Het heeft weer even op zich laten wachten. Maar er was te veel leuke afleiding om tijd te maken voor het stukje. We hebben weer zo veel gedaan en zo veel beleeft dat het me nu al moeite kost om alles te herinneren. Des te beter dat we het opschrijven. Zoals we al hadden gezegd bleven we nog een nacht op Etty Bay om nog een dagje te relaxen. En dat hebben we ook gedaan. We hebben heel heel weinig gedaan. Heerlijk! Dat zal zo wennen zijn als we over 1,5 maand weer naar huis gaan. Over 2,5 week vliegen we naar Darwin en dan begint het laatste deel van de reis, dat is nog wel een maand. Maar voorheen voelde alsof het einde nog lang niet dichterbij kwam, maar nu toch al wel. We hebben al bedacht wat we als eerste willen eten als we thuis komen: Andijviestampot!! Ohh daar hebben we allebei zo’n zin in. We eten hier lekker, maar gemakkelijk. Echt op zijn campings. Maar goed weer verder over onze avonturen. Na Etty bay zijn we naar de Tablelands gegaan. En daar zijn we lang blijven plakken, ongeveer 1,5 week, eerst een nacht in Milla Milla, toen een nacht bij Lake Eachem en toen ruim een week in Kuranda. Rond Milla Milla waren heel veel watervallen. De Josephine Falls, dit was geen mooie waterval, maar je kon met de waterval mee naar beneden glijden. Dat klinkt natuurlijk super leuk en van te voren dachten we dat we dat misschien ook wel zouden gaan doen maar we hebben eerst even staan kijken hoe het bij de rest verliep. Maar een groot deel van de mensen hadden toch aardig wat moeite het koppie boven water te houden en hadden moeite met de sterke stroming. Jap en ik vonden het iets te spannend dus hielden we het alleen bij kijken. Daarna gingen we door naar een ronde van 15 km waarin 3 watervallen te zien waren. Zillie falls, Ellinjaa falls en Milaa Milaa falls. Ellinjaa was hiervan de mooiste waterval. En onderaan Milaa Milaa falls kon er gezwommen worden. We waren alleen de enige hier in het begin en iedereen hier weet dat er in de wateren van Cairns veel krokodillen zitten. En die kun je maar beter niet tegen komen als je aan het zwemmen bent. De zoet water krokodillen schijnen niet gevaarlijk te zijn, maar de zout water krokodillen wel. Dat is 2 weken geleden ook nog bewezen, toen is er namelijk een vrouw opgegeten door een krokodil, en als ik bedoel opgegeten is het ook echt opgegeten, er is niets van haar terug gevonden. Dit was alleen een stomme actie van de twee dames die gingen zwemmen. Ze hadden te veel gedronken en zijn om half 11 ’s avonds gaan zwemmen in een water waar overal borden stonden dat je uit moet kijken voor krokodillen.. Ja.. Maargoed, wij denken wel 4 keer na voordat we gaan zwemmen. En van de Milla Milla falls hadden we gehoord dat je er kon zwemmen. Maar als er dan niemand in het water ligt blijf ik er toch liever uit. Ik wil eerst andere mensen erin zien en zien dat die niet worden opgegeten, en dan durf ik er wel in. We hebben bij die waterval even lekker gezeten en een appeltje gegeten en toen kwam er al een groep die ging zwemmen. Die werden niet opgegeten maar die kwamen wel vrij snel blauw van de kou het water uit. Dus geen zwemmen voor ons die dag. Toen we alle watervallen hadden bekeken zijn we doorgereden naar de camping. We hadden van te voren al een camping uitgezocht waarbij ze garandeerde dat je platypus oftewel vogelbekdieren kon spotten. Aan de camping zat namelijk een kleine rivier waar er +/- 13 van in