De Marmot kan geen kant meer op

De laatste dagen hebben we rustigjes aan gedaan en enorm genoten. Geen echte toeristische hoogtepunten meer.
We zijn naar een rommelmarkt geweest, hier in de stad, ik ben altijd op zoek naar attributen/kleding, voor mijn modellen. Ik heb wat kant en lappen gekocht, altijd leuk om een model mee op te leuken.
Het bleek een enorm sfeervolle markt, hier gaan we vaker naar toe

volgend jaar. Als ik plek in de koffer had, dan had ik een pracht van Flamenco jurk gekocht, grappig toch?
Op de markt hebben we ons eerste glaasje van de dag genuttigd en raakten in gesprek met een aardig persoon
Altijd is het weer genieten op ons balkon, van de zeilbootjes, de meeuwen, de vissersboten, en niet te vergeten de prachtige wolkenluchten. Uiteraard hebben we elke dag een flinke wandeling gemaakt en zijn altijd even op een terras gaan zitten, dat was de beloning en een leuke bijkomstigheid……., ik kan dan stiekem ‘mensenfoto’s’ maken.
Een dag hadden we zeemist en die bleef hangen als een hoedje op de Penon, heel apart.
We hebben vrij veel wind gehad en constant was ik bang dat mijn marmot ging vliegen, dus heb ik uiteindelijk een stormband gekocht, de marmot kan geen kant meer op nu.
We kwamen meneer Swift nog tegen en konden afscheid nemen, in

verband met de wind had geen muts op, hij leek jaren jonger haha.
Gisteren was het groente en fruitmarkt in de oude stad, we zijn er heen gegaan. Ik had niets nodig, maar we vinden de sfeer zo gezellig.
We hebben genoten en de president lustte het ook wel daar.
En ja hoor….weer ons eerste glaasje op een terras bij de markt gedaan, een feestje was het, zo gemoedelijk allemaal.
We zijn gaan eten in de oude stad, daar waar we met broertje zo’n lekkere tapas kregen. Het was er wederom gezellig druk met hoofdzakelijk locals.
Manlief at kip en ik inktvis, als garnituur hadden we pimentos de padron en aardappelschijfjes hmmmm.

Na een paar glaasjes durfde ik verschillende ‘mooie koppen’ te vragen of ik ze mocht portretteren en het mocht telkens, ze vonden het zelfs een eer. Ik geef ze daarna een visitekaartje, dan kunnen ze mijn site vinden waar ik hun foto’s op plaats, me het nummer mailen en dan ik stuur ik hen gewoon de foto op, gratis en voor niks, win win.
Thuis ga ik de foto’s pas bewerken en maak ik een aparte ‘straatportret’ pagina aan.
Vanmorgen liep ik weemoedig mijn laatste ochtendronde, schoot nog wat plaatjes, zuchtte eens flink en besloot ‘om te denken’, we gaan er een FEESTJE van maken vandaag!
Ciao.