Op dit moment zijn we weer terug op onze geliefde camping The Billabong in Kuranda. En zijn we lekker aan het relaxen totdat we naar Darwin zullen vliegen. Maar nu natuurlijk eerst het verhaal hoe we hier weer beland zijn.
Na de gezellige avond met Jasper en Danique in de bergen op de super goedkope camping, gingen we naar Mossman Gorge. Een plek waar Aboriginals wonen en wat ook echt gerund wordt door de Aboriginals die daar wonen. Hier zijn wat wandelingen te doen en je kan hier het regenwoud verkennen. Je kan hier niet zomaar naar binnen rijden en de Gorge verkennen, je moet hiervoor een bus voor 9 dollar nemen. Deze rijdt dan over een smal slinger weggetje naar het beginpunt van de wandeling. Langs de weg zie je dan een aantal huizen staan, waarschijnlijk van Aboriginals. De wandeling zelf gaf een goede indruk van het regenwoud. Vooral hoe ontzettend groen het allemaal is en hoeveel bomen, planten en planten groeiend op bomen er zijn. Er was alleen heel weinig geluid van dieren en het was erg druk met mensen. Soms liep je echt in een rijtje achter elkaar aan. Dit doet toch wel heel veel af aan zon wandeling en geeft echt een andere ervaring. Je kon hier ook een dreamtime walk doen, dit is een wandeling met een Aboriginal die dan hun verhalen (dreamtime stories) verteld. Echter kregen we echt zo’n toeristisch gevoel bij alles daar dat we er toch maar voor gekozen hebben nog even te wachten. Het gebied rond Darwin zou toch beter geschikt zijn om meer in contact te komen met Aboriginals en meer te leren over hun cultuur. Dus gaan we er ons daar meer in verdiepen. Na de wandeling zijn we weer terug gereden naar onze goedkope camping in de bergen. Hier hebben we de rest van de dag een beetje gerelaxed onder een afdakje. Het regende namelijk de hele dag af en aan, wat natuurlijk wel past het regenwoud. Maar wat natuurlijk niet heel relaxed is om in te kamperen. De volgende dag zijn we nog even terug gereden naar Port Douglas, dit is redelijk vergelijkbaar met Cairns maar dan wat chique. Hier hebben we lekker een beetje gewindow shopt en wat gelunched. De volgende stop werd de Daintree Rainforest, hiervoor moesten we de Daintree rivier oversteken met een pontje. Maar omdat dit nog wel een stuk rijden was van Port Douglas zijn we in Wonga gestopt om te overnachten. De camping werd gerund door een hele aardige man die ons meteen wat tips gaf voor de Daintree. En hij had een kooi vol met Juudjes, oftewel love birds. Eentje was zelfs tam genoeg en kwam bij Lon op haar schouder zitten. Dit zorgde er alleen wel voor dat we thuis wat meer miste. De volgende dag gingen we dan echt de rivier over. Het verhaal gaat dat er geen brug gebouwd kan worden omdat er te veel krokodillen in de rivier leven. Hmmm fijn… Hier kan je ook echt nergens in water zwemmen omdat er overal krokodillen zitten. Helaas, of gelukkig, zagen we tijdens de oversteek geen krokodillen. De weg door het regenwoud slingert heel erg waardoor je niet erg hard kan rijden, en dit werd ook nog eens verergerd door alle regenbuien die overtrokken. We waren onderweg naar onze camping ook nog even gestopt bij een uitkijkpunt, maar hier kon je echt niks van het uitzicht zien omdat we zo ongeveer in de wolken zaten. Onze camping was bij een wildlife park, toen we hier aan kwamen zagen we meteen een Kakatoo op een stok zitten en kropen er een aantal slangen door de bosjes heen. En terwijl we ons aan het registreren waren moest de eigenaar even snel naar buiten omdat een slang er over het gras vandoor probeerde te gaan. Na de lunch zijn we nog even een wandeling gaan doen door het regenwoud. Het was maar een korte wandeling 700 meter En we hadden verwacht dat we er zo mee klaar zouden zijn. Maar er was zo veel te zien en zo veel om foto’s van te maken dat we er