zitten. Normaal zijn die heel moeilijk te spotten omdat ze heel verlegen zijn. Maar deze waren dat niet. Ze waren vrolijk aan het rondzwemmen waardoor wij ze mooi konden bewonderen. Het zijn maar hele kleine beestjes, ik had ze veel groter verwacht. We waren die nacht de enige op de camping samen met de caretakers. Lekker rustig. Het gebied waar we nu zijn is tropisch en er is veel tropisch regenwoud. Tropisch regenwoud bestaat niet zonder veel regen. Het is dan nu wel droog seizoen, maar alsnog regent het hier meer dan gemiddeld dan in de rest van Australië. En het plaatsje waar we die nacht verbleven bewees dit aan ons. Het heeft daar continu heel hard geregend, bah. Maar gelukkig zaten we in onze camper lekker droog. De volgende dag zijn we nog wat opgeschoven in de Tablelands en hebben we verschillende dorpjes bezocht en hebben we een wandeling gemaakt naar de big fig tree. Een enorme massa van verschillende vergroeide bomen die allemaal takken en wortels in en om elkaar heen groeien wat een heel bijzonder gezicht geeft. Het is in ieder geval gigantisch, dat was heel indrukwekkend. Daarna weer lekker een camping opgezocht aan een mooi en groot meer (Lake Eacham). Dat was net als iedere dag een heel gezellige dag. De volgende dag was ook heel gezellig toen zijn we naar Kuranda gegaan, naar de billabong camping en daar zijn we een week blijven hangen. Het was er zo gezellig, de camping was spot goedkoop, de omgeving was mooi en we zaten ook nog dicht bij de stad (Cairns). Maar wat nog wel het meest fantastische was aan de camping waren de kangaroo’s. Het waren gewoon wilde kangaroo’s maar er waren er iedere dag wel 6 op de camping. En die beesten zijn zo grappig, en je kon ze voeren en lekker kriebelen. Ze hebben een plekje tussen hun voorpoten waar ze zelf niet bij kunnen met krabben, en ze vinden het fantastisch als je ze daar kriebelt. Dan gaan ze helemaal tegen je hand aan hangen en op de grond liggen en als je stopt laten ze merken dat ze meer willen. Heeel heeel schattig. De caretaker van de camping was ook heel aardig en vooral heel grappig. Officieel heet hij Dave, maar als zoveel Australiërs word hij liever aangesproken met zijn bijnaam, Sharkie. We hebben allebei eigenlijk niet gevraagd waar die bijnaam vandaan komt. We waren daar op de camping met een vrij grote club mensen die er allemaal wat langer stonden. Het was over het algemeen heel rustig op de camping en iedere dag kwamen en gingen er wel een paar. Maar we hadden een hele gezellige harde kern. In het gezelschap zat ook een Australisch stel die Australië rond reizen als muzikanten. Dus iedere dag was er gezellig muziek bij het kampvuur. Jap heeft bijna iedere avond wel een kampvuur gemaakt wat heel lekker warm en gezellig was natuurlijk, maar wat er wel voor zorgde dat hij iedere avond gigantisch smerig naar de rook stonk. In die lange baard van hem blijft die geur lekker lang hangen, bah. We hebben een aantal dingen gezamenlijk gedaan met de groep, dat was echt heel gezellig. Zo zijn we een middag met zijn alle in Port Douglas, een uur rijden verder op, naar een optreden gaan kijken van een vriend van Trudy en Phill (de muzikanten). En we zijn een middag met zijn alle naar Granite Gorge gegaan. We gingen daar eigenlijk naar toe om te zwemmen, maar het water zat vol met planten en schilpadden en het water zag helemaal bruin, niet heel aantrekkelijk om te gaan zwemmen