Het gaat hier nog steeds fantastisch. We hebben het echt heel erg naar ons zin en gaan van de ene geweldige ervaring de andere in. We genieten volop. Het is net vakantie. Ik had in het vorige stuk al verklapt dat we gingen paddle boarden die middag (in Punakaiki). We hadden allebei verwacht dat het nog best lastig zou zijn en dat we het echt zouden moeten leren. Het zou natuurlijk stoerder klinken als we zouden zeggen dat het inderdaad heel moeilijk was en we er lang voor moesten trainen en dat jullie dan op de film zien hoe goed we het dan doen, maar dat was niet zo. Het was echt heel erg makkelijk. Het board waar je op staat is heel erg groot, breed en stabiel, een kind kan de was doen. Gelukkig maar want des te meer konden we ons richten op de prachtige omgeving. Super tropisch, heel helder water met grote scholen vissen, veel vogels en prachtige bergen. We hebben hier ook een grote loopvogel (geen kiwi) van dichtbij gezien, voor het eerst niet verstopt in bosjes. We hebben hier heerlijk een tijd gepaddeld, hebben even uitgerust op een mooi strandje, en toen tegen de stroming van de rivier in weer terug. We zijn allebei 1 keer van het board afgevallen, maar dat was bij allebei omdat dan plots het water te ondiep werd en het board bleef steken en wij verder gingen. Het leuke van paddle boarden ten opzichte van kanoën vonden we dat je omdat je staat ook het water goed kunt inkijken. Na het paddelen hebben we lekker gegeten en zijn we onderweg gegaan met al Jap’s camaraspullen en zijn we nog een keer terug gegaan naar de pancake rocks om foto’s te maken bij zonsondergang. En daarna hebben we heerlijk als toetje nog pancake’s gegeten naast de pancake rocks. En toen snel naar bed want de volgende dag wilde we eerst nog een wandeling maken voor dat we naar Arthur’s pass zouden rijden. We dachten dat het een flinke wandeling zou zijn die 2 uur zou duren, dus we waren er extra vroeg voor opgestaan. Toen kwamen we aan bij die flinke wandeling, 15 minuten return.. hahaha! Oke, we waren voor niets zo vroeg opgestaan, maar dat scheelt weer voor de rest van de dag. We hebben er alsnog wel een uur rondgehangen. Het is moeilijk uit te leggen wat er te zien was, Jap en ik hebben gebrainstormd over hoe we het zouden kunnen omschrijven en het komt neer op: een clifwand die van onderuit is uitgehold tot een lange halve tunnel, en dan heel mooi. Daar zullen jullie het mee moeten doen voor nu, de foto’s geven het wel goed weer. Na onze wandeling gingen we de auto in en onderweg naar Arthur’s pass. De route was prachtig, vooral het stuk vlak voor de camping. We hebben onderweg nog een mooie wandeling gemaakt langs een rivier naar een waterval. Er waren veel gratis kampeerplekken op de Arthur’s pass en wij hadden er voor 1 gekozen die wat verder weg lag van de hoofdweg, we hadden van andere reizigers gehoord dat die heel erg mooi was. De weg er naar toe was echt prachtig, we reden door een soort tarwe veld, helemaal afgelegen met alleen maar bergen. We hebben extra langzaam gereden, dit keer niet door de auto, maar omdat we langer van het uitzicht wilde genieten. De camping was ook prachtig, tot onze grote vrienden ons weer vonden.. de sandflies. We hadden al wel horror verhalen gehoord en gelezen bij reviews van campings van andere reizigers maar tot dan toe nog niet meegemaakt. Maar dit was echt te gek voor woorden. Zo veel sandflies. ’s Avonds hebben we in de auto gezeten en gelezen tot we gingen slapen en als we buiten ergens noodgedwongen naar toe gingen moesten we dat rennend en met onze armen zwaaiend afleggen. Er waren zwermen sandflies, dat was echt afschuwelijk. ’s Ochtends werd ik wakker en dacht dat het regende door het constante getik op de tent, maar toen keek ik goed en aan het licht te zien leek er een stralende zon te zijn, die was er ook. Maar er zaten honderden (niet overdreven) sandflies tussen onze binnen en buitentent en die waren constant tegen de binnentent aan het vliegen om er soort van doorheen te kunnen dringen ofzo. Het was echt ongelooflijk. Dus Jap wakker gemaakt en gezegd dat hij eens moest kijken, en die zei ook meteen, ‘Ik dacht dat het regende, maar het zijn gewoon die rot sandflies!’ We zagen er allebei ontzettend tegen op om onze tent uit te gaan en weer de strijd aan te moeten gaan met de sandflies.. We hebben de tent in record tijd afgebroken, terwijl we ondertussen constant bleven lopen en met onze armen aan het zwaaien bleven. We waren van top tot teen ingepakt, alleen ons gezicht was nog zichtbaar, en daar zijn we dus ook gestoken. We hebben in de auto ontbeten na eerst 10 minuten alle sandflies te vermoorden die in de auto zaten. Dat is een voordeel van sandflies ten opzichte van muggen, ze zijn echt uber sloom en heel makkelijk te doden. We hebben alles in de auto gegooid en zijn gaan rijden opzoek naar een plek met minder sandflies en toen hebben we pas weer alles goed opgeruimd en onze tanden gepoetst. We hebben nog wat mooie stops gemaakt onderweg en zijn naar Akaroa gereden, dit ligt op de banks peninsula bij Christchurch. We waren dus weer terug bij ons beginpunt. We hadden de eerste keer bij Christchurch al een stukje gereden van de peninsula en dat was prachtig, dus nu wilde we meer zien van de peninsula, en besloten de kustweg af te rijden.. Wat een stom idee was dat. Ik ga er niet te veel over in detail treden maar wat was dat eng. Nou sta ik niet bekent als een held met rijden in bergen, en is het algemeen bekent dat ik haarspeld bochten enzo eng vind, die hebben we hier in Nieuw Zeeland al zo veel gereden dat ik daar niet meer warm of koud van word. Maar dit was echt echt heel erg eng. Jap liet het niet merken en zegt nog steeds dat het echt wel oké was, maar ik vind echt dat de gene die die weg heeft bedacht niet helemaal lekker is. Maar goed we hebben het overleeft, Jap reed heel goed en heel rustig. En zodra we de mogelijkheid hadden terug te gaan naar een grotere weg hebben we die genomen en was het weer prima. We hebben lekker en ijsje gegeten in Akaroa, een wandeling gemaakt naar de vuurtoren, hebben de boottocht voor de volgende dag geregeld, nog even wat gedronken op een terrasje en toen naar ons hostel. We verbleven op een farm hostel waar we een hutje hadden geboekt met een plexiglazen plafond om sterren te kijken. Het was een hele leuke plek, echt een gezellige boerderij, met een minder gezellige en zelfs angstaanjagende gans. Daar hebben we heel de avond gekletst met een hele groep reizigers uit verschillende landen, Italië, Zweden, Duitsland en Polen, dat was echt heel erg gezellig. En daarna lekker ons hutje in. We hebben lang naar de sterren gekeken, het was heel mooi, het gaf echt het gevoel dat je gewoon buiten lag. En hebben de wekker nog een keer gezet om 3 uur s ‘nachts om er optimaal van te genieten. De volgende ochtend was het wel vroeg op, ’s ochtend was er een yogales tussen de koeienvlaai en daarna op naar de boottocht. We hadden een boottocht geboekt om hector dolfijnen te zien. Dit zijn hele zeldzamen dolfijnen en zijn even zeldzaam/bedreigd als de panda in China, de tijger in India en de gorilla in Afrika. We waren de enige twee voor die ochtend dus dat was echt super luxe! De gids was super aardig en kon heel leuk dingen vertellen en we hebben echt super veel geluk gehad, ook al hebben we niet heel veel dolfijnen kunnen zien. We hebben in totaal 5 dolfijnen gezien en allemaal maar heel even. Ze gaan niet opzoek naar de dolfijnen, de dolfijnen moeten zelf naar de boot toe komen en als ze weg zwemmen gaan ze er ook niet achteraan, dit om het natuurlijke gedrag van de dolfijn niet te verstoren, wat natuurlijk super is. Maar we hebben wel heel veel andere dingen en dieren gezien die ook fantastisch waren. De gids was zelf ook helemaal euforisch omdat het allemaal zo bijzonder was. We hebben namelijk ook een pinguïn gezien, waarvan men wel weet dat die er zitten maar eigenlijk nooit aan land gezien worden. We hebben twee albatrossen gezien, die hij dit jaar nog niet gezien had. Wat zijn die beesten groot joh, die hebben een span wijdte van +/- 3 meter! We konden tussen een rotsboog door varen, omdat het water en rustig genoeg voor was, dat was de tweede keer voor hem. We hebben een baby zeehond gezien. En zo veel vogels had hij nog nooit eerder bij elkaar gezien. Maar het maakt natuurlijk niet uit dat hij zo euforisch was, maar wij waren dat ook, het was fantastisch en dit was ook nog lang niet alles.. We voeren langs een rots waar heel erg veel vogels op zaten en op het moment dat we en precies naast waren begonnen al de vogels tegelijk te vliegen echt vlak over ons heen, dat was echt een magisch National Geografics moment. We een zijn hele mooie grot ingevaren en onder een hele mooie hoge cathedral cave gevaren. Heel het gebied is ontstaan door vulkanische uitbarstingen en we waren op een baai en daar had de wand van de clif echt alle kleuren, het was heel onwerkelijk, paars, rood, oranje, geel, groen, bruin, grijs, zwart een stuk was bijna zilver, het was echt fantastisch mooi, en dan de weerspiegeling in het ontzettend heldere water. Echt onbeschrijflijk mooi, ik krijg er weer kippenvel van als ik er aan terug denk. Alles was zo mooi. Het was die dag sinds lange tijd weer slechter weer, het regende wat af en