Een beetje balen, maar er is wat vertraging in het papierwerk, waardoor ik nog niet aan de slag kan! Maar waarschijnlijk is dit morgen allemaal rond en geregeld. Er schijnen wat veranderingen van hogerhand te zijn gekomen. Misschien ga ik me deze periode laten registreren als een Ghanese midwife. Het is altijd makkelijk omdat het voor de rest van je leven is en daarnaast staat het ook weer mooi op mijn CV. Dit zal ook inhouden dat ik hier toetsen en testen moet doen, daarom ga ik het eerst allemaal even uitzoeken. Voor de toetsen of testen en ben ik niet heel bang, omdat ik toch al afgestudeerd ben. Dus nog even geduld, alhoewel ik wel gewoon in het ziekenhuis ben en vooral heel veel dingen even inventariseer, wat ook belangrijk is.
Gisteren toen ik op weg was van het ziekenhuis naar huis gebeurde er voor mijn taxi een ongeluk en omdat ik voorin de auto zat had ik een eerste rang plek. Een moterbike en een moterking raakte met elkaar in botsing. De bestuurder van de moterbike verloor zijn evenwicht, de moterking moest uitwijken maar schoof daarbij een paar fietsers in de goot. De fietsen vlogen letterlijk door de lucht. De bestuurder van de moterbike raakte ten val en schoof met heel zijn lichaam onder de moterking. Het was een afschuwelijk gezicht. De moterking remde, maar ook het lichaam van de man remde de moterking af. Het schaafde over de grond en dit allemaal in een fractie van een paar seconden. Tot mijn grote verbazing kroop de man onder de moterking vandaan, waarschijnlijk uit pure adrenaline, maar hij zag er niet uit. Overal schaafwonden en bloed. Na onder de moterking vandaan gekomen te zijn viel hij dan ook op de grond. Er ontstond een hele ophef en al snel werd er een andere taxi aangehouden om hem naar het ziekenhuis te brengen, met nog wat ongelukkig gevallen fietsers. Het was echt een misselijkmakend gezicht en ik kijk in het vervolg ook wel weer beter uit. De mensen rijden hier als dwazen met vervoersmiddelen die al lang en breed niet meer zouden moeten rijden.
Verder heb ik eigenlijk nog heel weinig te melden. De afgelopen dagen heb ik me vooral bezig gehouden met het schrijven van nieuwe brieven naar bedrijven die waarschijnlijk volgende week op de post zullen gaan. Het is een beetje saai werk, maar mega belangrijk willen we het werk van de stichting voort willen zetten. Omdat er hier weinig afleiding is, is het veel makkelijker er flink mee door te gaan. Ik ben erg benieuwd hoe het nu allemaal verder gaat lopen.
Ondertussen heb ik de eerste lading spullen in het ziekenhuis gebracht. We hebben hier een keurige lijst van gemaakt. In totaal zijn er nu 10 verlossetten en 5 hechtsetten bijgekomen, waar we tot nu toe heel erg mee geholpen zijn. Daarnaast een extra doptone, bloeddrukmeters, stethoscopen, klokken etc. We hebben er een lijst van moeten maken, zodat dit ook weer doorgegeven kan worden aan het bestuur van het ziekenhuis. Het lijkt ook nog helemaal niet veel, maar de spullen zijn kostbaar en we hopen en bidden dat de ziekenhuizen in Nederland die gaan verbouwen spullen af willen staan om ons te helpen. Er is nog zoveel, zo enorm veel nodig.