dus. Dus dat werd alweer geen zwemmen. De omgeving had wel nog andere leuke dingen, zoals rock wallaby’s en hele grote rond uitgeslepen rotsen waar je over heen kon wandelen. Ondanks dat we op de camping heel veel kangaroo’s hebben en wallaby’s wel op kangaroo’s lijken vonden we de wallaby’s toch weer het hoogtepunt van de dag. Er was ook een Walibi met nog een heel kleine Walibi in haar buidel. Die kleine was de hele tijd naar buiten aan het kijken en heel mooi voor jap aan het poseren op de foto. Verder hebben we nog heel veel andere leuke dingen gedaan. We zijn naar een vlindertuin geweest. Kuranda zelf heeft hele leuke markten in het regenwoud met heel veel leuke eet tentjes en souvenirs. In een winkel in Kuranda waar ze Aboriginal art verkochten hebben we een prachtig doek gekocht met een schildering erop van een Aboriginal man. We wilde al langer een mooi Aboriginal souvenir kopen. Maar alle souvenirs die we tot nu toe hadden gezien sprak ons niet echt aan en hadden we het idee dat het allemaal massa productie was en het werd niet eens verkocht door een Aboriginals. Maar op dit werk werden we meteen verliefd. Het was echt heel erg moeilijk kiezen zelfs. We hadden er 3 die we heel erg mooi vonden van dezelfde kunstenares. En we hebben nu de mooiste gekozen vonden we. We zijn er heel erg blij mee. Verder zijn we samen nog naar Cairns geweest want in het weekend hebben ze daar een hele grote markt met veel groente en fruit. En omdat het hier zo tropisch is is het fruit dat ze verkopen ook allemaal tropisch. En thuis betaal je daar natuurlijk allemaal heel veel geld voor. Op de markt was dat allemaal super goedkoop. Het meeste tropische fruit was rond de 3 dollar per kilo (+/- 2.10 euro per kilo). We hebben lekker, passievrucht, custard apple, nashi peren, soort van lychee’s en dragonfruit gekocht. En natuurlijk heel veel lekkere groentes. Verder stond voor Jap natuurlijk zijn duikbrevet op de planning. Hiervoor had hij eerst twee dagen theorie en zwembad training in Cairns, en daarna 3 dagen en 2 nachten op de boot. Het snorkelen gaat bij mij nu al een heel stuk beter. Maar duiken is voor mij echt nog een brug te ver. Dus Jap ging dit lekker in zijn eentje doen. Hieronder straks meer over zijn ervaring met het duiken. Hij maakte op die twee eerste dagen lange dagen, hij moest er ’s ochtends al om half 9 zijn en kon pas weer om 17:30 uur worden opgehaald. En ik heb me in die tijd lekker in Cairns vermaakt. Dat was wel gek. Want toen kwamen we er achter dat we de hele vakantie eigenlijk nog helemaal niet zonder elkaar zijn geweest. Jap ging natuurlijk in Australië veel surfen, maar dan was ik er alsnog altijd wel bij op het strand. Ik was in ieder geval altijd in de buurt. En nu ging hij echt iets alleen doen zonder mij. Dat was best heel gek. Maar ook wel lekker. Lekker in mijn eentje door de stad struinen. Al kwam op de eerste dag in de middag Diana, een meisje uit Italië die ook op de camping stond, me gezelschap houden. We zijn toen samen gezellig naar een gratis kunst museum geweest en hebben we lekker aan de lagoon gechilled. In Cairns was, net als in Brisbane en in Arlie beach, zo’n soort zwembad in de stad. Dus daar hebben we heerlijk in de zon gelegen. We hebben gezellig samen gelunched. Dat was echt heel erg gezellig. Op dag twee van Jap zijn cursus was ik wel helemaal alleen maar heb ik me ook weer prima vermaakt. Heerlijk