ruim een uur over gedaan hebben. Het enige jammere is dat de wandelingen hier allemaal boardwalks zijn. Dit betekent dat je over een aangelegd pad van planken loopt, wat de sfeer van zo’n wandeling toch wel een beetje weg haalt. Het geeft je ook een beetje het gevoel alsof je door Burgers Zoo loopt in hun regenwoud deel, het voelt allemaal een beetje aangelegd. Maar de regen zorgde ook weer voor een bevestiging dat het echt een regenwoud is. De rest van de dag hebben we in de keuken van de camping geschuild voor de regen en lekker wat foto’s bewerkt, gelezen en gekletst. De volgende dag stond cape Tribulation op het programma. Dit is de plek waar het oudste regenwoud van Australië ( the Daintree) het Great Barrier Reef elkaar ontmoet. Dit zou speciaal en erg mooi moeten zijn. We hadden gehoord dat je dan eerst door een stuk regenwoud loopt en dat je dan op een mooi strand komt. Helaas viel het allemaal wel tegen. Vanaf de parkeerplaats stond je namelijk meteen op het stand en het strand was mooi maar eigenlijk niets bijzonders in vergelijking met wat we al hebben gezien. En helaas kun je ook niet van het rif genieten hier door al de krokodillen. De vrouw die was opgegeten waar Lon over geteld had in haar vorige stuk was op het strand naast cape tribulation opgegeten. Onze verwachtingen van Cape trib waren te hoog. Dit was eigenlijk het geval van de hele Daintree Rainforest en Cape Tribulation, het was allemaal minder bijzonder dan we verwacht hadden. Want van de Daintree forest hadden we ook een beeld in ons hoofd om op avontuur te gaan in de jungle. Maar de langste wandeling die je door het regenwoud kon doen was 1,2 km. En die 1,2 km was nog steeds heel mooi hoor, maar je had niet het gevoel dat je in de jungle jungle was. We wilde vanaf Cape tribulation nog even naar het strand toe wandelen waar die vrouw was opgegeten omdat dit wel een mooie wandeling en een mooi strand scheen te zijn. Echter zijn we na een klein stukje lopen toch maar omgedraaid, want er was niemand anders aan het wandelen. En … we waren bang dat er om elke hoek een krokodil zich schuil hield om ons op te eten. Gelukkig kwamen we er geen tegen. Maar schijterts als we zijn hebben we toch maar besloten om te draaien. En dus zijn we maar opzoek gegaan naar een camping om daar nog wat te chillen. Het was gelukkig wat beter weer geworden, de regen was grotendeels gestopt en de zon kwam af en toe ook even kijken. We hadden alleen gehoord dat het de volgende dag alweer zou gaan regenen, fijn… zo’n regenwoud. Bij de camping konden we meteen een krokodillen tocht boeken voor de volgende ochtend. We wilde namelijk wel krokodillen zien, veilig vanuit een boot natuurlijk, voordat we de Daintree zouden verlaten. We hadden namelijk tot nu toe nog geen krokodillen gezien, gelukkig….. s ‘Avonds zijn we nog ergens heerlijke pizza gaan eten, zo’n echte Italiaanse uit een steenoven, heerlijk. De volgende ochtend moesten we een beetje op tijd opstaan omdat we sinds lange tijd weer ergens moesten zijn op een bepaalde tijd, bij de krokodillen tour. Hierbij gingen we een uurtje met een boot over de rivier varen door het regenwoud, op zoek naar krokodillen. En we zagen bij het wegvaren al meteen een krokodil op de kant liggen. Onderweg zagen we nog een aantal krokodillen. Het waren maar kleintjes. Het enige mannetje in dat gebied was namelijk de krokodil die die vrouw had opgegeten een aantal weken geleden. Deze was daarom recent afgeschoten met de hulp van de schipper die ons nu aan het rond varen was. In eerste instantie vonden we dit heel vreemd, de vrouw was zo dom om daar te gaan zwemmen in de nacht terwijl ze wist dat er krokodillen waren. Wat kan die krokodil daar nu aan doen, die volgt gewoon zijn instinct. Het was later dat we hoorde van Sharkie, onze