Melbourne, Philip Island, Wilsons promontory, Lake entrance, Mallacoota en Narooma.

Ik ben net een echte Nederlander om meteen over het weer te beginnen, maar vandaag was het dan zo ver: vandaag konden we voor het eerst comfortabel onze korte broeken dragen. We hadden het al een paar keer eerder eventjes geprobeerd maar daarna toch maar weer snel de lange broek aan gedaan. Het was er gewoon echt te koud voor. Nu is het hier 18:00 uur en de zon is net helemaal onder en nu is het buiten niet meer echt comfortabel, maar vandaag was een prachtige dag. En zo gebruiken we onze camper optimaal want dan genieten we ’s avonds gewoon lekker binnen in de camper. Ondanks dat het misschien wat minder weer was hebben we wel veel leuke dingen gedaan. Jap was geëindigd in Torquay ik zal verder vertellen vanaf Melbourne dat was onze volgende stop. Om te beginnen, Melbourne was echt super leuk. Echt een hele leuke sfeer, hele mooie gezellige smalle straatjes, veel restaurantjes, veel koffie tentjes en hele mooie galerijen. We verbleven op een camping net buiten het centrum en vlak voor de deur vertrok 5x per uur de bus. En we konden van de camping een soort OV chipkaart lenen zodat we makkelijker konden reizen. Eenmaal in de stad hebben we heerlijk rond gestruind door de kleine straatjes. We hadden bij het informatie centrum een wandelroute opgehaald die ons door alle kleine straatjes leidde en galerijen en de grote winkel straten vermeed. Want die waren er natuurlijk ook. Toen we die route gedaan hadden hebben we heerlijk gelunched en heb ik mijn haar laten knippen bij een kapsalon die we onderweg in de straatjes waren tegengekomen. Jap heeft lekker koffie zitten drinken bij een zaakje er tegenover. Daarna zijn we toch ook maar de grote winkelstraten gaan bekijken, maar in vergelijking met die kleine leuke straatjes was daar niet zo veel aan. Aan het eind van de dag zijn we lekker uit eten geweest weer in die kleine straatjes, hebben we nog een stukje gewandeld over een brug die een mooi uitzicht gaf over de ‘skyline’ van Melbourne en hebben toen de bus terug gepakt. We hadden allebei het gevoel dat als het meer een soort stedentrip vakantie was geweest dat we ons nog best een paar dagen meer hadden kunnen vermaken in Melbourne. Maar voor nu vonden we het allebei toch leuker om verder te gaan. We vonden het even weer super leuk om even lekker te shoppen, maar 1 dag was weer genoeg. We hadden ons ook al weer verdiept in de volgende dingen die we zouden gaan zien en daar hadden we ook gewoon echt weer zin in. Soms moeten we daar een beetje voor waken. Want dan zijn we ergens maar dan hebben we al weer gelezen over het volgende en dan lijkt ons dat leuker, en willen we als twee enthousiaste honden meteen weer daarheen rijden, en zo draven we met een razend tempo het land door. We moeten elkaar af en toe even knijpen en zeggen, ja wat we nu doen is ook gewoon heel leuk en hier is het ook mooi. Daarvoor is het ook goed om in het dagboekje te schrijven want dat geeft weer even tijd om te denken: “Owja een paar dagen geleden waren we nog op Phillip Island, dat was ook bijzonder.” En dat waren we ook echt. Na Melbourne gingen we door naar Phillip Island. Hier hoefde we gelukkig geen dure ferry naar toe te nemen maar er was gewoon een grote brug. Phillip Island staat bekent om zijn pinguïn parade. Ze claimen dat ze daar de grootste kolonie kleine pinguïns hebben. Maar we hebben ondertussen al over verschillende eilanden gehoord dat die phillip island met duizenden meer kleine pinguïns als een lachertje wordt ervaren. Maar op phillip island konden we ze in ieder geval wel zien. We hadden er alleen allebei niet super veel zin in omdat het suuupper toeristisch is, soort van pinguïn meets Disney. En we hadden in Nieuw Zeeland al wel wat pinguïns gezien. Maar goed onder het motto, we zijn hier misschien maar een keer en de toeristische attracties horen er ook bij zijn we er toch maar voor gegaan. We hadden aan de eigenaar van de camping gevraagd wat hij ervan vond en of het de moeite waard zou zijn. Hij zei dat hij er persoonlijk ook moeite mee had en dat hij het echt te