Tellen de oudjes niet meer mee?

De oude dame is ziek, ze was al een paar dagen behoorlijk verward en uit bed gevallen, toen de ‘verzorging’ op het idee kwam om de urine eens te onderzoeken. En ja hoor, een flinke blaasontsteking werd geconstateerd.
Hoe is het mogelijk dat de oude dame geen pijn voelde en hoe is die blaasontsteking ontstaan?, door niet regelmatig de luier te wisselen?, slechte verzorging?
Dit zijn vragen, waar we het antwoord niet op zullen krijgen, helaas.
Gelukkig maakt de dame nog steeds een tevreden indruk en nipt met verve een waterwijntje weg. We kregen wel op onze kop van een verzorger, want.. geen alcohol bij antibiotica, ze kunnen me de pot op, kwaliteit is nu toch echt belangrijker he?
Het is vakantietijd in het tehuis, we kregen een brief dat we meer moeten bijspringen en helpen, want anders suffen de oudjes alleen op hun kamer in alle eenzaamheid, met de nodige risico’s. Dagbesteding is op vakantie. Ooit van plannen gehoord? Het schiet ons toch echt in het verkeerde keelgat, laat je een peutergroep ook alleen bijvoorbeeld? Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig, tellen de oudjes niet meer mee in deze maatschappij?
Wat staat ons nog te wachten en kunnen we het lot tarten door het heft in eigen hand te steken?
Zelfs wij maken al regelmatig mee dat we gewoon genegeerd worden door jongeren, niet interessant meer. Bijvoorbeeld op het schoolplein, toen wij aanwezig waren bij het ‘uitschoppen” van kleinkind2, gelukkig waren er ook fatsoenlijke mensen die de moeite namen om ons een handje te geven en belangstelling te tonen. Maar feit is, dat de jeugd te druk is met zichzelf en hun netwerk, wij behoren niet tot hun doelgroep, hier word ik echt wel verdrietig van.
Gelukkig denkt de school van kleinkind2 er anders over, zij weten wat de grootouders doen en deden voor hun kleinkinderen en zien in dat het verlaten van de basisschool ook voor ons een afscheid is en daarom waren alle opa’s en oma’s uitgenodigd om samen met hun ‘schoolverlatende’ kleinkinderen, naar een door hen gemaakte film te kijken.
We werden uiterst hartelijk ontvangen en verwend met koffie en zelfgemaakt gebak en de film was oh zo leuk. Deze bejaarden happening deed ons goed.
En nu…hebben we geen kleinkinderen meer op de basisschool, geen lunch gastje meer, minder ‘aanwaaiertjes’, minder contact, het

leven gaat verder.
En wij?….beseffen maar al te goed dat we zelf de slingers moeten blijven ophangen en dat doen we ook. Zo trekken we er zaterdag weer lekker op uit hoor. Maar…. ergens in mijn hart heb ik een beetje last van het lege nestsyndroom, gelukkig nu pas, haha.
Manlief heeft erg veel last van de hitte, hij is moe en slaperig, ik daarentegen ben dol op deze temperaturen en blijf actief.
Zo ben ik een dagje naar Rotterdam geweest om te fotograferen. Ik had een afspraakje gemaakt met een man die ik van Instagram ken. Hij fotografeert erg goed en heeft kennis van de camera die ik bij lange na niet heb en…..hij heeft dezelfde camera als ik. Hij vond het een goed idee om er een dag samen op uit te trekken in zijn stad Rotterdam. Het was best wel spannend hoor, ik had hem al geappt dat ik een bejaarde, keurig getrouwde vrouw was, waarop hij antwoordde dat dat ook voor hem gold.
Het klikte gelukkig goed, ik heb heel veel geleerd, ik heb

schitterende foto’s en we hebben enorm veel plezier gehad. Zo zie je, het kan gewoon hoor, vriendschap tussen man en vrouw.
We hebben eerst een bakkie gedaan en daarna gingen we los, ik werd zelfs wat overmoedig en vroeg wat vaker aan mensen of ik een foto van hen mocht maken.
We fotografeerden mensen in en bij de markthal, op de markt, op de kop van zuid en in Katendrecht en hadden boeiende gesprekken met wat markante Rotterdammers. Het was een dag met een gouden randje.
Zoals gezegd, gaan we morgen op stap, manlief heeft al zijn energie opgespaard, we maken er een feestje van, Ciao!