vriend op de Billabong, dat die krokodillen een smaak ontwikkelen voor mensen. Zodra ze er emaal 1 gegeten hebben willen ze niet meer anders. Deze krokodillen gaan dan doelbewust opzoek naar mensen om ze op te eten, en dus op ze jagen. Dat was de reden dat deze krokodil wel afgemaakt moest worden. Na de krokodillen tocht gingen we weer op weg naar het Zuiden, terug met het pontje naar Ellis Bay. Dit plaatsje waren we al een keer voorbij gereden en de camping hier zag er heel mooi en relaxt uit. Het was aan het strand of eigenlijk bijna op het strand, het was hier alleen erg druk en de prijs viel ook wel een beetje tegen. Maar goed het was een mooie tussenstop op weg naar onze volgende bestemming, De Billabong in Kuranda. Onze geliefde camping waar we met zoveel plezier hebben gestaan. Hier gingen we de volgende dag naar toe op weg, maar aangezien het weekend was gingen we eerst nog even langs Rusty’s market in Cairns. Hier hebben we lekker wat goedkope fruit en groente gekocht. Daarna zijn we nog even koffie gaan drinken in een leuk koffietentje waar we de nodige dingen konden regelen op internet. Zoals contact met thuis, foto’s op instagram zetten en ons dagboek bijwerken wat toch altijd veel tijd kost. Ook hebben we wat mogelijkheden proberen uit te zoeken waar ik mijn surfboard zou kunnen verkopen. Dit was namelijk nog steeds niet gelukt en we begonnen er toch wel een hard hoofd in te krijgen dat het nog zou lukken. We hadden op internet een cashconverter gevonden alleen was deze dicht op Zondag, we hoopte dus dat we hem hier de volgende dag konden verkopen. Hierna zijn we doorgereden naar de Billabong waar we heel warm en enthousiast onthaald werden door Sharkie. Hij had ons gemist en vond het heel leuk dat we weer terug waren. We werden meteen uitgenodigd om bij hem op de veranda te komen zitten om bij te kletsen en om daarna in de Saloon naar wat live muziek te komen luisteren. Hier maakte we ook meteen kennis met Toby uit Engeland die op het moment in Kuranda aan het werk was en hier ook wel een tijdje zou blijven. ’s Avonds ging Sharkie ook nog met een groep Chinese een tour doen met een grote militaire truck. Hiermee rijden ze dan over het terrein over steile bergen en smalle padjes door het bos. En Sharkie nodigde ons ook nog uit om mee te gaan, er waren namelijk maar 4 Chinese die meegingen terwijl er 25 mensen in de Truck konden. En het had veel geregend de afgelopen dagen dus het pad zou nat zijn, wat extra gewicht in de auto kon dus geen kwaad. Dit wilde we natuurlijk wel en dus sprongen we meteen voor in de Truck. Het was echt heel leuk, het duurde maar een kwartier. Maar we gingen echt over zoveel steile bergen omhoog en naar beneden en reden door rivierbedingen. Het was net een achtbaan maar dan iets minder spannend, Lon wilde zo weer. De volgende dag gingen we weer naar Cairns om te proberen mijn Surfboard te verkopen. Bij de Cashconverter konden we 60 dollar krijgen voor mijn surfboard, omdat er gewoon geen markt is voor surfboarden in Cairns. Je kan er namelijk niet surfen. Dit vond ik toch wel heel weinig, maar het was een laatste optie als ik niets anders zou kunnen vinden voordat we zouden gaan vliegen. Daarna zijn we ook nog langs wat surfshops geweest maar deze verkopen zelf helemaal geen surfboarden, alleen surfkleding. Er was wel een vrouw die in de surfshop werkte die geïnteresseerd was in mijn surfboard. Maar deze wilde er een tafel van maken, dus bood ze niet meer dan 70 dollar. Dit was natuurlijk wel een verbetering maar niet was ik gehoopt had voor mijn surfboard te krijgen. In Noosa, waar er nog wel golven waren, had ik hem kunnen verkopen voor 250 dollar. Ik wilde dus toch nog even verder kijken of ik er dan niet tenminste 100 dollar ergens voor kon krijgen. Gelukkig