commercieel vond, maar dat het op zich de moeite is, maar dat we ons mentaal voor moesten bereiden op het ergste. Hij gaf ons ook nog de tip om langs wat andere plekken te gaan die normaal niet verteld worden omdat ze die alleen voor de pinguïns willen houden, maar mogelijk zouden we op die plekken nog wat jonge pinguïns kunnen zien die aan het wachten zijn op hun ouders tot ze worden gevoed. En als we er dan genoeg gezien hadden hoefden we niet meer naar de pinguïn parade te gaan en als we ze niet zouden zien dan wel. Je zou dan denken waarom ga je daar dan geen pinguïns kijken als de ouder pinguïns het water uit komen bij zonsondergang om hun jonge te voeren. Nou dat doen ze slim bij het bedrijf van de pinguïn parade, ze sluiten namelijk alle wegen af in dat gebied tegen zonsondergang. Ze zeggen dat het voor de welzijn van de pinguïn is, en dat hopen we ook en dat geloven we ook graag, maar eigen belang is het zeker ook. Helaas zagen we op die plekken geen pinguïns wat we wel zagen was onderweg tientallen kangaroo’s. Dat was echt heel gaaf. Toen we eenmaal weer terug aankwamen bij de pinguïn parade en toen we de drukte zagen waren we alsnog bijna weer omgedraaid. Echt wat een mensen.. Zoo zoo veel mensen… Nou hielp het niet dat het ook nog school vakantie is waardoor het natuurlijk nog wel iets drukker is, maar echt wat een drukte. Maar we hebben onszelf naar binnen gesleept en zijn zo ver mogelijk weg gaan zitten op de laatste tribune en daar hadden we een mooi plekje vooraan. Tijdens het wachten tot de zon onderging en het ‘veilig’ was voor de pinguïns om het water uit te komen kwam er nog een kangaroo de show stelen op het strand door heerlijk door het water te gaan springen. Dat alleen was al fantastisch om te zien met de ondergaande zon op de achtergrond. Na nog een lange omroep van dingen die niet mochten en waar je op moest letten kwamen de pinguïns langzaamaan het water uit gesurft. Er was nog heel duidelijk omgeroepen, zowel in het engels als in het chinees (tenminste we gaan er van uit dat ze in beide talen hetzelfde zeiden), dat er geen foto’s gemaakt mochten worden en dat je moest blijven zitten als er pinguïns te zien waren en pas weer van plek mocht veranderen als er geen pinguïns meer te zien waren. Er was nog letterlijk bij gezegd ga dus niet bij de eerste pinguïn die je ziet, staan en naar voren rennen zodat al de andere mensen het niet meer kunnen zien. En ja hoor, de eerste pinguïns komen in het zicht, heel China staat op, gilt nog net niet en rent naar voren zodat niemand meer iets ziet, en natuurlijk ook nog foto’s nemen. Zucht… Gelukkig had een groot deel daarvan maar weinig tijd en was er al een heel groot deel vertrokken voordat de laatste pinguïns het water uit waren. Tegen het einde toen het wat rustiger werd zijn Jap en ik nog wat dichterbij het punt gaan zitten op het strand waar de pinguïns vlak langs liepen. Dat was wel erg leuk. Het is heel grappig om ze

een soort buikschuiver te zien maken het water uit het strand op en dan over het strand te zien waggelen. We hadden echt verwacht 100den pinguïns zo ongeveer het water uit te zien komen als een soort invasie pinguïns. Dat was helaas niet het geval, we hebben +/- 4 groepjes van +/- 10 pinguïns redelijk goed gezien. De andere pinguïns waren gewoon heel slim. Die gingen op andere plekken het water uit net buiten ons zicht. Er waren namelijk delen van het strand verlicht en regelmatig zag je dan net buiten de licht bungel groepjes bewegen. We zijn net zo lang op het strand gebleven tot we weg gestuurd werden. En met op het strand zijn bedoel ik de 3 meter brede strook strand voor de tribunes, je kon niet vrij het strand op. Op onze weg terug liep je over een weg aangelegd door de duinen waar de pinguïns hun nest hebben. Hierlangs hebben we de pinguïns nog eens goed kunnen bekijken van redelijk dichtbij. Dat was ook wel erg leuk. Uiteindelijk was het allemaal echt wel leuk en viel het ons nog redelijk mee met de mensen gekte maar dat was ook vooral omdat we voorbereid waren op het ergste en omdat het op het einde wel redelijk rustig werd toen alle bus ladingen weer