg en voor de rest zaten we volledig in the middle of nowhere. Geen mensen, geen huizen, geen winkels, enkel 1 klein hobbelig weggetje omhoog en een zicht van 2 meter voor ons uit aangezien we ons in 1 groot wolkenveld bevonden. Eenmaal aangekomen in de buurt van het hoogste punt ergens (althans, dat denken we toch volgens de aanwijzingen van Google maps, want zelf konden we niks zien), hebben we besloten om langs dezelfde weg gewoon terug naar beneden te rijden i.p.v. langs de andere kant van de heuvel. Omdat we niet goed wisten wat die weg allemaal voor ons in petto zou hebben, we niks zagen, kleddernat waren én onze brommer elk moment stil kon vallen aangezien de teller al op 0 stond, leek dit ons dan toch maar de beste beslissing. We zijn gelukkig nog net terug beneden geraakt tot aan de gewone weg om daar nog wat bij te tanken en ons terug in de bewoonde wereld te begeven :p.

Eenmaal in de hostel aangekomen, hebben we een lekker warme douche genomen! Kimberly had het echt wel volledig gehad met dit weer en wou aanvankelijk niks meer bezoeken die middag. Ikzelf was nog in twijfel, want vond het zonde om hier te zijn en niks te doen, regen of geen regen. Gelukkig leerden we die middag een enthousiaste gast, Marcus, kennen in onze hostel die diezelfde middag nog de Marble mountains wou gaan bezoeken. Zo hebben we samen met hem nog een taxi gedeeld naar daar. Deze ‘mountains’ zijn helemaal anders dan de Monkey Mountain. Waar het bij de Monkey Mountain voornamelijk te doen is om het mooie uitzicht (waar wij dus niks van gezien hebben ;)), kun je in de Marble Mountains enkele grotten en pagodes gaan bezoeken. ’s Avonds zijn we nog iets gaan eten met Marcus en twee Zuid-Afrikanen en hebben we nog wat gepoold met hen in de hostel. Echte natuurtalenten zijn we niet, maar ’t kan erger ;).

De volgende dag namen we de bus richting Hué. Net zoals in Danang werd ons enthousiasme om veel te doen en bezoeken ietwat onderdrukt door de regen. Toen we in het stadje liepen, kwamen we Marcus geheel toevallig tegen langs straat en zo werd hij al snel onze nieuwe reisbuddy voor de komende dagen :p.

’s Middags gingen we de imperial city bezoeken. Deze wordt ook wel de ‘verboden stad’ genoemd en was vroeger het privéterrein van de keizer en zijn familie. Hier konden we onder andere binnen lopen in het oude paleis. Dit is wel eens leuk om te zien allemaal, maar Kim en ik zijn allebei wel net iets grotere fan van natuurbezienswaardigheden dan van historische gebouwen zoals deze. Maar aangezien het historische centrum van Hué uitgeroepen is tot UNESCO werelderfgoed, mocht een bezoekje hieraan dan ook zeker niet ontbreken. ’s Avonds gingen we nog iets gaan eten met Marcus, gevolgd door een ijsje in dit rampzalige weer :p. In de bar van onze hostel kwamen we nadien opnieuw heel wat gekenden tegen vanuit Hoi An!

Donderdag 28/12 hadden we afgesproken om ’s ochtends samen een verlaten waterpretpark te bezoeken. Ik had hier wel al eens over gehoord, maar verder niet echt meer gepland om daar naartoe te gaan omdat dit ook nergens echt aangeboden wordt. Toen enkele mensen de dag voordien vertelden dat ze hier (’s avonds dan nog) naartoe gegaan waren en het echt de max bleek te zijn, hadden we al snel beslist om dit dus in de ochtend nog te gaan bezoeken. Toen we wouden vertrekken, stuurde Marcus ons dat enkele backpackers uit zijn hostel er de dag voordien geweest waren, maar terug weggestuurd waren door de politie omdat er een tijger gespot zou zijn in die area? Marcus besliste toch een kijkje te nemen met zijn motto om ons dan op de hoogte te brengen of hij binnenraakte of niet. Hij mocht inderdaad niet binnen van de bewaker, maar vond een geheim weggetje en is zo toch naar binnen kunnen sluipen. Zo besloten wij dan ook een taxi naar daar te nemen en de bewaker (waarschijnlijk waren ze al gewisseld van shift ondertussen?) liet ons blijkbaar wél binnen, oef! En maar best ook, want dit was echt een van de coolste dingen die we tot nu toe al bezocht hebben! Er liepen misschien maar 15 mensen rond in heel het park en de oude zwembaden, glijbanen, de stenen draak in het midden van het meer, de muren volgespoten met graffiti, gebroken glazen van een oud aquarium, de koeien die er lopen te grazen, de groene omgeving, oude standbeelden,… maakten dit park echt zooo vet! Blijkbaar is dit park maar een jaar open geweest en zaten er nog krokodillen in een van de zwembaden tot een jaar geleden. Zonde van de opbouw, maar leuk voor ons om er nu in rond te kunnen lopen :D!

’s Middags was het alweer tijd om de bus te nemen naar Phong nha. Iets waar ik op voorhand al enorm naar uit keek! Deze keer geen ruime comfortabele bus, maar een klein busje waarbij iedereen zowat op elkaar gepropt zat voor de komende 5 uur. Nu, ikzelf mocht niet klagen met m’n korte beentjes en zitplaatsje helemaal vanachter in het midden :p.