Museum de Pont, waarom?

Het bevalt ons wel, het zomerweer, we blijven lekker actief.
En ja hoor, we zijn er wat vaker op uit getrokken, gewoon omdat het kan.
Nu even op de plaats rust en dat is beslist nodig, want je loopt op deze leeftijd wel wat eerder vol of leeg, het is maar hoe je het bekijkt.
Veel inspiratie en energie kregen we weer onverwachts van Tilburg, waar we onze liefdevolle gemeenschap van goederen gestart zijn. Deze stad is echt goed bezig om van zijn grauwsluier af te geraken.
De spoorzone wordt getransformeerd tot ‘hip en happening’, een nieuw station wordt gebouwd en het textielmuseum is van truttig naar hip verworden. En dan dat prachtige museum ‘de Pont’, geweldig, alhoewel ik daar nu toch wel een flinke irritatie voelde.
Het was zaterdag de dag van de bouw en er was veel keuze in het land om eens te kunnen rondneuzen in renovaties en nieuwbouw. Zo kon je in Breda het nieuwe Amphia ziekenhuis bezoeken. Wij kozen echter voor Tilburg, de oude LocHal wordt verbouwd tot een enorme bibliotheek, daar wilde we wel eens een kijkje gaan nemen. Het is een gigantisch project en erg leuk om even rond te dwalen in die enorme gestripte ruimte en je voor te stellen hoe de bibliotheek gestalte gaat krijgen. Gelukkig hingen er vele ‘toekomstige’ foto’s.
Om de ruimte iets intiems te geven, worden er in het textielmuseum enorme gordijnen gemaakt. Er hingen al wat impressies en.....je kon de gordijnen geweven zien worden in het ‘Textiel Museum’ dat ook gratis te bezoeken was, deze dag. Uiteraard hebben we dat gedaan, niet omdat het gratis was, want dat was het sowieso voor ons met de museumkaart, maar omdat het altijd weer een feestje is om in het ‘ textielLab’ rond te neuzen en te bekijken wat er weer allemaal geproduceerd wordt. Heb je bijvoorbeeld hele mooie kunstzinnige theedoeken nodig, dan kun je die hier kopen. Ook de tentoonstellingen zijn altijd de moeite waard.
Na dit bezoek liepen we naar het museum voor moderne kunst, ‘de Pont’ geheten. Het is een particulier museum, toch is je museumkaart ook hier geldig. Maar......wat schetste mijn verbazing, mijn camera moest in de kluis. Op mijn vraag, waarom?, kreeg ik het antwoord dat ie veel te groot was, een kleintje mocht wel en een telefoonfoto ook. Wederom vroeg ik waarom?, maar kreeg geen zinnig antwoord. Ik vind het ronduit oneerlijk, stel dat je een

‘kleine’ hele dure professionele Hasselblad bij je hebt, dan kom je er mee weg of erin eigenlijk.
Wellicht heeft het te maken met de nieuwe privacy wet, een spiegelreflex is te zichtbaar? Ik heb vol in het zicht, foto’s gemaakt met mijn iPhone, van kunst en de mensen erom heen en dat werd volledig geaccepteerd, grrrrr.
Hopelijk zakt die privacy hetze snel en ga je gewoon weer verder met respectvol fotograferen en idem ga je om met je beeldmateriaal. Als je je foto’s in het kader ‘kunst’ of ‘nieuws’, vrije meningsuiting, plaatst, dan ben je niet strafbaar, dus eigenlijk verandert er niet zoveel, respectvol moet je sowieso met je foto’s zijn. Ik vind het stiekeme gefotografeer met telefoons wel zeer kwalijk.
Gelukkig ben ik al goed op weg om mensen aan te spreken en om toestemming te vragen en raadt eens, het mag bijna altijd, je krijgt mooie gesprekken en ze vinden het nog leuk ook. Ik geef dan mijn visitekaartje, dus ze kunnen me vinden.
Op dit moment ben ik ter voorbereiding op de zomerschool (portretfotografie) bezig met het maken van een serie portretten van de diehards in het Markdal, genaamd de ‘Markanten’. Heel leuk om te doen en heel verrassend.
Tot slot: Ik heb al een ooievaars baby gespot, hopelijk volgen er meer.
Ciao.