toe en op de terug weg begon het flink te waaien waardoor het water wat ruiger werd. We zaten op een kleine boot maar die op de grote zeeën wordt gebruikt als reddingsboot, dus de boot had er geen enkel probleem mee. Het was net een super lange achtbaan. Jap en ik stonden op de punt van de boot, hielden ons stevig vast en vooral ik gilde van plezier en van de kriebels in mijn buik van de hoge golven. Dat was echt heel cool. We hadden tot we terug voeren naar de haven nog maar heel even heel snel 1 dolfijn gezien en hadden al bijna de hoop opgegeven dat we er nog meer zouden zien. Maar toen in eens sprongen er toch nog 4 dolfijnen een paar keer op uit het water en draaide om om een stukje mee te varen onder de boot. Het ging heel snel, maar dat was echt heeel erg cool. Helaas kwam er een einde aan. Ik had hetzelfde rondje nog wel 10 keer kunnen doen zonder me te vervelen, het was zo ontzettend mooi, ik denk dat je daar nooit op uitgekeken kunt raken. Naderhand hebben we fish en chips gegeten bij een beroemde fish en chips zaak, hij was ook erg lekker! En daarna met een volle buik weer de auto in, 250 km naar het noorden, naar Kaikoura. Kaikoura staat bekent om de mooie ligging aan de kust, de peninsula, een gezellig centrumpje en om de dieren. Je kunt hier zeehonden, dolfijnen en walvissen zien. Onderweg hier naar toe werd het weer slechter, het begon nog harder te waaien en flink te regenen. Gelukkig zaten we toch in de auto en onze auto kon echt wel een car wash gebruiken. Maar eenmaal in Kaikoura werd het wel droog maar veranderde de harde wind in storm. Toen ik probeerde uit te stappen kreeg ik mijn auto deur bijna niet open van de harde wind. Gelukkig ging de storm rond 8 uur weer liggen, maar toen begon het te plenzen van de regen… We hebben geschuild in de keuken en hebben het heel de avond druk gehad met kletsen. Eerst een stel uit Nieuw Zeeland, die gingen weg en daarvoor in de plaats kwam een stel uit Canada, en later kwam een Maori man van het noorder-eiland. We hebben tot 1 uur in de nacht met hem gekletst. Hij heeft ons geholpen en geadviseerd met onze route voor het noorder-eiland en we hebben veel gepraat over de Maori cultuur. Wat erg interessant en leuk was, het was echt een hele aardige man. Vanmorgen hebben we nog lang gekletst met een stel uit Australië, en toen hadden we zo goed als heel de camping gehad. Hahah, en we zijn weer twee contact gegevens rijker voor mensen die ons willen rondleiden en waar we mogelijk kunnen blijven overnachten. Iedereen is zo aardig! Vandaag hebben we het een beetje rustig aan gedaan, ’s ochtends lekker gefacetimed met het thuisfront. ’s Middags wat rondgewandeld in het centrumpje, wat gelunched en toen een wandeling gemaakt van 3 uur langs de peninsula. Het weer was gelukkig weer prachtig. De wandeling was heel mooi langs de kust. En we hebben weer zeehonden gezien, maar nu echt super super dichtbij. Ik denk dat ze op 2 meter afstand lagen, en in tegenstelling met de andere zeehonden die we hebben gezien, waren deze gewend aan mensen en gingen echt wat interactie aan. 1 lag zich echt heerlijk constant te schuren aan een rots. Dat was heel schattig om te zien. Om weer terug te komen bij onze auto moesten we de berg weer terug oversteken, want we wilde niet weer dezelfde route helemaal terug lopen. En alles stond heel goed aangegeven tot we in een weiland stonden tussen de schapen.. We hadden de kaart van het plaatsje per ongelijk in de auto laten liggen. En we wisten wel in welke richting we moesten lopen om goed uit te komen, maar we wisten niet zo goed of er ook in die richting een pad zou lopen of dat we met een klein omweggetje zouden moeten. Maar gelukkig kwamen we een heel aardig stel tegen die dezelfde kant op moesten en die hadden wel een kaart bij zich. Dus toen hebben we samen de weg uitgevogeld. De terugweg leek ook heel kort te duren, we hebben zo veel gekletst. Hij kwam uit Schotland en zij uit Noorwegen en ze hebben een tijd lang in Den Haag gewoond. Ze waren maar voor 3 weken in Nieuw Zeeland.. Aaii dat is zonde.
We zijn nu ongeveer een maand weg, en ondanks dat we onze familie missen, ben ik blij dat we nog 5 keer deze tijd hebben. We zijn er allebei nog lang niet klaar mee. Ik zou zo graag willen dat jullie ook zouden kunnen zien wat wij zien en voelen wat wij voelen. Het is zo fantastisch. Het is het gelukkig allemaal dubbel en dwars waard om iedereen thuis te missen. Morgenochtend heb ik afgesproken gezellig met Peter, Esther, Job en Floortje te facetimen! Ik kan niet wachten! De volgende stop word Blenheim, in de Malborough region lekker wijn proeven!
Dikke kus van ons