had ik nog een aantal dagen om te kijken of ik dit voor elkaar kon krijgen. We zijn dus maar weer onverrichte zaken terug gegaan naar de camping. Hier zagen we een gouden auto staan…. Dat kon maar 1 ding betekenen, Danique en Jasper, die we eerder al hadden ontmoet in Palm Cove en in de bergen bij Mossman Gorge, hadden ons advies opgevolgd om naar deze camping te komen. Hier hebben we dus lekker de rest van de dag mee zitten kletsen. De dagen erna hebben we eigenlijk weinig gedaan. We hebben veel met Danique en Jasper opgetrokken en veel samen gegeten. Zij hebben wat meer echte kampeer spullen gekocht omdat ze hier langer zijn. Dus zij hadden ook een Dutch oven, waarmee je gerechten kan maken op een houtvuurtje, en een BBQ die je over een houtvuurtje kan zetten. We hebben dus twee dagen veel hout gehakt en vuurtjes gemaakt om heerlijk op te kunnen eten. Een keer heeft Jasper pizza gemaakt in zijn Dutch oven, dat was echt heerlijk. En de volgende dag hebben we lekker geBBQ’t. Het is heel leuk om op zo’n manier te koken, omdat je geen gas of iets nodig hebt. Alleen maar hout uit de natuur, het voelt als veel puurder koken. Alleen kost het erg veel tijd… Het was daarom wel goede dag besteding omdat we dan s’ ochtends gingen hout hakken en hout sprokkelen en dan aan het einde van de middag moest je beginnen met een vuurtje maken om daar later op te kunnen koken. We zijn ook nog een paar keer naar Kuranda gegaan om over de markt te struinen en wat dingen te regelen voor de nieuwe baan van Lon. Maar voor de rest hebben we voornamelijk gelezen, gechillt en gekletst met heel veel mensen. Zo waren er nog meer Nederlands op de camping aangekomen, Lotte en Tom, die ook voor een jaar door Australië aan het reizen zijn op een working/holiday visum. Zij bleken toevallig op weg naar het Zuiden te zijn (Lees: meer surf mogelijkheid) en wel bereid om een surfboard te kopen. Ik heb hun meteen mijn surfboard laten zien en uitgelegd dat het een perfect beginnersboard was en dat ik het wilde verkopen maar dat er weinig mensen interesse hadden. Gelukkig zagen ze het board eigenlijk meteen al helemaal zitten en wilden ze het wel kopen. Dus heb ik eindelijk na heel veel moeite mijn surfboard kunnen verkopen voor 100 dollar. Dit is natuurlijk wel heel weinig maar goed het is beter dan de 70 en ik weet dat hij in goede handen is. Gister hebben we ook nog een spelletjes middag gehouden, waarbij we eindelijk ons ligretto spel hebben gespeeld. Dit slepen we al 5 maanden met ons mee maar hebben we nog geen een keer gespeeld. Iedereen vond het heel leuk om te spelen en werkte erg verslavend. We waren met een hele grote groep, Danique, Jasper, Tom, Lotte en Toby de engelse jongen. Vandaag hebben we de Nederlanders uitgezwaaid want de twee Nederlandse stelletjes rijden verder naar het zuiden. Maar we houden met iedereen contact en als ze weer terug zijn in Nederland gaan we elkaar zeker opzoeken. We zullen hier op de camping blijven totdat we naar Darwin vliegen over 5 dagen.

Het blijft gek dat als je op reis bent voor zo lang dat alles in Nederland gewoon doorgaat. Mijn vader is met pensioen gegaan en had een grote receptie en lezing waar we niet bij konden zijn. Nienke is afgestudeerd en heeft al een tijdje een vriendje die we nog niet ontmoet hebben. Mijn oma is naar een verzorgingstehuis gegaan. Er zijn etentjes waar iedereen bij is behalve wij. Hier voelt het alsof iedereen thuis even gestopt is met leven en dat het pas weer door gaat als we thuis zijn. Dat is natuurlijk niet zo, maar het is toch gek dat er allemaal belangrijke veranderingen zijn waar wij niet bij zijn.

Als we het volgende verhaal schrijven zullen we in Darwin zijn en zullen we weer veel nieuwe dingen zien en indrukken op doen. Tot schrijvens,

Liefs,

Jap en Lon