weg waren. We hebben in ieder geval de pinguïns erg leuk kunnen zien en daar ging het natuurlijk om. Eenmaal terug op de camping kregen we nog gezellig bezoek van een hele nieuwsgierige possum, die zo nieuwsgierig was wat wij aan het eten waren, dat hij bijna bij Jap op schoot kroop. In Nieuw Zeeland is er een plaag van possums maar dit was de eerste die we gezien hadden en ze zien er echt heel erg schattig uit, ze hebben hele schattige grote ogen. Phillip island staat ook bekent om goede surf stranden en Jap had zijn nieuwe surfboard in Melbourne natuurlijk niet meer uit kunnen proberen en die stond te popelen om dat te gaan doen. Dus de volgende ochtend is Jap lekker gaan surfen. Het ging weer erg goed dit keer zelfs ook nog wel echt beter als de eerste keer, dus dat was wel heel erg leuk voor hem. Hij wilde alleen niet meer stoppen, maar we hadden nog meer op de planning staan voor die dag dus ik heb hem toch echt het water uit moeten roepen na een hele lange tijd zodat we door konden. We wilde namelijk nog een wandeling maken over een deel van het eiland. De wandeling bleek alleen wat langer te zijn dan we van te voren gehoopt hadden en we moesten dus al voor het einde weer omdraaien want we moesten voor dat de receptie van de volgende camping zou sluiten wel weer op de volgende plek zijn. Nu was de wandeling wel mooi, maar het ging vooral om het strand en die was wel mooi maar niet super dus zo erg vonden we het niet. Maar we gingen dus door naar de volgende stop Wilsons promontory NP. We hadden op de camping app gezien dat je daar prachtig kon camperen in het NP voor weer 7 dollar. Dat hadden we alleen verkeerd begrepen bleek toen we aankwamen, tenminste dat kon wel maar dat waren de campings gelegen aan de wandelingen die je kon maken en de dichtstbijzijnde was 9 km lopen. Daar waren we niet op voorbereid, we hadden geen kleine gasflesjes meer en het werd al bijna donker dus we konden niet nog al onze spullen bij elkaar verzamelen en dan nog dat stuk gaan lopen. Maar wat wel kon was verblijven op de gewone camping van het NP, daarvan was het koste plaatje alleen wel anders. Ik denk dat ze het wel 6 keer voor me heeft moeten herhalen, ik dacht namelijk steeds dat ik haar verkeerd verstond, maar het bleek helaas 60 dollar te zijn per nacht. Dat was een tegenvaller, daar verblijven we normaal 2 nachten voor als we op een gewone camping staan met alles er op en eraan. Dus ik vroeg ook aan haar wat de reden was dat het zo duur was. Maar dat was omdat ze heel afgelegen liggen en ze er wel voor hebben gezorgd dat er een winkel, cafe, elektriciteit en warm stromend water is. In de zomer is er zelfs een open lucht bioscoop, wat natuurlijk wel heel leuk is. Maar wij hadden 7 dollar en een long drop toilet verwacht, wij hadden helemaal geen behoefte aan die luxe en al helemaal niet voor 60 dollar. We hadden onderweg wel veel parkeerplaatsen gezien op mooie plekken met allemaal een wc er bij. Dus ik vroeg wat het zou kosten als we zouden overnachten op de parkeerplaats en of dat toegestaan was, dat mocht, maar wel tegen hetzelfde tarief… Ze had zelf ook veel gereisd en begreep onze vraagtekens bij de noodzaak van zo’n luxe camping midden in een nationaal park en het niet hebben van een andere optie buiten zo ver moeiten lopen. Ze vond het ook moeilijk te verkopen maar ze verzekerde ons dat ze wel zeker wist dat de omgeving het echt wel waard was om te blijven. 60 dollar lichter hebben we heerlijk geslapen op de camping met het gezelschap heel veel prachtige vogels en veel wombats bij onze camper. De volgende dag moest er natuurlijk flink genoten worden van het NP om de 60 dollar er uit te halen. Nou dat genieten werd ons niet zo moeilijk gemaakt. Het NP was prachtig. We hebben vanaf 9 uur ’s ochtends tot half 3 ’s middags aan 1 stuk door gewandeld. De wandeling was heel gevarieerd, super mooie ruige stranden, mooi bos, hele bizar grote rond geslepen rotsen, en mooie uitkijk punten waarbij je het gevoel kreeg dat je op het puntje van de wereld staat. Erg mooi dus. We wilde niet nog een nacht 60 dollar betalen voor de camping dus besloten weer door