Pas 5 dagen echt onderweg maar nu al zo veel gezien en zo veel te vertellen. Om te beginnen was na Christchurch het mooie weer voorbij en hebben we alleen nog maar dichte bewolking, regen en harde wind gehad. Dat is in een tentje waar je net met 2 personen in kunt liggen en niet rechtop kan zitten, soms best een uitdaging en zeker geen luxe. Vandaar dat ik dit nu ook schrijf vanuit een warme winddichte en droge kamer die we gehuurd hebben op een camping. Een kamertje met alleen een bed, helemaal prima. We waren de kou en het nat zijn even beu. Maar goed laat ik het vooral niet alleen over het weer hebben. Vanuit Christchurch zijn we vertrokken naar Lake Tekapo. De weg ernaar toe was prachtig. Het landschap waar wij door reden was platter dan plat, maar met een uitkijk op gigantische bergen waar we op af reden. En eenmaal in de bergen was het ook prachtig mooi, net als Lake Tekapo. Lake Tekapo is een gigantisch meer midden in de bergen met fel blauw water, iets met verpulvering van rotsen van de oude glacier die zorgen voor de speciale kleur. We hebben daar geslapen op een camping aan een uitmonding van Lake Tekapo voor 5 dollar per persoon per nacht, er was dan ook alleen een gat in de grond als WC, het geld moest je in een envelopje doen en achterlaten in een soort brievenbus. Daar begon het echte kamperen voor ons, we hadden de tent nog niet eerder op gezet en allebei nog nooit eerder gekookt op een kampeer gaspitje. De wind heeft geprobeerd het ons moeilijk te maken maar het ging allemaal heel goed. De volgende ochtend hebben we een mooie wandeling gemaakt bij het meer en rond een berg en hebben vanaf de berg prachtig uit kunnen kijken over het meer. Daarna was het plan om door te rijden naar Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Maar het weer daar was te slecht, dus zijn we naar Twizel gereden om daar te overnachten in de hoop dat het weer de volgende dag beter zou zijn om alsnog naar Mount Cook te gaan. Onderweg naar Twizel hebben we nog een aantal mooie stops gemaakt aan Lake Pukaki en een mooie scenic route gereden. Bij de bezienswaardigheden onderweg stopt er regelmatig een bus vol chinezen of japanners die daar even 3 minuten krijgen om overal mee op de foto te gaan en dan weer te vertrekken. Die bussen zijn een attractie op zich, Jap en ik kijken onze ogen uit naar hun bizarre gewoontes. Twizel zelf was niet echt de moeite waard en helaas was het weer bij Mount Cook nog steeds te slecht en zijn we doorgereden naar Oamaru aan de oostkust. Dit staat bekend om de twee verschillende pinguïn soorten die er verblijven. Ze geven alleen aan dat als je ze wil zien je daar 28 dollar p.p. voor moet betalen… Dit vonden we een beetje te veel en zijn ’s avonds zelf op safari gegaan dicht bij het punt waar je moest betalen en hebben +/- 10 pinguïns gezien. En ’s nachts liepen ze zelfs achter onze tent langs, wat een herrie maken die kleine beestjes! Ze komen daar na zonsondergang allemaal het water uit om op het land te slapen. Erg grappig om ze te zien oversteken! Op de camping hebben we een stelletje ontmoet uit Zwitserland die op wereldreis zijn. We hebben gezellig samen gekletst, gegeten en naar de pinguïns opzoek gegaan. Dat stelletje heeft 3 weken minder de tijd en Nieuw Zeeland maar leggen ongeveer dezelfde route af dus die gaan we nog veel vaker tegenkomen waarschijnlijk. Ze staan nu ook weer op dezelfde camping als wij. We hebben al contact gelegd met veel mensen en hebben van veel mensen tips gekregen wat we allemaal nog moeten gaan zien, als we hun moeten geloven, en dat doen we graag, komt er nog heel erg veel moois. Gister toen we aan het lunchen waren raakte we aan de praat met een vrouw uit Invercargill helemaal in het zuiden van het zuider eiland en die bood ons meteen een slaapplek aan bij hun thuis. Ze heeft zeker wel 10x gezegd dat we haar echt moeten bellen. Echt heel erg leuk, en dat gaan we hoogst waarschijnlijk ook doen. Iedereen is hier echt zo oprecht vriendelijk en enthousiast. Vandaag zijn we beland in Dunedin. Het was een hele leuke route hier naartoe waar we veel gestopt zijn. Zo waren er de Moeraki Boulders, helemaal rond uitgeslepen rotsen op het strand. En bij Shag point de zeeleeuwen, wat in Jap zijn woorden bijna onze dood was (staat op film). We hadden een prachtige plek gevonden waar tientallen zeeleeuwen lagen. We hebben hier heel lang van staan genieten en toen zagen we bij de picknick tafel in het gras ook een zeeleeuw liggen. We dachten dat hij misschien dood of ziek was en gingen even kijken. We hadden nog best wat afstand +/- 5 m. Maar Jasper maakte een geluid waardoor hij wakker schrok. En wij stonden net op het punt tussen hem en het water, zijn vlucht route. Dus hij kwam recht op ons afgerend met een open bek en een heleboel gebrul waar wij ontzettend van schrokken en het op een rennen (moesten) zetten. We hebben daarna nog op andere punten ook zeeleeuwen gezien maar waren toen toch erg op onze hoede.

We blijven nu twee dagen in Dunedin. Er is hier genoeg te zien en te doen en we hebben het even nodig om een extra dagje pas op de plaats te maken want het doorreizen kost erg veel energie. Al de nieuwe indrukken en het uitvogelen hoe het allemaal werkt, het is echt opstarten. Ja phoe phoe we hebben het zwaar hoor hier, hahah. Morgen vroeg om 9 uur doen we onze eerste ‘excursie’ we gaan kayakken tussen de zeeleeuwen, en naar de rotswand waar de albatrossen verblijven. Jasper is ondertussen al in slaap gevallen. Ik ga ook lekker slapen.

Liefs Jap en Lon