wat door de stad gelopen, wat dingetjes geregeld en weer lekker aan de lagoon gelegen. ’s Middags ging jap met alle mensen van de cursus lunchen bij een hamburger tent, dus toen ben ik gezellig aangesloten om ook de andere mensen te leren kennen die ook mee gingen op de boot voor die 3 dagen. Ik miste Jap wel heel erg die 2 dagen maar ik heb me ook heerlijk vermaakt en ze vlogen voorbij. Na die dagen werd het tijd om afscheid te nemen op de Billabong. De volgende ochtend moesten we om 6:20 uur al verzamelen bij Prodive om te vertrekken naar het Great Barrier Reef. We hadden er allebei echt super veel zin in. En jap al helemaal die kon niet wachten om zijn geleerde skills toe te passen op zo’n speciale duik locatie. Het was een vrij intensief programma Jap zou in 3 dagen in totaal 9 duiken doen. En ik kon lekker doen waar in zin in had ik ben niet 9 keer gaan snorkelen, dat was voor mij niet nodig ik ben 5 keer gaan snorkelen. Ik had verwacht en gehoopt dat er meer mensen mee zouden gaan als ik, partner of reisbuddy wil duiken maar de ander niet, die gaat alleen snorkelen. Maar helaas, ik was de enige snorkelaar die meeging. Hier baalde ik best van, want het snorkelen ging goed nu, en ik had ook wel het idee dat ik zonder jap zou durven. Maar ik hielt me daarbij wel vast aan het idee dat er dan gewoon andere snorkelaars in het water zijn en waar ik eventueel achteraan kan zwemmen. Het voelt gewoon anders als er ook nog andere mensen om je heen zijn of dat je helemaal in je uppie in de grote oceaan aan het dobberen bent. Maar gelukkig begon het goed, want Jap kreeg te horen dat hij ’s ochtends 2 duiken had en ’s middags tijd om te snorkelen. Voor een andere jongen in de curcus was die andersom, die had ’s ochtends snorkelen en ‘smiddags 2 duiken. Dus voor de eerste dag had ik al mooi snorkelbuddy’s. Op dag twee voelde een Nederlands meisje zich niet lekker en die wilde het even rustig aan doen en in ieder geval de ochtend niet duiken, maar wel met mij snorkelen, yes! ’s Middags had ik geen buddy maar we verplaatste steeds naar een nieuwe plek in het rif en ik had mezelf overtuigd dat ik het moest gaan proberen. En Jap was die middag gecertificeerd dus die mocht met zijn duikbuddy gaan duiken, dus ik dacht als ik nou ga snorkelen blijf ik soort van bij hun, maar zijn hun diep en ik ondiep en kan ik hun zien. Dan kan ik jap ook nog eens zien duiken ook. De eerste dag en de tweede ochtend was er geen zuchtje wind en het water was zo glad als een spiegel, maar die middag was er wat wind gekomen en stonden er wat golven.. Ik mocht van mezelf me er niets van aantrekken en moest het proberen. Gewoon dapper zijn, zo moeilijk is dat niet toch, het gaat al zo veel beter, nu nog de laatste stapjes. Het ging goed, opzich. Ik ben tien minuten in het water geweest, ik heb Jap en Lisa samen een stuk kunnen zien duiken wat heel vet was. Maar de vissen op deze plek waren echt heel groot en die lagen allemaal aan het wateroppervlak. En ik vond de golven toch ook wel heftig. Dus na tien minuten het te hebben volgehouden en die tien minuten mezelf constant moed te hebben in blijven praten ben ik toch maar omgedraaid en terug gezwommen naar de boot. Het is uiteindelijk voor de fun en omdat het leuk moet zijn, en zo in mijn eentje vond ik het niet leuk en kon ik er niet van genieten. Misschien komt dat nog wel, maar ik vond het in ieder geval al stoer van mezelf