We zijn Thuis

Zo heel erg leuk........ we hebben op de valreep toch nog een koppeltje ooievaars op het nest.
Geen idee of de weduwe een nieuwe man heeft of dat het een ander stelletje is.
Wat ik wel zag, was enige schroom bij het stel. De eerste dag werd er wat om elkaar heen gedraaid, een heel klein beetje geknuffeld en behoorlijk geklepperd.
De volgende dag begon het gedraai en geklepper weer en opeens........zat het mannetje bovenop de dame en ik moet zeggen, het zag er goed uit. Helaas had ik de president niet bij me, maar gelukkig wel meneer Nikon, dus jullie mogen meegenieten.
Als we in Mei terugkomen, wacht er met enige zekerheid een nestje, ik had het niet gedacht.

Op eerste Paasdag werden we al vroeg opgehaald door onze super taxi, “Taxi Markies”, zo’n aardige en voorkomende man, hij weet wat service is.
De vlucht verliep voorspoedig terwijl we nog een uiltje knapten.
Helemaal verkwikt stapten we uit het vliegtuig, het feest kon beginnen.
Manlief noemt onze trips naar Calpe, geen vakantie, maar een vlucht uit de kou, een noodzakelijkheid. Hij heeft gevoelige holtes, vandaar. Ook is hij hier een stuk minder waggelig, denkt hij.
Onze transfer (Beniconnect) stond al op ons te wachten, wat een luxe. Binnen het uur waren we in Calpe. De sleutels van het appartement lagen in een kluis, de code was ons keurig doorgemaild. Alles klopte en verliep perfect.
Helaas hadden we geen sleutel van de opslag om ons gevulde karretje te halen. Maar ja, die sleutel wordt niet zomaar meegegeven omdat er van vele mensen spullen liggen, dat snappen we wel.
Maar het betekende, voor dinsdag....geen koffieapparaat en geen crocks.
Tja, het was Pasen he? Gelukkige hadden we in Februari het restaurant (El Cantal) al besproken.
We kregen ditmaal een tafeltje met uitzicht op de Peñon, de zee en de haven, perfect dus.
Het zat er bomvol vrolijke, mooi uitgedoste Spanjaarden, zo

gezellig.
Wederom kozen we voor het menu del dia. We kregen eerst gefrituurde groenten en een frisse salade en daarna een bord scampi’s. Manlief was weer moedig en at er eentje, hij is er echter niet echt van gecharmeerd en dat ontmantelen van de dieren, vindt hij maar niks.
Ik heb gesmuld hoor.
Het hoofdgerecht was paëlla met vis en zeevruchten, zonder graatjes of andersoortig oneetbaar spul, op deze wijze vindt manlief het zeer smaakvol.
Het nagerecht bestond uit roomvla met rood fruit voor mij en mijn dierbare echtgenoot deed zich te goed aan een homemade tiramisu. Hij vond het wel jammer dat het zo snel op was, haha.
Uiteraard gingen de heerlijkheden vergezeld van een fles mooie droge witte wijn en bij de rekening kregen we weer een glaasje limoncello.
Alles heeft ons goed gesmaakt, dus we reserveerden hetzelfde tafeltje alweer voor de volgende zondag.
Bij ons complex hoort een social club, daar kun je tv-kijken en activiteiten bijwonen en er is een restaurant met bar. Het gebouw ligt pal aan zee, beter kan niet. Het gepeupel kan er niet binnen, want je hebt een sleutel van de poort nodig. Vorig jaar hebben we hier al eens gegeten en/of wat gedronken, maar ondanks dat het goed was, vonden wij de uitbater niet zo’n prettig persoon. Nu zitten er nieuwe mensen in, een echtpaar en er is nu ook keukenpersoneel. Het geheel is er enorm op vooruit gegaan. Hier hebben we 2e Paasdag gegeten. We aten een rijkelijk gevulde salade, een zeebaars (ik), een entrecote (manlief) en na at ik een panna cotta en manlief ging weer voor een tiramisu. Zeer smakelijk allemaal.
Jullie merken wel dat wij goede paasdagen gehad hebben, met mooi weer ook nog eens.
We voelen ons rijk, zo fijn om hier weer te zijn en....manlief kruipt weer uit zijn dal.
Dinsdag ging manlief het karretje halen, we waren als een kind zo blij met een goed kopje koffie, gezeten op het balkon, met vol zicht op zee en met charmante crocks aan onze voeten. Nu was het feest echt begonnen. Ook maakten we s’middags onze eerste gezamenlijke wandeling, wat een rijkdom.
En...ja hoor, na een uitgebreid bezoek aan de Lidl, met het karretje, kon ik een gezond maal op tafel zetten, een rijkelijk gevulde groente/zoete aardappel omelet.
En wat dronken ze als dagafsluiter?............ inderdaad, een wodka caramel.
Ik heb nu al 3 ochtendwandelingen erop zitten, net of ik niet weggeweest ben, de mafketel is er nog, de leuke witte kleine reiger met de gele voeten staat nog op hetzelfde plekje te snacken en mijn fitness apparaten zijn een gezonde uitdaging, kortom, alles als vanouds, we zijn ‘thuis’.
Ik heb me voorgenomen om me deze maand toe te leggen op straat/portretfotografie, een hele uitdaging. Ik moet nog wat brutaler worden, honden durf ik wel, nu de mensen nog.
Ik meld me wel weer over een paar dagen, Ciao!