De laatste paar dagen heb ik geen tijd meer gehad om mijn online dagboek goed bij te houden. Mijn dagen waren te vol en stonden in het tekenen met afscheid nemen, maar ook alles goed achter laten. Eigenlijk wilde ik helemaal geen afscheid nemen, wilde ik nog niet weg, maar het is goed geweest. Vooral qua ontwikkelingen wat de stichting betreft en de haalbaarheid van doelen.

Mijn laatste nachten verliepen gelukkig vrij ongecompliceerd. De bevallingen in onze dienst waren allemaal ‘normale’ bevallingen. Tijdens de vier nachten hebben we totaal drie baby’s verloren. Maar gelukkig zijn de andere twee niet meer in mijn diensten geboren of overleden. Mijn portie had ik wel gehad en het geeft zoveel meer voldoening wanneer je na een bevalling een gezonde baby in het bed van de moeder kan neerleggen. Mijn laatste vier nachten werkte ik met dezelfde collega’s als de mijn laatste nachten de vorige keer. Een klein afscheidfeestje met z’n drietjes.

Over het afscheid nemen heb ik eigenlijk niet heel veel te zeggen. Het was rot, gewoon omdat het dubbel is. Naar huis gaan en weer iedereen zien, maar weggaan en iedereen achterlaten. Afscheid nemen heeft gewoon twee kanten. Alles wat nog gedaan moest worden moest in de laatste dagen gepropt worden. Maandagochtend vroeg zou ik terug vliegen naar Accra de hoofdstad om vervolgens de avondvlucht naar Amsterdam te kunnen halen.

Op zondagavond zou de dokter uit Yendi langskomen en hadden we de tijd om de plannen voor de toekomst te bespreken. Eigenlijk mooi om deze reis op deze manier af te kunnen sluiten. Het doel om de haalbaarheid van de doelen van de stichting te controleren is hiermee ook zeker gelukt. En samen met de dokter zullen we het moeder- en kindsterfte in Yendi terug kunnen drukken.

De vlucht naar Nederland toe verliep gelukkig vlot. Het is wel weer wennen en even omschakelen. De stoffige wegen zijn weer verharde asfalt wegen. De zomerkleren hebben weer plaatsgemaakt voor warme winterkleren. En met nieuwe motivatie en met nog meer passie zal ik me in moeten zetten om de juiste spullen in Nederland te kunnen verzamelen om deze straks op de juiste plaats te kunnen krijgen, maar van een ding ben ik overtuigd. Met de inzet van de dokter en mij kunnen we bereiken wat we willen. Het is misschien niet altijd even makkelijk, maar samen komen we er wel.