dat ik het geprobeerd heb. Op de laatste dag was er een meisje die niet meer mocht duiken omdat ze binnen 24 uur ging vliegen, dus die ging met mij snorkelen! Het snorkelen was echt echt echt fantastisch. Ik krijg helemaal kriebels als ik er aan terug denk. De Whitsundays waren prachtig, en moeilijk te vergelijken met hier, want dat was eigenlijk gewoon ook toch weer heel anders. Maar het was echt oooh zo mooi! En ik wilde zo graag schilpadden en Nemo zien tijdens het snorkelen en ik heb 3 schildpadden gezien en 2 Nemo’s! Zo vet. Maar het koraal was zo mooi en zo divers, en het waren steeds soort van bergen en wanden vol koraal en de kleuren waren prachtig. Er wordt natuurlijk heel veel geschreven over het Great Barrier Reef en dat het helemaal aan het verbleken zou zijn en aan het afsterven is. Je ziet inderdaad wel dood koraal, maar wij hebben het natuurlijk niet 10 jaar geleden gezien. Maar alsnog, het was echt fantastisch mooi. De sfeer op de boot was ook heel erg goed, er waren 32 mensen aan boord, wat natuurlijk best veel is. Maar het was een heel leuk divers gezelschap. En iedereen ging leuk met elkaar om. Jap en ik hadden samen een heel klein slaapkamertje met een stapelbedje er in. En het eten was heerlijk. En van al dat duiken en snorkelen wordt je hongerig dus we hebben goed en veel gegeten. Het was echt een ervaring die ik in ieder geval nooit meer zal vergeten en die echt heel bijzonder was. En dan was ik nog maar aan het snorkelen. Jap zal nu schrijven over zijn ervaring met het duiken:

Zoals Lon al vertelde begon het duiken voor mij in het zwembad en met theorie in het klaslokaal. Het was inderdaad heel raar om zonder Lon iets te doen. We waren zo gewend om dicht bij elkaar te zijn. De eerste dag was het de hele ochtend filmpjes kijken en vragen maken en daarna de hele middag lekker ronddobberen in het zwembad. Dit was de tweede dag juist precies omgekeerd. In en rond het zwembad leerde je hoe je je apparatuur uit en in elkaar moest zetten en welke handgebaren je wanneer nodig hebt. En natuurlijk moesten we ook buddy’s maken, hierbij werd ik gekoppeld aan een oudere Amerikaan die voor Disney pretparken ontwierp. Ik dacht in eerste instantie dat dit wel goed zou komen, hij was een tijd zweminstructeur geweest. Alleen bleek al snel dat hij niet erg snel van begrip was en niet erg handig met apparatuur….. heb ik weer. De eerste zwembad middag was voornamelijk gevoel krijgen voor je drijfvermogen en hoe je dat kan regelen en wennen aan het ademen door zo’n mondstuk. De zwemochtend bestond uit wat je moest doen in een noodgeval, bijvoorbeeld als je lucht op is. Hierbij ga je dan ademen door het reserve mondstuk van je buddy. Echter ging het hier bij de Amerikaanse meneer toch een beetje fout, hij ging namelijk te snel omhoog waardoor zijn reserve mondstuk uit mijn mond werd gerukt en ik op 4 meter diepte even zonder zuurstof zat. Gelukkig ben ik erg comfortabel in het water en had ik snel mijn eigen mondstuk gevonden. Maar als dit was gebeurt op 15 meter diepte in de oceaan en mijn lucht was echt op dan was dit wel echt een probleem geweest. Ik voelde me hierna dus niet echt heel veilig met de Amerikaan als buddy. En uiteindelijk duik je met een buddy zodat je veiliger bent in geval van noodsituaties. Gelukkig bleek aan het einde van de eerste 2 dagen dat de meneer niet mee ging met ons op de boot en ik dus rustig een andere