En daar kwam Lola

Inmiddels zijn we een week in Calpe en we genieten enorm, het is goed hier, meer dan dat zelfs.
Meneer Swift was blij om ons weer te zien, u weet, hij zit maandags en woensdags aan het zoutmeer, hij houdt zo van onze vrolijke faces, he says.
Hij vertelde ons dat het broedseizoen van de flamingo’s is begonnen, helaas niet in Calpe.
We zien hier dus alleen nog maar jonge dieren, heel gezapig snacken in het meer, saai hoor.
Ik duik dus niet meer de bosjes of het riet in, zeker niet nadat ik

hoorde dat er nu ook wilde zwijnen met jongen zijn gesignaleerd.
Ach, het geeft me wel rust, ik kan mijn focus verleggen.
Ik maak wel beduidend minder foto’s, ik word selectiever, ook niet verkeerd en het scheelt veel werk. Maar elke dag ga ik vol verwachting op pad, zou ik vandaag DE plaat gaan schieten?
Gisteren ging ik zo gretig met de president op stap, dat ik na een paar meter moest constateren dat ik mijn crocks nog aan mijn poezelige voetjes had en dat kan niet dus echt niet, met dit comfortabele schoeisel wil ik niet in het wild gezien worden, te privé. Terug dus.
Dagelijks loop ik zo’n 13 km, waarvan zeker 5 km met manlief, gezellig, hij is weer helemaal het heertje. Regelmatig eindigen we de toer bij onze social club, deze locatie is zo magistraal en de wijn is er heerlijk. Ook bij ons stamcafé ‘Danny’s’, in de oude stad, hebben we alweer wat drankjes genuttigd.
We hebben ditmaal enorm aardige buren, Engelsen, met een witte

knuffel hond, een levend poederdonsje. Regelmatig maken we een praatje met hen op het balkon.
En... we hebben onze locale vrienden weer ontmoet.
We hadden afgesproken op een gezellig terras in de oude stad en dit maal maakten we ook kennis met Lola, een eenjarige Cocker Spaniel, een super blij beestje. Deze schat ga ik portretteren, het wordt wel een uitdaging om DE foto van deze wervelwind te schieten, leuk. Volgende week ga ik voor deze shoot naar haar thuissituatie, maar ik heb al een leuke en profile van de jongedame.
Het was zo leuk en vertrouwd om onze vrienden weer te ontmoeten, het zijn zo’n pure lieve mensen met veel humor, ondanks hun fysieke tegenslagen. Zij wonen inmiddels alweer 10 jaar hier, de bofkonten.
Gisteren, zondag, hebben we weer gegeten bij El Cantal en het was wederom een feestje en verrassend. We kozen weer voor het menu del dia, 3 voorgerechten: groene salade met zeevruchten, paté met vruchtencompôte en gefrituurde calamares. Manlief een dikke entrecote met pimentos de padron en frites en ik gebakken heek met verse spinazie, gemengde groente en gebakken aardappels. En als dessert weer de tiramisu voor manlief en voor mij de cremosa.
Het was zoooo lekker en gezellig. Het personeel is uiterst relaxed, goed op elkaar ingespeeld en uiterst professioneel.
Toch weer gereserveerd voor volgende zondag haha.
Ciao, nu op naar de Lidl, de wodka caramel is op.