Een Reddingsactie

Zaterdag 21 April

Familie, vrienden en vis, blijven maar drie dagen fris en we hebben er afgezien van de aankomst- en de vertrekdag, drie volle dagen opzitten met onze logee. Ik moet zeggen, broertje blijft wonderbaarlijk fris, maar toch is dit alweer de dag van vertrek.
Ik heb echter nog een wandeling voor hem in petto, we gaan na een rondje zonsopgang op de boulevard naar het zoutmeer om de flamingo’s met een bezoek te vereren.
We nemen de processierups, de slangen en de wilde zwijnen voor lief en gaan het bossage in, gelukkig hebben we lange broeken aan en zijn enigszins tegen het kleine ongedierte beschermd, ook tegen teken.
De flamingo’s stonden redelijk gunstig voor wat foto’s, maar mijn geheime weggetje was dichtgegooid met hout en rommel, heel jammer. Ik zal meneer Swift vragen of hij een nieuwe sluiproute heeft.
Ook een schitterende, zeer oude palmboom hing op apengapen, er is dus duidelijk iets gaande daar.
Maar broerlief genoot van het schoons dat er nog was, gelukkig.
Na het ontbijt, pakte hij zijn koffertje in en ja hoor.....er was nog tijd over voor wat drankjes op ons balkon.
Opeens verscheen er een helikopter voor onze neus, bleef vervolgens even boven de penon hangen en braakte twee personen met ‘spullen’ uit.
De heli vertrok en de personen zagen we achter de penon

verdwijnen, het betrof duidelijk een reddingsactie.
Even later verscheen de heli weer boven de penon en liet een kabel zakken achter de berg.
En ja hoor, we zagen een brancard en een hulpverlener opgetakeld worden. De heli landde achter de penon, daar is een landingspunt, noodzakelijk, want dit soort acties is hier meer regel dan uitzondering.
Binnen 10 minuten reed een ambulance uiterst traag langs, waarschijnlijk werd er een hartfilmpje gemaakt, denken we. Je vraagt je af, of iemand van de inspanning een infarct ofzo heeft gekregen, wij weten het niet.
Mijn broer vertelde dat hij boven op de rots, veel oude mensen heeft gezien en jeugd op slippertjes.
Tja, toen was het tijd om broertje te gaan vergezellen naar de oppik plek van Beniconnect.
Exact op tijd reed het busje voor en........daaaag broertje.
We weten zeker dat hij heeft genoten en wij met hem.
De rest van de dag deden we het kalm aan, even ontbroeren.

Zondag 22 April

Oh wat mistte ik mijn wandelmaatje op de vroege ochtend, back to reality nu, het is niet anders.
Gelukkig deed de zon zijn best om mij op te peppen en dat lukte hoor.
De ochtend besteedden we aan huishoudelijke taken en rond half 2 zaten we alweer in El Cantal. We werden uiterst hartelijk ontvangen, het eten was goddelijk en bij het weggaan kregen we een glas cava van het huis omdat het ons laatste bezoek was hier dit jaar. Zondag as, willen we ons niet vast pinnen, dat is onze laatste dag, je weet maar nooit he? Laissez faire.
De rest van de middag hing manlief voor de buis..,.wielrennen....en ik las een boek. Relaxed dagje, dus. Ciao.