buddy kon uitzoeken. Dit werd Lisa, een meisje uit Cairns zelf, die alles ook snel door had en op hetzelfde tempo werkte als ik. Ook moesten we ons masker af doen en weer op zetten onderwater en hem daarna klaren (leegmaken). Dit is echt het naarste van de hele cursus. Omdat je neus aan het water word blootgesteld, wat er voor zorgt dat ik automatisch me adem ga inhouden. Je moet je zelf er dan echt toe dwingen om te blijven ademen op een normale manier. Aan het einde van de twee dagen moesten ook nog een theorie examen halen, hierbij moest je 40 van de 50 goed hebben om verder te mogen. Gelukkig had ik maar 2 fout en kon ik dus verder met de cursus de volgende dag. Tijdens de 3 dagen durende tocht op het Great Barrier Reef, moest ik nog 4 duiken maken om mijn duikbrevet te halen. Tijdens deze duiken moesten we nog een paar oefeningen doen op de bodem van de oceaan. Deze waren vergelijkbaar met de oefeningen die we hadden gedaan op de bodem van het zwembad maar dan op de bodem van de oceaan op 15 meter diepte. De rest van die duiken konden we samen met de instructeur lekker het rif verkennen. Dus terwijl we aan het trainen waren voor ons duikcertificaat, konden we het beroemdste rif op de wereld verkennen. Dat was echt echt zo fantastisch mooi!!! We zagen stingrays, haaien, kleurrijke zeeslakken, super mooi koraal en allemaal soorten vissen. Gewoon te veel om op te noemen. Ik merkte dat de eerste keer duiken nog wel spannend was, maar dat het daarna steeds natuurlijker werd. Het ademen door het mondstuk was niet meer zon probleem en alles voelde veel makkelijker. Hierdoor ging ik ook steeds meer van de omgeving en de natuur genieten. Het is wel jammer dat je veel op elkaar moet wachten tijdens de duikcursus. Niet iedereen is even snel en daardoor krijg je het snel koud doordat je veel stil zit op de bodem van de oceaan. En dat stil zittend op de bodem van de oceaan is ook heel vreemd want dan zit je met 8 andere op de 15 meter diep oefeningen te doen. Dat moet er heel vreemd uit zien. Na de lunch op de tweede dag waren we eindelijk gecertificeerde duikers en toen konden we dus voor het eerst zelf met je buddy het rif gaan verkennen zonder instructeur. Dat was echt een geweldige ervaring, lekker met zijn tweeën op verkenning uit met alle ruimte van de wereld. Maar het was toch ook wel spannend, omdat je dan echt op je buddy en jezelf bent aangewezen om alles goed en veilig te doen. Nadat je je certificaat had gehaald was er ook nog een mogelijkheid om voor een volgend certificaat te gaan, adventure diver. Hiervoor moest je dan nog 3 specialisaties doen. Dit leek me echt heel gaaf en goed zodat je meer ervaring en mogelijkheden hebt met duiken voor later. Er waren maar 2 andere van de 16 beginnende duikers die dit ook gingen doen. De eerste specialisatie was een nacht duik, hierbij moesten we in het donker met alleen een zaklamp en een kompas navigeren. Na deze oefening konden we, net als de andere duikers, lekker rond zwemmen met de instructeur. Maar bij volgende nachtduiken kan ik zelf met een buddy op pad gaan en hoef ik niet meer achter een instructeur aan te zwemmen. Op de plek waar we de nacht duik deden woonde een schildpad van over de 100 jaar oud. Deze sliep 90% van de tijd in dezelfde grot, en hij was echt enorm!!! Pak een gemiddelde keukentafel en bekijk hoe groot die is en je weet hoe groot die schildpad was. Echt zo enorm. En