te gaan. Die nacht hebben we overnacht in Lake Entrance maar dat was vooral even een tussenstop om alleen maar te overnachten. Lekker geslapen, verder niets bijzonders. Dat gold eigenlijk ook wel een beetje voor Mallacoota, het is gewoon zo’n ontzettend groot land, niet alles kan mooi en interessant zijn dus we wilde even wat kilometers afleggen. In Mallacoota hebben we nog wel wat leuks gedaan. We zijn hier gaan beach hoppen, het was niet echt mooi strand weer maar goed. We hebben verschillende stranden bezocht, even rond gekeken en weer naar de volgende. Op een strand waren hele mooie limestone muren en de limestone was gevorm in allemaal golvende stroken over de muur en ieder strookje had weer net een andere kleur, de ene strook was meer rozig, de ander meer groenig een ander weer wat gelig en dat liep heel erg mooi in elkaar over. Dat was echt prachtig om te zien. Jap heeft ook nog geprobeerd te surfen bij het surf strand, maar de golven waren niet goed genoeg om te surfen. Als het hem al lukte een golf te vinden dan was die bij lange na niet krachtig genoeg en ging hij zo langzaam dan hij snel weer omviel. Voor mij heel grappig om te zien, voor hem wat minder leuk. Hahah. Maar hij is weer een half uurtje bezig geweest. De volgende ochtend heb ik gezellig met papa en mama gefacetimed en zijn we vertrokken naar Narooma, waar we nu zijn. Hier was het voor Jap helaas weer precies hetzelfde qua surfen als in Mallacoota, erg slecht, maar hij heeft weer even lekker met zijn surf board gespeeld. En we hebben lekker fish en chips gegeten. We hadden een lekker mandje genomen met allerlei verschillende soorten vis, kalamari, krab, witvis, garnalen, echt heerlijk! We hebben toen ook onze activiteit geregeld voor vandaag: een bezoek aan Montaque Island en daarna snorkelen tussen de zeehonden. Ik zou het bijna overslaan om te vertellen over het eiland omdat ik zo enthousiast ben over de zeehonden, maar toch ga ik er kort wat over vertellen. Het was maar een heel klein eilandje en eigenlijk was het niet super fantastisch mooi. Vroeger stonden er geiten en veel konijnen op het eiland die het helemaal kaal gevreten hadden waardoor er ook geen vogels meer kwamen op het eiland. Later zijn de geiten er afgehaald en hebben de het eiland weer opnieuw beplant zodat de vogels terug zouden komen. De vogels zorgen er dan weer voor dat ze zaadjes meenemen, die laten vallen en op die manier weer zorgen voor nieuwe begroeiing. Voor nu kon je vooral nog goed zien dat het eiland beplant was, het zag er niet ruig en natuur achtig uit. Het ging vooral weer om de vuurtoren er op, en deze was wel leuker als de vorige die we hebben gezien want hier mochten we ook in en helemaal naar boven lopen. Er waren 2 gidsen bij die erg leuk en veel konden vertellen over het eiland, dus dat was leuk. Maar dan nu de zeehonden. Zoals ik net zei dat ik heel erg enthousiast was over de zeehonden. Dat ben ik nu. Daar dan was wel anders op het moment dat ik het water in moest gaan. Ik weet niet wat het is, en ik baal erg echt zo ontzettend hard van, maar zodra ik flippers een duikbril en een snorkel alleen al zie raak ik in paniek. En dan zijn er heel veel lieve mensen die dan zeggen er is echt niets in het water om bang voor te zijn, het zal helemaal goed komen. Dat weet ik en ik zou willen dat het uit zou maken, maar helaas doet het dat niet. Het is ook niet dat ik bang ben voor iets specifieks, ik kan prima zwemmen dus ik zal echt niet verdrinken. Maar op de een of andere manier wordt ik heel claustrofobisch als ik niet in het water kan staan, en er golven zijn, en ik ook nog moet ademen door zo’n stom rietje en dan zo’n grote bril over de ogen en je neus die je het gevoel geven alsof je super verkouden bent en heel je neus dicht en vol zit, en dan drupt er nog water naar binnen. Nee, echt snorkelen is niet mijn ding. Maar dat hadden we op Bali al uitgevonden, en ik moest en zou van mezelf dit doen. (Bijna) iedereen gaat, dus ik ook. In tegenstelling tot mij stond Jap al heel de dag te stuiteren omdat hij niet kon wachten het water in te duiken en met de zeehonden te zwemmen. Zodra we er