we zagen ook veel haaien, omdat deze ‘s nachts jagen. Het was echt een hele bizarre ervaring zo in het donker onderwater zwemmen met alleen het licht van je zaklamp. De volgende specialisatie was op de laatste dag, hierbij gingen we een diepte duik doen. Omdat je met een open water certificaat alleen maar tot 18 meter mag duiken wilde ik dit graag doen. Want door dieper te mogen duiken komen meer en meer plekken in aanmerking om te gaan duiken. De diepte duik ging tot 30 meter, hierbij kan het zijn dat je last van narcosis krijgt. Dit is een toestand waarin je een soort van dronken word. Sommige mensen gaan dan bijvoorbeeld hun mondstuk uit doen en de vissen zuurstof geven of andere rare dingen. Daarom moesten we een spelletje doen met de instructeur op die diepte om te kijken of je hier last van had. Hierbij stak de instructeur een aantal vingers op en moest jij de vingers opsteken die hij niet had opgestoken. Dit ging me gelukkig goed af, ook al voelde ik me wel gek in mijn armen door de druk. Tijdens deze duik kwamen we tot 27.8 meter en daardoor mag ik dus hierna tot 30 meter duiken. Hierdoor hoef je bij de meeste duikplekken wat minder op je diepte meter te letten dan met je gewone open water certificaat. Hierna gingen we nog even lekker rondzwemmen en liet de instructeur ons verschillende zeekomkommers voelen. Die zijn echt heel raar, de onderkant blijft aan je hand plakken en bij sommige was de bovenkant hard en stekelig en bij andere juist zacht en heel slijmerig. De laatste specialisatie koos ik onder water fotografie waarbij ze wat uitlegde over hoe je het beste foto’s onderwater kon maken. Dit moest je dan tijdens de duik toe passen. Het stelde niet erg veel voor dus ik had al snel mijn laatste specialisatie binnen waardoor ik nu officieel een Adventure Diver ben. Wooeehoeee. De laatste duik van de tocht heb ik de meest mooie dingen gezien, vooral omdat ik nu veel meer op me gemak ben met duiken en je alles beter in de gaten hebt. De laatste locatie waar we gingen duiken was ook echt de mooiste. Hier heb ik rif haaien gezien, een schildpad van echt heeeeeeeel dichtbij, ik heb twee soorten nemo’s gezien, een steenvis (heeeel giftig) en te veel soorten koraal en andere vissen om op te noemen. Het was echt fantastisch! De tocht was echt zo’n bijzondere ervaring, het duiken was echt zo gaaf, het rif was echt zo mooi en de mensen waren allemaal heel aardig. Ik ben echt verslaafd geraakt aan het duiken en ik wil het zo graag weer doen, als het kon had ik zo weer de hele tocht doen. Duiken is ook heel anders dan snorkelen. Bij snorkelen kijk je namelijk op alles neer en dopper je echt op de golven op het oppervlak. Bij duiken zwem je veel meer op de hoogte van de vissen en kijk je vanuit hetzelfde perspectief, ook lijkt het net of je gewichtsloos bent wat echt een heel leuk gevoel is. Het was echt heel bijzonder en heel mooi!! Iets wat ik zeker vaker en op veel meer plekken wil doen. De onder water wereld is ook echt zo fotogeniek en het is zo leuk om films te maken. Wat ook nog eens makkelijker is met duiken dan met snorkelen. Het is echt 1 van de hoogtepunten van de reis en een van de beste ervaring van mijn leven tot nu toe. Ik ben ook echt heel trots op Lon want die heeft echt zo goed gesnorkeld. Zelfs een keer alleen! Misschien over een tijdje als ze zich nog meer op haar gemakt voelt, gaat ze ook een keer mee duiken. Wie weet!