klaar voor waren wilde we dan ook meteen het water in. Er waren al andere mensen in het water en ik kon zien dat die het super naar hun zin hadden. Maar op dat moment was het voor mij nog echt een brug te ver. Ik was in het water maar ben er half hyperventilerend meteen weer uit gegaan en heb tegen jap gezegd dat hij maar vast moest gaan en dat als ik nog wilde ik wel zou komen. Dus Jap is lekker gegaan en ik kon meteen al zien dat hij het fantastisch vond, hij was meer onderwater als boven en constant opzoek naar het contact met de zeehonden. Ik daarin tegen stond mezelf op te vreten op de kant omdat ik echt heel heel heel graag wilde maar er echt zo ontzettend tegen opzag het water weer in te gaan. Maar na een minuut of tien, toch weer al die moed die ik kon vinden bij elkaar geraapt om erin te gaan, met hulp van lieve support van de schipper die me erin gepraat heeft. Hij zei: oke, nu spring je er in, niet nadenken, geen trappetje, dat duurt te lang, gewoon springen, je vriend komt er al aangezwommen, je denkt niet na je gaat gewoon als een gek naar hem toe zwemmen. Laat je snorkel maar uit, dat is makkelijker. Oke 1,2,3 spring! En toen sprong ik en ging ik zwemmen precies zoals hij zei. Ik zou het liefst zeggen dan ik vanaf toen de aller stoerste was en helemaal niet meer bang was, maar dat was niet zo. Maar ik ben redelijk lang in het water geweest en heb veel onder water gekeken, en gek genoeg vond ik dat dus niet eng, terwijl het wel heel erg diep was. Ik snap er ook niets van maar het zal wel. Maar op een gegeven moment waren er precies onder jap en mij twee zeehonden prachtig in het water rondjes aan het cirkelen. Ze bewegen zo ontzettend mooi. Dat was echt prachtig. Voor mij was de buit toen ook wel een beetje binnen ik heb er op dat moment echt van genoten maar wilde toen ook wel weer lekker terug naar de boot. Ook zodat Jap weer lekker zelf kon gaan zwemmen en zich niet druk hoefde te maken over mij. En de meeste mensen waren ook ondertussen het water uit gegaan. Jap bleef nog ‘even’ in het water. Uiteindelijk hebben ze hem eruit moeten roepen, hij was de enige die nog in het water was. Hij kreeg er maar geen genoeg van. Hier nog even zijn ervaring, want die is duidelijk heel anders als die van mij: Ik stond, zoals Lon al vertelde, echt te popelen om het water in te gaan. Dit was echt een droom, iets op mijn bucketlist, om met zeehonden te zwemmen. Het zijn zulke mooie en bijzondere dieren en ik had dit een keer op TV gezien. Het leek me fantastisch! Nou dat was het ook. De meeste waren helaas het water al weer uit maar er zwommen er toch nog 2 een tijdje rond. Jammer genoeg kwamen ze niet super dichtbij maar dichtbij genoeg om ze mooi te kunnen zien. Ze zwemmen echt heel erg sierlijk en zooooo soepel. Er waren nog veel meer mensen in het water, waardoor je af en toe dacht dat je een zeehond zag maar dat was dan gewoon iemand anders. Halverwege ging ik Lon ophalen om te kijken of ze nu wel wilde en toen stond ze dus als klaar om te komen. Ik vind het echt heel stoer hoe ze erin sprong en hoe ze heel rustig naar me toe is gezwommen. Ze heeft ook lekker rond gekeken onder water en gelukkig nog een paar zeehonden kunnen spotten. Toen ik op het laatste nog maar helemaal alleen in het water was kwam er nog een hele grote groep zeehonden voorbij echt FANTASTISCH!!! Dit wil ik zeker nog een keer doen en hopelijk zijn er dan meer tegelijk in het water en komen ze gezellig spelen!!! Nou dat was Jap zijn kant van het verhaal. Hij is er echt heel erg enthousiast over en raakt er maar niet over uitgesproken. Erg leuk. Voor morgen staan Tilba Tilba (nee ik heb het niet per ongelijk 2 keer geschreven, zo heet het echt), central Tilba en bathmans bay op het programma. In Tilba Tilba schijnt al sinds 1900 niet meer veranderd en was vroeger een mijnstad. Bathmans bay schijnt een hele goede plek te zijn voor beginnende surfers, met een leuke surf cultuur en een gezellig stadje, waarschijnlijk zullen we daar overnachten. Dit was het dan weer voor deze keer. Het is weer een flink verhaal geworden, haha!

Tot de volgende,
Dikke kus en knuf Jap en Lon