Dat was het voor het Great Barrier Reef. We hadden over de campings in Cairns niet echt goede verhalen gelezen, vooral dat er veel gestolen werd en de sfeer er niet altijd goed was. Dus daar of aan de kant van de weg wilde we onze camper liever niet achter laten op de dagen dat we op het rif waren. En Kuranda was te ver weg en de busverbinding te slecht. Gelukkig vonden we een mooi hostel waar we gratis onze auto bij konden parkeren waarbij hij mooi verstopt stond tussen wat bosjes. De voorwaarden was dan wel dat we daar moesten overnachten. Normaal slapen we liever niet in een hostel als we ook kunnen kamperen, maar dit was wel de beste oplossing. En het was midden in Cairns. Op de boot hadden we veel gekletst met Melanie, een Nederlands meisje, waar ik ook mee ben gaan snorkelen. Het was haar laatste avond in Australië en dat wilde ze nog op een goede manier afsluiten en vroeg ons of we het leuk vonden in de stad met haar een hapje te eten. Tuurlijk, altijd gezellig! Daarna was er nog een ‘borrel’ in een Duits bierhuis als afsluiting van de tour op het riff.. Ja je leest het goed, een Duits bierhuis in Australië. Maar goed dat kan ook bijna niet anders met zo veel Duitse toeristen. Na het eten zijn we daar nog even naar toe gegaan om bier te drinken. Een biertje was niet mogelijk. Ze verkochten alleen maar halve liter bierpullen. Gelukkig hadden ze ook Radler voor mij, maar ook alleen maar in een flinke pul. Na die pul bier sloeg de intensiteit van de afgelopen dagen bij ons flink in. We waren allebei dood en dood op en zijn lekker naar bed gegaan. De volgende ochtend zijn we nog een keer binnen geglipt bij de markten in Cairns om de voorraad groente en fruit weer goed aan te vullen en zijn we daarna doorgereden naar Palm Cove. Verder noordelijk konden we niet komen want de weg was volledig afgesloten voor de Iron man. Op het rif hebben we prachtig mooi weer gehad, heel veel zon. Maar weer op het vaste land was het vooral heel veel regen. Palm Cove staat bekend om het mooie strand en de gezellige boulevard, maar het weer nodigde niet echt uit om lekker op het strand te relaxen. In de keuken van de camping ontmoete we een gezellig stelletje uit Utrecht, Danique en Jasper. Zij zijn hier in Australië op hun working holiday visum dus voor een jaar. We hebben heel de avond gezellig in de keuken zitten kletsen tot de lichten uit gingen. De volgende dag zijn we elkaar gevolgd naar de volgende camping, spotgoedkoop (2 dollar) en in de bergen. Daar hebben we lekker gerelaxt en weer veel en gezellig gekletst.

Zoals ik eerder al zei denken we er nu soms aan dat het einde al bijna in zicht komt. Daar hebben we heel gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant hebben we heel veel zin om naar huis te gaan om lekker met familie te knuffelen en ze alle foto’s te laten zien en ondanks dat jullie ze nu kunnen lezen, alle verhalen toch nog 100x te vertellen. Ik heb ook wel heel veel zin in mijn nieuwe job en stage en zelfs ook weer zin om naar school te gaan. We zijn ook heel benieuwt wat er bij Jap op zijn pad zal komen. We hebben weer zin om lekker fanatiek te gaan sporten en opzoek te gaan naar een nieuw huisje. Maar aan de andere kant zijn we met het reizen ook nog lang niet klaar. We zijn natuurlijk ook nog niet klaar, we hebben nog 1,5 maand. Maar ergens zouden we er best nog 3 maanden aan vast kunnen plakken. Een paar weken extra in Australië om ook aan de westkust alles te kunnen zien wat we willen zien. En dan nog wat tijd in Azië. We zijn er wel achter dat je tijdens het reizen iets afstreept van je lijst waar je naar toe wilt, maar dat je tegelijkertijd er weer 5 nieuwe bij krijgt. Je ontmoet zo veel mensen met zo veel verschillende verhalen en zo veel verschillende ideeën. Het maakt ons heel erg nieuwsgierig naar de rest. Er is nog zo veel te zien en ontdekken. Dit avontuur is nog niet afgelopen en we kijken al weer uit naar het volgende. Zoals ik al zei, gemende gevoelens dus. Maar voor nu gaan we anderhalve maand nog volop genieten. We genieten heel erg van het land maar vooral ook heel erg van elkaar. Het is echt heel erg gezellig.

Dikke kus en knuf.
Jap en Lon.